พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 477

“แม่ว่าไงนะแม่? อี้หรานพาแฟนมาวันนี้ เราจะกลั่นแกล้งเธอได้ยังไง? แถมเรายังต้องเรียกแฟนเธอว่าคุณอีก” น้าคนเล็กฉวยโอกาสเย้าแหย่

คุณยายรู้สึกประหลาดใจ “แฟน? อี้หรานมีแฟนแล้วเหรอ? เร็วเข้า ให้ฉันได้พบเขาหน่อยสิ!”

“หนูจะไปพาเขามาที่นี่” หลิง อี้หรานกล่าวขณะที่เธอลุกขึ้นและเดินออกจากห้อง

น้าคนเล็กกล่าวอย่างไม่ค่อยพอใจว่า “แม่จะดีใจอะไรนักหนา? แฟนของอี้หรานดูเหมือนเด็กเล่นของเล่น เขาอาจจะเป็นคนหลอกลวงก็ได้!”

จริง ๆ แล้ว เธอไม่ต้องการให้หลานสาวของเธอหาแฟนที่ดีกว่าลูกสาวของเธอ

“พอแล้ว อี้หรานเป็นเด็กที่รอบคอบ เธอไม่ใช่คนที่จะหัวเสียได้ง่ายเพราะคำพูดของใครบางคน ฉันจะดูเองว่าเขาเป็นคนหลอกลวงหรือไม่!” คุณยายของหลิง อี้หรานกล่าว

น้าคนเล็กเม้มริมฝีปากของเธอ คุณยายมองไปที่อี้ จิ่นหลี ขณะที่หลิง อี้หรานพาเขาเข้าไปในห้อง เธอกล่าวทักด้วยรอยยิ้มว่า “คุณเป็นแฟนของอี้หรานใช่ไหม คุณชื่ออะไรล่ะ?”

หลิง อี้หรานกำลังจะช่วยอี้ จิ่นหลี แนะนำตัวเอง แต่คนหลังกลับเปิดปากก่อนและตอบว่า “นามสกุลของผมคือ อี้ คุณเรียกผมว่า จิน ก็ได้ครับคุณยาย”

น้ำเสียงของอี้ จิ่นหลีเต็มไปด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน ทำให้หลิง อี้หรานประหลาดใจเล็กน้อย อย่างน้อยภายใต้สถานการณ์ปกติ หลิง อี้หรานก็ไม่เคยได้ยินอี้ จิ่นหลีพูดคุยกับคนอื่นด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อมแบบนี้

“จิน? ดี ฉันจะเรียกคุณว่าจินแล้วกัน” คุณยายกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “อี้หรานเป็นเด็กดี แต่เธอต้องทนทุกข์ทรมานมามาก คุณต้องดูแลเธอให้ดีนะ”

“ผมจะดูแลเธอให้ดีครับ เธอเป็นคนเดียวที่ผมต้องการในชีวิต ผมจะไม่เลือกใครอีกนอกจากเธอ” อี้ จิ่นหลีกล่าวอย่างจริงจัง