พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 285

เธอแบกเขาขึ้นบนหลังของเธอด้วยความยากลำบาก พร้อมกับพูดปลอบเขา “ไม่ต้องกลัวนะ ฉันจะพานายลงไปจากภูเขาเอง ฉันจะพานายไปที่สถานีตำรวจ”

ไม่ต้องกลัว...

ตัวของเธอสั่นมาก แม้แต่เสียงของเธอก็สั่นเช่นกัน

แม้เธอจะรู้สึกกลัวแต่ก็คอยพูดให้เขารู้สึกสบายใจ

“นายหนักมาก…” เธออดไม่ได้ที่จะบ่นออกมา

“ฉันขอโทษ” หลังจากนั้นเขาจึงเอ่ยขอโทษเธอ

“ฮิฮิ ถ้านายหายดีเมื่อไหร่ก็มาแบกฉันบ้างนะ” เธอกล่าวพร้อมกับยิ้มออกมาในขณะที่เดินต่อไป

เขาไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งจะมีผู้หญิงตัวเล็ก ๆ มาปกป้องเขา

“ในอนาคตฉันจะแบกเธอเอง” เขากล่าวกับเธอรางกับนั่นเป็นคำสัญญา

เขาพูดกับตัวเองในใจว่าใยอนาคตเขาจะเป็นคนแบกเธอให้ได้ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหน เขาจะแบกรักเธอไว้เอง

เธออยู่ไหนบนโลกใบนี้?

หลายปีที่ผ่านมาเขารู้สึกเสียใจทุกครั้งที่ปล่อยเธอไป

ถ้าเขาสามารถรั้งเธอไว้ได้ ตอนนี้เธอจะอยู่เคียงข้างเขาไหม?