พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 668

“ไม่เป็นไร ถ้ามันเป็นสิ่งที่เธอต้องการ ฉันก็จะทำเพื่อคุณ” กู้ ลี่เฉินพูดเบา ๆ

“ใจดีจัง เฉินเฉิน” หวา ลี่ฟางตอบ

คำว่า ‘เฉินเฉิน’ ทำให้กู้ ลี่เฉินรู้สึกเจ็บปวดในใจ เขาพบว่ามันกลับไม่น่าฟังเมื่อเธอพูดออกมา

“ต่อจากนี้ไปเรียกฉันว่าลี่เฉิน เฉินเฉินเป็นชื่อเล่นในวัยเด็ก” กู้ ลี่เฉินพูด

“ค่ะ” หวา ลี่ฟางตอบอย่างเชื่อฟัง

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ หลิง อี้หรานเป็นคนบอกเธอเกี่ยวกับชื่อของเฉินเฉิน ตอนที่หลิง อี้หรานยังเป็นเด็ก เธอกลับบ้านมาพร้อมเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งและบอกว่าเธอได้ช่วยชีวิตใครบางคนเอาไว้ ไม่มีใครในครอบครัวเชื่อเธอและทุกคนคิดว่าเธอโกหกเพื่อปกปิดความจริงที่ว่าเธอไปแอบเล่นซนมา

แต่หวา ลี่ฟางที่อยากรู้อยากเห็นตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ไปถามหลิง อี้หรานเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นเธอจึงรู้ว่าหลิง อี้หรานได้ช่วยเด็กน้อยที่ชื่อเฉินเฉินอย่างไร

ไม่อย่างนั้น เธอคงไม่สามารถแกล้งหลอกกู้ ลี่เฉินได้สำเร็จ

และสิ่งที่สำคัญกว่านั้นคือในเวลาต่อมา หลิง อี้หรานมีไข้สูงซึ่งไม่สามารถรักษาที่โรงพยาบาลในเมืองได้ เธอจึงถูกย้ายไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลใหญ่ในเมืองเฉิน

หลังจากต้องรักษาความเจ็บป่วยของเธอ หลิง อี้หรานจึงลืมความทรงจำในวันนั้นไปหมด

ตอนนั้นไม่มีใครสนใจที่เธอสูญเสียความทรงจำไป การเสียงความทรงจำไปเพียงวันเดียวเป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับผู้ใหญ่ นอกจากนี้หลิง อี้หรานไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอสูญเสียความทรงจำไปหนึ่งวัน

แม้แต่หวา ลี่ฟางก็ไม่รู้ว่าหลิง อี้หรานลืมวันนั้นไปจนเธอได้ยินผู้ใหญ่พูดถึงเรื่องนี้ตอนที่เธอยังเป็นเด็ก

ท้ายที่สุดแล้ว นอกจากเด็กชาย หวา ลี่ฟางถือเป็นบุคคลที่สามที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในวันนั้น

นี่เป็นโอกาสที่พระเจ้าประทานให้เธอ! นี่คือสิ่งที่หวา ลี่ฟางคิดกับตัวเอง