พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 772

หลิง อี้หรานเหนื่อยมากหลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน หลังจากทานอาหารเสร็จ เธอก็ผล็อยหลับไป

อี้ จิ่นหลีที่นั่งอยู่บนขอบเตียง จ้องมองใบหน้าที่หลับใหลของเธออย่างเศร้าสร้อย

เธอนอนนิ่งราวกับว่าเธอจะไม่ไปไหนและทำได้เพียงอยู่ในสายตาของเขาเท่านั้น

เธออยู่ตรงหน้าเขาแท้ ๆ แต่ทำไมเขากลับรู้สึกว่าเขาไม่สามารถจับต้องเธอได้?

‘วันนี้เธอบอกว่าเธอจะไม่เสียใจ แต่ทำไม... ฉันถึงคิดว่าเธอเสียใจล่ะ? ฉันไม่คิดว่าเธอจะรู้สึกอย่างที่พูดจริง ๆ !’

ฉากที่กู้ ลี่เฉินแบกเธอไว้บนหลังของเขาเป็นเหมือนฉากในภาพยนตร์ที่กรอย้อนหลัง เล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่าในหัวของเขา

เขาไม่เคยกลัวอะไรขนาดนี้มาก่อน! ราวกับว่าสิ่งที่เขากลัวจะกลายเป็นจริง!

“กู้ ลี่เฉินไม่มีความหมายอะไรกับเธอจริง ๆ เหรอ?” เขาพึมพำขณะใช้เรียวนิ้วยาวสัมผัสที่ริมฝีปากแดงที่ปิดสนิทของเธอเบา ๆ

เธอที่กำลังหลับอยู่ไม่อาจให้คำตอบแก่เขาได้

“จิน ต่อให้ลูกตกหลุมรักใครสักคนในอนาคต พ่อไม่อยากให้ลูกรักใครมากเกินไปหรือเอาชีวิตไปฝากไว้ในมือของเขา”

“จิน รู้ไหมว่าความขี้ขลาดคืออะไร? มันคือตอนที่ลูกเกลียดใครสักคน แต่กลับไม่สามารถทำร้ายเขาได้”

“จิน อย่าเรียนรู้จากพ่อ อย่าเป็นเหมือนพ่อ มันเจ็บปวดและยากเกินไป ลูกจะควบคุมชีวิตตัวเองไม่ได้...”

เสียงของพ่อดังก้องอยู่ในหูของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

‘ควบคุม... ฉันควรจะควบคุมทุกอย่าง!’

‘ฉันควรจะขังเธอไว้ข้างกายและจับมือเธอไว้แน่นใช่ไหม?’

“อี้หราน เธอทรยศฉันหรือเปล่า?” เสียงของเขาดังขึ้นอีกครั้ง แต่เขาไม่รู้ว่าเขากำลังถามเธอหรือถามตัวเอง

‘ฉันไม่ใช่พ่อของฉันและชะตากรรมของฉันก็จะไม่เหมือนกับเขา!’

ทันใดนั้น เขาก็ลุกขึ้นไปที่ห้องเดิมที่อยู่ถัดไป แล้วเปิดลิ้นชักอันหนึ่งออก ในลิ้นชักมีรูปถ่ายของเธอในชุดลายดอกไม้และสร้อยข้อมือเงินเล็ก ๆ ที่เขาหยิบมาจากของที่ระลึกของคุณยาย

มันเหมือนกับสร้อยข้อมือเงินของกู้ ลี่เฉิน เดิมที่สร้อยข้อมือเงินสองเส้นนี้เป็นคู่กัน

‘ฉันพยายามอย่างหนักเพื่อไม่ให้พวกเขาจำกันและกัน แต่มันได้ผลไหม? หรืออาจจะเป็นแค่…’ ดวงตาของเขามืดหม่นลง

เมื่อหลิง อี้หรานตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้น เวลาก็ล่วงเลยมาถึงสิบโมงเช้าแล้ว และอี้ จิ่นหลีก็ไม่ได้อยู่ในห้อง

เธอเลิกผ้าห่มออก ลุกจากเตียงแล้วไปอาบน้ำ เธอไม่รู้สึกเจ็บปวดบนรอยฟกช้ำส่วนใหญ่แล้ว และรอยฟกช้ำบนข้อมือของเธอก็จางลง

เธอมองตัวเองในกระจก เมื่อคืนเธอนอนหลับสนิทและรู้สึกสบายมาก

อาจเป็นเพราะเธอได้ไขข้อสงสัยเกี่ยวกับความทรงจำของเธอและปล่อยเรื่องเหล่านี้ไป!

‘วันนี้เป็นวันเกิดฉัน! จินสัญญาว่าจะทำเค้กให้ฉันในวันนี้’

หลิง อี้หรานอารมณ์ดีขึ้นเมื่อนึกถึงเรื่องนี้

‘ฉันจะมีความสุขกับวันเกิดของฉันอย่างแน่นอน เป็นวันเกิดปีแรกของฉันหลังจากออกจากคุก’

เมื่อพวกเขาให้เธอเป่าเทียน เธอจะขอพรวันเกิด ‘ฉันจะขอให้เขาสบายใจและขอให้เขาไม่ต้องเจ็บปวดอีกต่อไป ฉันหวังว่าฉันจะแก่ไปด้วยกันกับเขา’

หลังจากอาบน้ำล้างหน้าแล้ว หลิง อี้หรานก็เปลี่ยนเป็นชุดที่เธอเตรียมไว้ ชุดเดรสยาวสีขาวดูเรียบง่ายแต่สง่างาม