พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 546

หลิง อี้หรานทำตามคำแนะนำบนอินเทอร์เน็ตและสั่งอาหาร

เมื่ออาหารมาเสิร์ฟ ไม่เพียงแต่อาหารของเด็ก ๆ เท่านั้นที่ได้ทำเป็นตัวการ์ตูนน่ารักแต่ยังรวมถึงอาหารของผู้ใหญ่ด้วย

หลิง อี้หรานมองอี้ จิ่นหลีที่อยู่ข้าง ๆ เธอ วันนี้เขาแต่งตัวในชุดสูทและเสยผมไว้ เขาดูเหมือนคนชนชั้นสูงทางสังคมทั่วไปที่พร้อมจะไปงานปาร์ตี้และการประชุมทุกเมื่อ

ตรงหน้าเขาคือชุดอาหารรูปตัวการ์ตูน มันเป็นเรื่องที่แปลกมาก หลิง อี้หรานอดหัวเราะไม่ได้

“ตลกอะไรขนาดนั้นเหรอ?” อี้ จิ่นหลีถาม

“ไม่มีอะไร แค่... เอ่อ ฉันไม่เคยเห็นคุณกินข้าวรูปตัวการ์ตูนมาก่อน และอีกอย่างหมูสีชมพูในอาหารที่คุณกำลังกินคือ Peppa Pig” หลิง อี้หรานอธิบาย

อี้ จิ่นหลีหัวเราะคิกคัก แต่เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เขาไม่เคยกินอะไรแบบนี้มาก่อนเลย

เมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก เขาเคยเห็นอาหารรูปตัวการ์ตูนคล้าย ๆ กับในตอนนี้ ตอนนั้นเขาเดินผ่านร้านอาหารกับพ่อแม่ของเขา เขาอยากกินที่นั่น แต่ครอบครัวของเขายากจนมาก เขาจึงไม่สามารถกินอาหารแบบนี้ได้

ในตอนนั้นราคาอาหารมื้อนี้หนักเกินกว่าที่ครอบครัวจะจ่ายไหว

แม้ว่าเขาจะสามารถซื้อมันได้ในตอนนี้ แต่เขาไม่เคยคิดที่จะกินมัน ถ้าเขาไม่ได้มากับเธอในวันนี้ เขาอาจจะไม่ได้นึกถึงความทรงจำนี้ด้วยซ้ำ

หลิง อี้หรานช่วยเด็กน้อยจัดอาหารและผูกผ้ากันเปื้อนให้เขา เขามักจะกินคนเดียว ดังนั้นเธอจึงให้อาหยันน้อยกินเองด้วยช้อนเล็ก ๆ

โจว หยันถือช้อนเล็ก ๆ ด้วยมือเล็ก ๆ ของเขา เขาช้อนอาหารเข้าปากกินทีละคำ แต่ว่าเขายังเด็กอยู่ ทำให้อาหารที่เขาตักขึ้นมานั้นหกเลอะไปทั่ว และในไม่ช้าป้ากันเปื้อนและโต๊ะก็เต็มไปด้วยเศษอาหาร