พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1269

นิ้วของเขาจับกรามของเธอไว้แน่นโดยไม่ปล่อยให้เธอหลบเลี่ยง และริมฝีปากของเขาก็เย็นเล็กน้อยซึ่งต่างจากของเธอ

จูบของเขาครอบงำ แต่ครอบครองโดยสมบูรณ์ด้วยความอ่อนโยนและความปรารถนาจากครั้งก่อน

หลิงอี้หรานรู้สึกได้เพียงหัวใจที่เต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ของตนเอง ในตอนนี้เธอไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเธอถึงไม่อยากดิ้นรนหรือต่อต้านอีกแล้ว

เธอค่อย ๆ หลับตาและไหลไปกับรสจูบของเขา ทันใดนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตปรากฏในหัวของเธออีกครั้ง กลายเป็นว่าบางความรู้สึกนั้นไม่สามารถลืมเลือนไปได้แม้ว่าจะผ่านไปนานหลายปีแล้วก็ตาม

เธอบอกกับตัวเองให้ลืมมันไป แต่ก็ไม่เคยลืมได้สักอย่าง

เมื่อจูบนั้นสิ้นสุดลง หลิงอี้หรานก็ลืมตาขึ้นมองคนที่อยู่ตรงหน้า

“ทำไมเธอไม่ต่อต้านฉัน?” เสียงของเขาพึมพำ

เธอไม่รู้ว่าต้องตอบเขาอย่างไรเพราะเธอเองก็ไม่รู้คำตอบเช่นกัน

“เพราะว่าเธออยากเป็นครอบครัวเดียวกับฉัน ดังนั้นถ้าฉันจะจูบหรือทำอะไรที่ใกล้ชิดสนิทสนมกับเธอมากกว่านี้ เธอก็จะทนกับมันเพื่อลูก ๆ ใช่ไหม?” เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย และดูเหมือนจะมีความไม่พอใจปรากฏอยู่ในดวงตาของเขาเล็กน้อย

เธอแต่งงานกับเขาก็เพื่อเด็ก ๆ เท่านั้น แต่เขาไม่อยากให้เธอทำทั้งหมดนี่เพียงเพราะลูกเลย

นิ้วของเขาไล้ไปตามลำคอของเธอขณะที่เขาพูด และมันก็กำลังขยับลงต่ำเรื่อย ๆ ...

เธอกลับมามีสติรู้ตัวและจับมือของเขาไว้พลางพูด “คุณบอกว่าจะไม่แตะต้องฉันถ้าไม่ได้รับการยินยอม!”

หลังจากผ่านไปสักพัก หลิงอี้หรานก็อาเจียนออกมาจนเกือบหมดแรง เธอสูดลมหายใจเข้าลึกและบ้วนปาก เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็เห็นอี้จิ่นหลียืนอยู่ข้างประตูห้องน้ำ

“จู่ ๆ มันก็เกิดขึ้น...” เธอแทบจะไม่ได้เริ่มพูดด้วยซ้ำในตอนที่เขาพูดขัดขึ้นมา

“เป็นเพราะฉันแตะเธอเหรอ?” เขาพึมพำ และเดินเข้ามามองใบหน้าซีดเซียวของเธอ ดวงตาเมล็ดอัลมอนด์ของเธอดูเหมือนจะเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้น จมูกเล็ก ๆ ของเธอและริมฝีปากน่าสงสารพวกนั้น... หลังจากได้จูบมันก็จะเข้าใจได้ว่ามันรู้สึกวิเศษแค่ไหน

คนคนหนึ่งสามารถเสพติดได้เลย

ทว่าทำไมดูเหมือนจะมีแค่เขาที่ดูจะเสพติดมัน? ทำไมเขาถึงยังได้รับอิทธิพลจากเธออย่างง่ายดาย และถึงกับเกือบขาดสติอย่างนี้?