พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 667

หลิง อี้หรานสัมผัสหน้าผากของเธอ เธอก็รู้สึกได้ถึงเหงื่อ ‘เกิดอะไรขึ้นกับฉัน? ฉันฝันร้ายเหรอ? แต่เนินเขาในฝันคือเนินเขาใกล้เมือง’

‘นอกจากนี้... เหตุการณ์ในความฝัน...’ เธอกัดริมฝีปากของตัวเองและครุ่นคิด

แสงอาทิตย์สาดส่องจ้านอกหน้าต่าง

หลิง อี้หรานมองดูเวลา เป็นเวลาเกือบสิบเอ็ดโมงแล้ว เธอพล็อยหลับไปนาน มีโน้ตข้อความอี้ จิ่นหลีอยู่บนโต๊ะข้างเตียง

ลายมือของเขาเป็นเส้นเล็กแต่แข็งแรง

หลิง อี้หรานอ่านข้อความและรู้ว่าเขาไปที่ทำงานแต่เช้าตรู่เพื่อจัดการกับธุระในบริษัทที่หมักหมมมาตลอดหลายวัน และเขาจะกลับมาทานอาหารเย็นกับเธอ

หลิง อี้หรานรู้สึกอบอุ่นในใจเมื่ออ่านข้อความนั้น ความรู้สึกวิตกกังวลต่อความฝันของเธอก่อนหน้านี้จางลงเล็กน้อย

เธอเดินเข้าไปในห้องน้ำและอาบน้ำ

ขณะที่น้ำอุ่นไหลกระทบกับร่างกายของเธอ เธอมองลงมาที่มือข้างซ้ายอย่างมึนงง

ราวกับว่าเธอยังคงจับมือเด็กชายคนนั้นไว้แน่นในความฝัน

‘เฉินเฉิน... เฉิน... หรือเฉิง? เฉิงเหรอ? เฉง…หรือเปล่า?’

มันเป็นเรื่องของการออกเสียงเท่านั้น

จากทั้งหมดที่เธอรู้จัก มีเพียงคนเดียวที่มีการออกเสียงแบบนี้ในชื่อของพวกเขา... กู้ ลี่เฉิน!