พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 345

เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและมองไปที่เธอ เธอ... หอบจากการวิ่งกลับมา แม้ว่าเธอจะกลัวเขา รังเกียจเขา และอาจจะเกลียดเขาด้วยซ้ำ แต่เธอก็ไม่อยากให้เขาเจ็บปวด? เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ดูเหมือนว่าความเจ็บปวดในร่างกายของเขาจะทวีความรุนแรงน้อยลง

อี้ จิ่นหลี ให้ความร่วมมือโดยเปิดริมฝีปากของเขาและกลืนยาที่หลิง อี้หราน ป้อนเขา

สายตาของเธอจ้องมองริมฝีปากของเขา และแน่นอนว่ามีรอยฟันที่ทิ้งร่องรอยไว้บนริมฝีปากของเขา เขาคงเจ็บปวดอย่างหนัก จนต้องกัดริมฝีปากไว้

“ถ้าพี่มองผมแบบนั้นอีกครั้ง พี่จะทำให้ผมคิดว่าพี่อยากจูบผมแล้วนะ” เสียงของอี้ จิ่นหลี ดังขึ้น

หลิง อี้หราน ดึงสติกลับมาหาตัวเอง ใบหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง “ฉันเพิ่งเห็นว่าคุณกัดริมฝีปากของคุณ ฉันไม่ได้คิดอะไรเลย”

“มันไม่สำคัญหรอกว่าพี่จะคิดอะไร พี่จูบผมได้ทุกเมื่อที่พี่ต้องการเลยนะพี่สาว” เขากล่าว แม้ว่าใบหน้าของเขาจะยังคงซีดและหน้าผากของเขายังคงปกคลุมไปด้วยเหงื่อบาง ๆ แต่เขาก็ไม่ได้พูดตะกุกตะกักเหมือนเมื่อก่อน

หลิง อี้หราน หันหน้าหนีจากการมองใบหน้าของอี้ จิ่นหลี เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ตัวเองหน้าแดงขึ้น

สายตาของเธอไปสะดุดกับศาลเล็ก ๆ สำหรับไว้ทุกข์ที่วางอยู่บนโต๊ะตรงหน้าเธอ ธูปที่จุดทิ้งไว้ยังคงไหม้อยู่ แต่ก็ใกล้จะไหม้หมดแล้ว

“คุณต้องการจุดธูปอีกไหม? ตอนนี้เกือบจะไหม้หมดแล้ว” หลิง อี้หราน กล่าว โดยทั่วไปการจุดธูปจะขาดไม่ได้จนกว่าการบูชาจะสิ้นสุดลง

คืนนี้... เมื่อมองไปที่ธูปและเทียนรวมทั้งเครื่องบูชาอาหารและผลไม้ เขาน่าจะกำลังเคารพบูชาพ่อของเขาอยู่

อี้ จิ่นหลี ได้ยินดังนั้นจึงพยายามจะลุกขึ้นยืน แต่หลิง อี้หราน กดไหล่ของเขาไว้และพูดว่า “อย่าขยับ ฉันจะจุดธูปให้คุณเอง”