คง จื่ออินยิ้มและกล่าวว่า “สวัสดีค่ะ ฉันคือคง จื่ออินเป็นคู่หมั้นของเหวินหมิง”
“เอาล่ะ คุณอี้ ผมมีบางอย่างที่ต้องจัดการ ผมขอตัวก่อนนะครับ แล้วพบกันใหม่ครับ” เย่ เหวินหมิงกล่าว
“ได้ครับ” อี้ จิ่นหลีตอบด้วยรอยยิ้มมุมปาก
เมื่อเย่ เหวินหมิงและคู่ของเขาจากไป อี้ จิ่นหลีก็หันไปหาหลิง อี้หรานและกล่าวว่า “เราหาหยันน้อยเจอแล้ว ทำไมพี่ยังดูกังวลอยู่ล่ะ?”
“ชายคนนั้นคือเย่ เหวินหมิง” หลิง อี้หรานกล่าว
“แล้วยังไง?” อี้ จิ่นหลีถามเบา
“อาหยันน้อยเป็นลูกของเขา แต่เขากลับไม่รู้ว่าเด็กที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา” หลิง อี้หรานกล่าวด้วยน้ำเสียงเศร้า
เธอเปรียบเทียบรูปลักษณ์ของอาหยันน้อยกับเย่ เหวินหมิงอย่างรอบคอบ เธอพบว่าอาหยันน้อยกับเย่ เหวินหมิงค่อนข้างคล้ายคลึงกัน
“อย่าอารมณ์เสียกับเรื่องของคนอื่นเลย นี่เป็นเรื่องระหว่างเย่ เหวินหมิงกับโจว เชียนหยุน เราไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้” อี้ จิ่นหลีกล่าว
หลิง อี้หรานพยักหน้าและมองลงไปที่อาหยันน้อย ประสาทหูเทียมของหยันน้อยหลุดออกมาและเขาไม่ได้ยิน ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องกังวลว่าหยันน้อยจะได้ยินสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึง
ทั้งสามคนกลับไปที่ห้องรับรอง หลังจากที่หลิง อี้หรานกล่าวคำอำลากับเกา จิ้งชาน เธอก็เดินตามอี้ จิ่นหลีออกไปที่ประตูด้านข้างอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...