พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย นิยาย บท 823

“คุณกำลังพยายามจะเถียงกับผมอยู่หรือเปล่า? แล้วถ้าเราไล่คุณออกจากที่นี่ล่ะ? คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?” มีใครบางคนพูดแทนห่าว อี้เหมิง

“คุณอยากให้ฉันออกไปเหรอ? กฎหมายข้อไหนบอกว่าฉันไม่สามารถเข้ามาที่นี่ได้ล่ะ? ฉันต้องทำตามที่คุณบอกหรือเปล่า? ฉันจะบอกอะไรคุณให้นะ ฉันสามารถฟ้องคุณได้ถ้าคุณทำแบบนี้!” ชิน เหลียนอีพูดอย่างหัวร้อน

“จะฟ้องผมเหรอ? ก็ฟ้องมาเลยสิ!” หลังจากพูดเสร็จ ชายคนนั้นก็สั่งลูกน้องสองคนของเขาที่อยู่ข้าง ๆ เขา “พาเธอออกไปจากที่นี่ ก่อนที่คุณห่าวจะไม่พอใจ!”

ชายร่างกำยำสองคนเดินเข้ามาคว้าแขนของชิน เหลียนอีเอาไว้คนละข้าง และพยายามลากเธอออกไป

ผู้บริการถงและเพื่อนร่วมงานอีกหลายคนไม่กล้าพูดแทนชิน เหลียนอี

ห่าว อี้เหมิงยิ้มมุมปากและมองไปที่ชิน เหลียนอีอย่างเย้ยหยัน “ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีทางเลือกนอกจากต้องออกไปจากที่นี่ หลิง อี้หรานอาจมีคนคอยปกป้อง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอจะมีคนที่คอยปกป้อง จากนี้ไป ฉันจะทำให้เธอถูกไล่ออกไปทุกครั้งที่ฉันเห็นหน้าเธอ”

ชิน เหลียนอีหน้าแดงด้วยความโกรธ

เธอไม่มีทางต่อสู้ในที่แห่งนี้ ยิ่งเธอดิ้นรน เธอก็ยิ่งอับอายมากขึ้นเท่านั้น

‘ทำไม... คนถึงยังชอบห่าว อี้เหมิงอยู่อีก? ทั้งทีเธอทำให้คนอื่นอับอายและทรมานคนอื่น เป็นเพราะเธอมาจากตระกูลที่มีอำนาจใช่ไหม?’

เช่นเดียวกับในตอนนั้น ตอนที่ห่าง อี้เหมิงดึงเล็บของหลิง อี้หรานออกมา

ทางเลือกเดียวของเธอคือต้องทนให้ห่าว อี้เหมิงสร้างความน่าอับอายให้เธอใช่ไหม? เพียงเพราะเธอเป็นลูกสาวของตระกูลห่าวอย่างนั้นเหรอ?

ในขณะที่ชิน เหลียนอีกำลังจะยอมแพ้ กลับมีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น

“อ๋อเหรอ? ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่คนอื่นมาตัดสินว่าแฟนของฉันจะถูกไล่ออกหรืออยู่ที่นี่ได้?”

ชิน เหลียนอีตัวสั่นในทันที ‘เสียงนี้...’

ทันใดนั้น สายตาของเธอก็สบเข้ากับร่างสูง

เขาคือไป๋ ทิงซิน!

ชิน เหลียนอีจ้องไปที่ชายที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ เธอรู้สึกถึงน้ำตาที่เอ่อล้นออกมา และหัวใจของเธอก็เต้นแรง

ไป๋ ทิงซินดึงเธอออกมาจากผู้ชายทั้งสองคนที่ เขามองดูเพื่อตรวจสอบว่าเธอได้รับอันตรายอะไรหรือไม่ และพูดว่า “คุณเป็นอะไรไหม? พวกเขาทำร้ายคุณหรือเปล่า?”

ดวงตาที่ขุ่นมัวนั้นเต็มไปด้วยความกังวล

ชิน เหลียนอีส่ายหัว “ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่?” เธอพูดอู้อี้ในลำคอ

เธอพยายามไม่ร้องไห้ที่ห่าว อี้เหมิงทำให้เธออับอาย แต่ตอนนี้เธอกลับอยากร้องไห้ที่เขามาช่วยเธอ

ไป๋ ทิงซินลูบศีรษะชิน เหลียนอีอย่างอ่อนโยน “เอาล่ะ ไม่ต้องร้องไห้แล้ว ผมจะให้พวกเขาชดใช้ให้คุณเอง”

จากนั้นเขาก็ไปหาผู้ชายที่ที่สั่งลูกน้องให้ลากชิน เหลียนอีออกไป “ขอโทษเธอซะ”

ชายคนนั้นไม่รู้จักไป๋ ทิงซิน ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างโกรธเคืองทันทีว่า “แกเป็นใครกล้ามาสั่งฉัน...”

แต่ก่อนที่ชายคนนั้นจะพูดจบ ไป๋ ทิงซินก็ชกเขาไปจมกองพื้นเสียแล้ว

ลูกน้องของชายผู้นี้ต้องการที่จะเข้ามาขวาง แต่กลับถูกบอดี้การ์ดของไป๋ ทิงซินหยุดไว้