พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1131

กู้ลี่เฉินตกตะลึงไป แต่ในตอนที่เขาเปิดประตูนั้น ประตูไม่ได้ล็อกไว้

“ไปสถานีตำรวจก่อนดีกว่าครับ!” นายตำรวจคนนั้นกล่าว

“ค่ะ” หลิงอี้หรานตอบ

“ผมจะไปกับคุณ” กู้ลี่เฉินกล่าวพลางจับมือของหลิงอี้หรานไว้

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันไปเองได้ ขอบคุณ” หลิงอี้หรานพูด

ทว่าแทนที่เขาจะปล่อยมือเธอ กู้ลี่เฉินกลับยืนกรานและพูดว่า “ผมจะไปกับคุณ! ผมเป็นพยานคนแรกทันทีที่เปิดประตูออกนะ” ดวงตาฟินิกซ์ของเขามองตรงมายังเธอ ราวกับว่าเขาจะยังคงถ่วงเวลาต่อไป หากเธอตอบปฏิเสธ

หลิงอี้หรานไม่มีทางเลือกอื่นอีกนอกจากต้องพยักหน้าตกลง

แม้ว่าเธอจะปฏิเสธ แต่กู้ลี่เฉินก็ไม่ได้ต้องขออนุญาตเธอในการมาสถานีตำรวจ อีกอย่างก็เหมือนกับที่เขาบอก เขาเป็นพยานคนแรกในเหตุการณ์นี้เพราะเขาเป็นคนแรกที่เปิดประตู

กู้ลี่เฉินมองไปยังกลุ่มคนนอกประตูและดึงหลิงอี้หรานมาหลบข้างหลังเขา “หลบหลังผมไว้แล้วเดินไป”

“ฮะ?” กู้ลี่เฉินเป็นคนนำหลิงอี้หรานออกไปในขณะที่เธอยังคงงง ๆ อยู่

เหล่าทีมงานและลูกค้าในห้างสรรพสินค้ายืนอยู่โดยรอบ แต่ส่วนมากเป็นแฟนคลับของเหล่านักแสดงเสียส่วนใหญ่ต่างก็มองมาทางนี้กันเป็นตาเดียว

แม้ว่าจะมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคอยกันให้ระหว่างที่พวกเขาออกไปก็ยังมีบางคนพยายามที่จะผลักพวกเขาออกไปแล้วหันกล้องโทรศัพท์มือถือของพวกเขามายังหลิงอี้หรานเพื่อถ่ายรูปเธอ