พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1201

อี้จิ่นหลีพาหลิงอี้หรานออกมาจากลิฟต์เมื่อมันมาหยุดตรงชั้นซึ่งเป็นที่ตั้งของห้องทำงานของประธานบริษัท

“ปล่อยสิ... นี่คุณพยายามทำอะไร...” เธอร้องโวยวาย สีหน้าเคร่งขรึมของเขาและออร่าทรงพลังก็แผ่ออกมาปกคลุมจนคนอื่นสามารถรับรู้ได้ถึงความอันตราย

แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเดาว่าตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่

ในขณะที่บรรดาเลขามองตาม แต่กลับไม่มีใครกล้าเดินเข้าไป หลังจากอี้จิ่นหลีพาหลิงอี้หรานเข้าไปในห้องทำงาน เลขาก็มองหน้ากันและทำทีเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ถึงอย่างนั้นความตกใจที่ปิดไม่มิดก็ปรากฏชัดในดวงตาของพวกเขา!

เหล่าเลขาย่อมรู้จักหลิงอี้หรานและเคยคุยกันก่อนหน้านี้ด้วยว่าหลิงอี้หรานอาจจะเข้าไปเป็นนายหญิงของตระกูลอี้ด้วย เพราะอย่างไรเสียพวกเขาก็ไม่เคยเห็นนายน้อยอี้สนใจผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้มาก่อน

ถึงอย่างนั้นช่วงนี้หลิงอี้หรานกลับกลายเป็นสิ่งต้องห้ามที่ใครพลั้งปากพูดว่า ‘อี้หราน’ ขึ้นมาจะต้องโดนไล่ออกทันที!

ช่วงหลังมานี้ เลขาเกาจึงแอบกำชับพวกเขาไว้ว่าอย่าพูดอะไรที่เกี่ยวโยงถึงหลิงอี้หรานอีก

เหล่าเลขาต่างก็คิดว่า ซิ่นเดอเรลล่าคนนั้นเสียโอกาสของเธอไปแล้ว แต่พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่าวันนี้จะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น

ในห้องทำงาน หลิงอี้หรานกล่าวอย่างกระวนกระวาย “อี้จิ่นหลี ปล่อย...”

ก่อนที่เธอจะทันได้พูดจบประโยค จู่ ๆ เขาก็ปล่อยมือ ด้วยเธอไม่ได้ทรงตัวให้ดีจึงสะดุดไปและเกือบจะล้มลง

อี้จิ่นหลีกล่าวอย่างเย็นชา “ปล่อย แน่ล่ะว่าปล่อยอยู่แล้ว! แต่ฉันแค่อยากรู้ว่าทำไมเธอถึงโผล่หน้ามาให้ฉันเห็นอยู่ได้ ในเมื่อเธอคุกเข่าขอร้องให้ฉันปล่อยเธอไปแล้วนี่?”