พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 543

บทที่ 543 สารจากเป่ยโม่

หลังจากที่เรียกหลีโม่เข้าเฝ้า ฮ่องเต้ก็หารือกับอ๋องฉี

แน่นอน ว่าเป็นคำถามที่เกี่ยวกับเรื่องสัญญา

แน่นอนว่าฮ่องเต้ไม่กล้าอ้าปากขอเหมือนกับปากสิ่งโต เพราะว่า หลีโม่ไปที่เป่ยโม่ อาจจะไม่สามารถควบคุมโรคแพร่ระบาดได้ หรืออาจหาวิธีที่จะรักษาโรคแพร่ระบาดไม่ได้

เขาแค่ขอให้อ๋องฉีสัญญาว่าจะคุ้มครองความปลอดภัยของหลีโม่ที่อยู่เป่ยโม่

ไม่ใช่ว่าเขาใส่ใจชีวิตของหลีโม่ แต่ว่า หลีโม่ครั้งนี้ไปด้วยคำบัญชา ถ้าเกิดปัญหาใดๆที่เป่ยโม่ ถือเป็นการยั่วยุศักดิ์ศรีของฮ่องเต้แคว้นต้าโจว หรือว่าท้าทายศักดิ์ศรีของแคว้นต้าโจว

เขาจะส่งคนไปพร้อมกับหลีโม่ด้วย ถ้าเหลีโม่หาวิธีรักษาได้ ถึงจะสามารถเจรจาค่าตอบแทนกับเป่ยโม่ได้

อ๋องฉีเข้าใจความกังวลของฮ่องเต้ เขาบอกว่า “วันที่พระชายาออกเดินทาง องค์รัชทายาทของเป่ยโม่ก็จะออกทางเช่นกัน เมื่อมาถึงเมืองหลวงของแคว้นต้าโจว แล้วจะใช้ฐานะตัวประกันพักอยู่ในเมืองชั่วคราว ต้องขอรบกวนฮ่องเต้แคว้นต้าโจวดูแลด้วย”

ใช้พระชายาแลกเปลี่ยนกับองค์รัชทายาทพูดยังไงก็คุ้ม

เพราะเป็นเรื่องเร่งด่วน ดังนั้นหลีโม่จึงไม่สามารถล่าช้าได้ ต้องรีบออกเดินทางโดยเร็ว

ฮ่องเต้และอ๋องฉีได้คุยกันแล้ว ว่าพรุ่งนี้จะออกเดินทาง

หลีโม่ไม่ได้โต้ตอบอะไร แต่มีคำสั่งจากบรรพบุรุษ ว่าต้องควบคุมสถานการณ์ให้ดี แล้วจะควบคุมอย่างไง？ ในเวลวสั้นๆ

นางกลับมาพูดคุยกับซือถูเย้น ซือถูเย้นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “คืนนี้ มีงานเลี้ยงต้อนรับอ๋องฉี และเลี้ยงส่งอ๋องฉีกับเจ้าใช่ไม่？”

“ใช่” หลีโม่จำได้ว่าลู่กงกงพูดว่าอย่างนั้น

“อืม งั้นงานเลี้ยงคืนนี้ พวกข้าทำกับดักหลอกล่ออ๋องหนานหวย” ซือถูเย้นหัวเราะเบาๆแล้วพูด

ตอนนี้ในแคว้นต้าโจว ถึงแม้ว่าฮ่องเต้จะลำเอียง แต่อย่างไงก็เป็นถึงฮ่องเต้ และครองราชย์มาหลายปี การบริหารก็ไม่เคยมีข้อผิดพลาด

แต่ว่า ตอนนี้เขาไม่สามารถแยกแยะคนได้ และใช้วิธีต่างๆเพื่อให้บัลลังก์ของตัวเองมั่นคง ถ้าสามารถควบคุมอ๋องหนานหวยได้ ก็จะสามารถควบคุมสถานการณ์ได้

หลีโม่ฟังซือถูเย้นพูด แล้วกล่าวว่า “ทำกับดักได้ แต่ต้องให้เขามีชีวิต”

พิษท่งหมิง ยังไม่สามารถแก้ได้

หลายวันมานี้หลีโม่คิดแต่เรื่องที่จะแก้พิษท่งหมิงมาโดยตลอด แต่ว่า พิษท่งหมิงที่ถูกบันทึกไว้ นั้นน้อยมาก

บันทึกเวินยี่ที่เอามาจากโดยหาน นางยังเปิดไม่หมด นางต้องดูว่าอันไหนที่เขียนเกี่ยวกับพิษท่งหมิง แล้วจะนำไปดูที่เป่ยโม่ด้วย

ซือถูเย้นพูด “ไว้ใจได้ แค่ต้องการให้ฮ่องเต้รู้ว่า เขาไม่สามารถควบคุมอ๋องหนานหวยได้ หรือแม้แต่ อ๋องหนานหวยยังไม่ได้ยอมแพ้เรื่องก่อกบฏ เขาก็จะรู้ว่าต้องใช้ท่าทีหรือวิธีอย่างไรต่ออ๋องหนานหวย”

“ความหมายของเจ้า คือให้พวกเขาเข่นฆ่ากันเอง？” เมื่อหลีโม่พูดจบ ก็หัวเราะด้วยความละอาย คำว่าเข่นฆ่ากันเอง ดูเหมือนว่าจะไม่เหมาะสมนัก

แต่ท่ามองในมุมมืดก็ดูเหมาะสมดี！

ซือถูเย้นเหลือบมองนาง “ในตอนนี้อ๋องเย่จะถูกแต่งตั้งเป็นไท่เว่ย แต่แค่ชั่วคราว ข้าเคยไปหาพี่สาม แล้วก็เคยไปหาท่านฉุยแล้ว บอกว่าฮ่องเต้ตั้งใจจะถอนตำแหน่งไท่เว่ยของอ๋องเย่ แล้วเลื่อนยศให้ไอ้แปด เขานึกว่าไอ้แปดในตอนนี้เป็นผู้บัญชาการที่ไม่มีทหาร ให้เขาเลื่อนยศก็ไม่เป็นไร ในทางตรงกันข้ามเขาจะสามารถควบคุมข้าได้ แต่ว่า ถ้าให้ฮ่องเต้รู้ว่า เขานั้นไม่ใช่ผู้บัญชาการที่ไม่มีทหาร หรือแม้แต่ ในมือของเขามีเส้นสายและมีกำลังทหารเป็นจำนวนมาก เจ้าคิดว่าฮ่องเต้ยังจะเลื่อนยศให้เขาอยู่หรือ？แล้วจะยังใช้เขาอยู่อีกงั้นหรือ？”

“แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้ ไอ้แปดนั้นมีความมักใหญ่ใฝ่สูง เขารู้ตั้งนานแล้ว”

“ใช้แล้ว ถ้าถึงตอนนั้น เขาต้องนึกว่าไอ้แปดนั้นมีโอกาสสูงที่จะเป็นตัวอัตรายต่อเขามากว่าข้า”

หลีโม่พยักหน้า “ใช้แล้ว แต่ว่า คืนนี้ก็จะจัดงานเลี้ยงส่งแล้ว จะทันเตรียมการไหม？ นอกจากนี้ คนของอ๋องหนานหวยน่าจะไม่อยู่ในเมืองหลวงด้วย？”

“ยังจำพวกที่ถูกหูฮวนซีโกงอาวุธทหารได้อยู่ไหม？” ซือถูเย้นยิ้มอย่างลึกลับ