พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 272

ชิน เหลียนอี ตกใจ เธอไม่คาดคิดว่าจะได้ยินเสียงผู้ชายจากปลายสาย นอกจากนี้ยังฟังดูเหมือน ... "คุณคือ… อี้ จิ่นหลี หรือเปล่า?" เธอถามด้วยความประหลาดใจ

"ใช่" เขาตอบและวางสาย

ชิน เหลียนอี จ้องไปที่โทรศัพท์ในมือของเธอ ถ้าอี้หรานหลับไปและอี้ จิ่นหลี เป็นคนรับโทรศัพท์ของเธอ… นั่นหมายความว่าตอนนี้ อี้ จิ่นหลี้ อยู่กับเพื่อนสนิทของเธออย่างนั้นเหรอ?

อีกทั่ง, อี้หราน ไม่ได้อยู่ในห้องเช่าของเธอ แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน? ชิน เลียนอี มองจากโทรศัพท์ของเธอไปหยั่งประตูห้องเช่าที่ปิดอยู่ เป็นไปได้ไหมว่า... ตอนนี้ อี้หร่าน จะพักอยู่กับอี้ จิ่นหลี

ชีวิตช่างน่าอัศจรรย์โดยแท้ใช่ไหมล่ะ?

ในขณะเดียวกัน อี้ จิ่นหลี้ ก็วางโทรศัพท์ของหลิง อี้หราน ลงและเขาได้อุ้มเธอที่ยังหลับอยู่ในอ้อมแขนของเขาขึ้นและออกจากรถอย่างระมัดระวัง

เขาถอดเสื้อคลุมออกและคลุมร่างของเธอห่วงว่าเธอจะเป็นหวัด

ขณะที่เขาเดินเข้าไปข้างใน เหล่าคนรับใช้ก็ไม่สามารถเก็บอาการของความแปลกใจไว้ได้ เมื่อพวกเขาได้เห็นกับตา ถึงแม้ว่าพวกเขาจะสงสัยว่า คุณหลิงนั้นอาจจะเป็นแขกคนพิเศษที่จะได้ย้ายเข้ามาอยู่คฤหาสน์ อี้ แต่พวกเขาก็ไม่เคยเห็นนายน้อยอี้แสดงออกกับผู้หญิง ด้วยความเอาใจใส่และอ่อนโยนเช่นนี้เลย

ราวกับว่าเขากำลังถือสมบัติล่ำค่า ตลอดทางไม่มีแม้แต่เสียงการทำความเคารพแม้แต่น้อย เพราะเขาไม่ต้องการให้รบกวนการนอนของเธอ

ลุงควานผู้ดูแลบ้าน ได้เฝ้าดูนายน้อยจากเด็กน้อยที่เติบโตขึ้น เขามีแววตาที่ยากที่จะอธิบายเมื่อเห็นเขาปฏิบัติกับผู้หญิงคนหนึ่งอย่างอ่อนโยน

ตอนที่นายน้อย พาแม่ของเขา มาที่ คฤหาสน์ อี้ เขาก็อ่อนโยนและระมัดระวังเช่นกัน แต่สุดท้ายเขาก็สิ้นหวัง

บางครั้งมันอาจจะเป็นเรื่องที่น่าเศร้า เมื่อคนหนึ่งแสดงให้อีกฝ่ายด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความเสน่หา