ตอนที่ 9 ประธานงานแต่งอ๋องซื่อเจิ้ง
ในใจหลีโม่วุ่นวายมากนัก ไม่สามารถตามใจตนเอง ได้เพียงคำนับกล่าว “เพคะ หม่อมฉันเข้าใจ ”
ฮองเฮายกสายตาขึ้น สายตาไม่อ่อนโยนเหมือนตะกี้ แต่กลับเพิ่มความโหดขึ้นมา “ที่เจ้าหลอกใช้อ๋องเหลียงคราวนี้ ทำชื่อเสียงอ๋องเหลียงเสียหาย แท้จริงข้าต้องลงโทษหนักต่อเจ้า เห็นแก่ที่เจ้าทำเพื่อแม่นั้น ดังนั้นจึงเบาโทษลง มาสิ เตรียมดอกแดงถ้อยนึง ให้เธอดื่มลงไป ”
ในใจหลีโม่ความโกรธพุ่งขึ้นมา ร่างกายเธออ่อนเพลียมากอยู่แล้ว เธอตัดชีพจรของตัวเองมาก่อน จะท้องเป็นเรื่องที่ยากนัก ดื่มดอกแดงถ้อยนึงลงไป ก็ตัดความหวังเพียงเล็กน้อยของเธอจนหมด
ชายาเอกของอ๋องซื่อเจิ้งซือถูเย้น เป็นผู้ที่แม้แต่ไข่ยังลงออกมาไม่ได้เลย
ผู้หญิงที่โหดเหี้ยมนัก!
ถึงหลีโม่ไม่สนใจว่าตนเองมีบุตรได้หรือไม่ เธอก็เพียงขอให้มีชีวิตอยู่ แต่ว่า สำหรับฮองเฮาที่รังแกคนเกินไปนั้นก็ทำให้มีความรู้สึกโมโหมากนัก
แต่ตอนนี้ เธอไม่มีวิธีเลยสักนิด ตามนิสัยปกติของเธอแล้ว เธอคงลงมือฆ่าฮองเฮาอย่างไม่ลังเลสักนิด
แต่ว่า ตอนนี้เธอยากที่จะออกแรงผู้เดียว ยังมีท่านแม้ต้องคำนึงอยู่ ไม่เหมือนยุคอนาคตที่อิสระทั้งตัว
ความรู้สึกนี้ ถึงกลืนยากเพียงใด ก็ต้องกลืนลงไป
กับดอกแดงถ้อยนั้น กลืนลงไปพร้อมกัน
สายตาที่โหดเหี้ยมเกลียดชังของฮองเฮา อีกไม่นานหลังจากนี้ ก็จะปรากฏต่อหน้าหลีโม่อีก ทำให้เธออยู่ไม่เป็นสุข ให้เธอกินไม่ลงนอนไม่หลับ
รวบรวมพลังของตนเอง เส้นทางนี้ ลำบากนัก ยาวมาก แต่ เพียงแค่เธอสามารถมีชีวิตออกจากวังไป เธอก็มีวิธีพลิกเกมทั้งหมด ถึงแม้ สิ่งที่ได้รับจากการเสียสละนี้คือลึกซึ้งแต่เปื้อนไปด้วยเลือด
กลิ่นความหวานเลี่ยนของดอกแดง ลงไปตามลำคอถึงช่วงกระเพาะ
เวียนหัวหนักมาก เธอคุกเข่าลง กล่าวทีละคำ “ฮองเฮาเหนียงเหนียง หม่อมฉันขอลา!”
เสียงของฮองเฮาค่อยๆส่งมา ไม่มีอุณหภูมิแม้แต่นิด “เจ้าเข้าวังมาอย่างไร ก็ออกจากวังไปอย่างงั้นเถอะ ”
หลีโม่กัดฟันไว้ “เพคะ!”
เธอถอยไปถึงประตูตำหนัก ยืนอยู่บนบันไดหินหน้าศาลา มองสาววังที่กำลังทำความสะอาดหญ้าในลานสวน ดอกซีเนียร์ดอกนึง บานเกาะอยู่บนกำแพงวัง บานออกมาได้สีสันที่ไม่แพ้ดอกโบตั่น
มาม่าผู้นึงแสดงตัวออกมาที่ด้านหลังของเธอ กล่าวอย่างเฉยชา คุณหนูใหญ่ เชิญทำตามคำสั่งการของฮองเฮาเหนียงเหนียงด้วย!”
เมื่อหลีโม่สามไหว้เก้าคำนับจากในวังถึงประตูตะวันตกนั้น ก็เป็นเวลาค่ำยามแล้ว
เวลานี้บนท้องถนน ไม่มีคนเดินอยู่ ไม่มีคนมากมายเห็นความทรุดโทรมของเธอ เธอพิงที่กำแพงที่อยู่ด้านซ้ายมือ แต่ละก้าว เหมือนเกินอยู่บนสำลี เรี่ยวแรงทั้งหมดของเธอ นำมาประคองหลังที่ยืดตรงหลังของตนเอง
ตรงมุม เห็นรถม้าคันนึงค่อยๆเปิดผ้าม่านขึ้นเล็กน้อย เธอมองแค่ทีเดียว ก็ดูออกว่าเป็นหัวหน้าคนใช้ในบ้านเสี้ยฉวน
หลีโม่ยิ้มออกมาบนใบหน้าที่ซีดเซียว เขามาเพื่อรอฟังข่าว ดูว่าเธอจะมีชีวิตเดินออกมาได้หรือเปล่า
แปบเดียวรถม้าก็ไปแล้ว ....หายไปต่อหน้าสายตาของเธอ รถม้าในบ้าน รู้ว่าเธอออกมาจากวังคนเดียว บาดเจ็บทั้งตัว กลับไม่ยอมรับเธอไปด้วย
เธอจำไว้ทั้งหมด!
ในสำนักเสี้ยง
“ท่านเสี้ยง คุณนาย คุณหนูใหญ่ออกมาจากวังแล้ว ” หัวหน้าคนใช้ในบ้านเสี้ยฉวนกล่าว
ตั้งแต่หลีโม่โดนเรียกเข้าราชวัง เฉิงเสี้ยงเสี้ยก็สั่งให้คนไปตรวจดูข่าวคราวในวังแล้ว ถ้าเสี้ยหลีโม่ไม่สามารถมีชีวิตออกมาได้ เขาก็จะรีบเข้าราชวังไปขอรับโทษ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิษรักองค์ชายโฉมงาม
จบแบล้วววววว...
900 ตอนแล้ว ชีวิตของหลีโม่แทบหาความสุขไม่เจอเลย แถมลูกก็ถูกคนอื่นเอาไปทิ้งอีก สงสารจับใจ...
ตะว่าไปเรื่องนี้หมุยเฟยกับฮ่องเต้เลวร้ายแบบกินกันไม่ลงนะ ทำร้ายทุกคนที่ดีกับตัวเอง แล้วแางว่าจำเป็นๆ กลับเป็นพวกอี๋เฟยซะอีกที่แย่งแยกพวกำองชัดเจนไปเลย หมุยเฟยนี่นับว่าเป็นคนที่ได้ดีจากการเนรคุณผู้คนรอบข้างโดยแท้...
ฮ่องเต้กับลู่กงกงนี่ ตอนตายคงมีกันแค่ 2 คนละนะ...
อี๋เฟยนี่คือนางฉลาดสุดละในบรรดาเมียของเต้...
ท่านซือถูเย่นใจเย็นๆจากสุราก่อนเจ้าค่ะ สนใจยัยน้องด่วนเด่วจะโดนมิใช่น้อย55555...
โธ่ๆท่านซือถูเย่น เค้าลางกลัวว่าที่ภรรยาในอนาคตมาแต่ไกล รีบซ่อนสุราเลยนะ แต่ไม่น่าจะทัน หลอกใครก็หลอกได้แต่ไม่ใช่กับแม่นางหลีโม่555555...