พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 1445

“อี้หราน เธอมาที่นี่ได้ยังไง?” โจวเชียนหยุนถาม

“เย่เหวินหมิงบอกฉันค่ะ” หลิงอี้หรานเดินเข้ามาใกล้ เธอสูดลมหายใจเข้าลึก และพูดว่า “พี่โจว ผ่าตัดนะคะ นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของพี่แล้ว ถ้ายอมแพ้ไปตอนนี้ จะไม่มีทางรักษาโรคนี้ให้หายได้จริง ๆ นะคะ”

“อี้หราน!” โจวเชียนหยุนเริ่มตื่นตระหนกและกลัวว่าอาหยันน้อยจะรู้อาการป่วยของเธอ

ถึงอย่างนั้นหลิงอี้หรานก็จงใจพูดเรื่องนี้ต่อหน้าลูกของอีกฝ่ายด้วยหวังว่าโจวเชียนหยุนจะยอมเสี่ยงเพื่ออาหยันน้อย

“พี่โจว ฉันรู้ว่าสองสามเดือนนี้เป็นสิ่งล้ำค่าของพี่ พี่กลัวว่าถ้ายอมวางเดิมพันลงไป พี่จะไม่ได้มีโอกาสใช้ชีวิตที่เหลือสองสามเดือนนี้ แต่... ถ้าพี่ชนะ พี่จะได้โอกาสคอยเฝ้าดูอาหยันน้อยโตขึ้นนะคะ” ขณะพูดหลิงอี้หรานก็เงียบไปครู่หนึ่งแล้วจับหน้าท้องนูน ๆ ของตนเอง “เหมือนกับที่ฉันเองก็วางเดิมพันเช่นเดียวกัน บางทีมันอาจจะปลอดภัยกว่าถ้าฉันเลือกทำหัตถการลดการตั้งครรภ์ แต่ฉันเป็นแม่ มันยากมากที่จะเลือกทิ้งใครในสามคน เพราะอย่างนั้นฉันเลยตัดสินใจเดิมพันกับลูก ๆ ของฉัน”

“พี่โจว พี่ก็ต้องวางเดิมพันเพื่อตัวเองเหมือนกันนะ ถ้าพี่พลาดโอกาสนี้ พี่ไม่คิดเหรอว่าอาหยันน้อยจะโกรธเคืองพี่แค่ไหนตอนที่เขาโตขึ้น? เขาคงไม่พอใจแน่ที่พี่ไม่ยอมวางเดิมพันและจากเขาไปเร็ว พี่ไม่มีอะไรต้องเสียกับการที่เดิมพันไม่กี่เดือนเพื่อหลายสิบปีที่จะตามมานะคะ!”

โจวเชียนหยุนตัวสั่นและมองลูกชายที่ทำหน้าสงสัยของเธอ ‘เขาเหรอ? อาหยันน้อยจะโกรธเคืองฉันในอนาคตงั้นเหรอ?’

เจ้าตัวเล็กค่อนข้างเข้าใจสิ่งที่พวกผู้ใหญ่คุยกัน แต่เขาไม่เข้าใจอย่างเดียว “แม่ฮะ ผมไม่อยากให้แม่จากไป ผมอยากโตไปพร้อมกับแม่ ผม... ผมจะโตไว ๆ และคอยปกป้องแม่เอง!”

โจวเชียนหยุนร้องไห้ออกมาในทันที เจ้าตัวเล็กรีบปีนขึ้นเตียงและเช็ดน้ำตาให้เธอด้วยมือน้อย ๆ อันนุ่มนิ่มของเขา

แม้โจวหยันจะเป็นเด็กฉลาดโตกว่าวัย แต่อย่างไรเขาก็ยังเป็นเด็กสี่ขวบ

หลังจากได้ยินสิ่งที่แม่ของเขาพูด เขาก็คิดว่ามันฟังดูมีเหตุมีผลหลังจากคิดตาม ดังนั้นเขาจึงพยักหน้า

กลุ่มคนออกจากห้องไปจนตอนนี้เหลือแค่โจวเชียนหยุนและเย่เหวินหมิง

เย่เหวินหมิงยืนอยู่ด้วยความอึดอัดใจเล็กน้อย เขาพบว่าตัวเองรู้สึกร้อนใจภายใต้สายตาของเธอที่มองมาและราวกับว่าเขากำลังจะโดนโทษประหาร ‘ฉันรู้สึกแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว?’