“เย่ เหวินหมิงมาหาพี่ตอนเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลบ้างไหมคะ?” หลิง อี้หรานถาม
โจว เชียนหยุนส่ายหัว “ไม่ ฉันคิดว่าเขาคงออกจากเมืองเฉินไปแล้ว และหวังว่าเขาจะไม่มีความคิดไร้สาระแบบนั้นอีก”
ใบหน้าของโจว เชียนหยุนเผยให้เห็นถึงอาการหดหู่ใจชั่วครู่หนึ่ง “ฉันไม่กลัวการแก้แค้นของเขา แต่ฉันกลัวจะต้องไปเกี่ยวข้องกับเขาอีก”
เขาทำให้เธอได้รับบาดเจ็บและเจ็บปวดมากเกินไป! แม้แต่การมองเห็นใบหน้าของเขาก็ยังทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวด!
เพราะเขาบอกว่าความรักของเธอที่มีต่อเขามันเป็นเรื่องไร้สาระ!
“แล้วพี่จะทำอะไรต่อไป?” หลิง อี้หรานถาม เพราะไม่มีใครรู้ว่า เย่ เหวินหมิงจะทำอะไรต่อไป
“บางทีฉันอาจจะย้ายออกจากเมืองเฉินและย้ายไปที่อื่นที่เขาตามหาฉันไม่เจอ” โจว เชียนหยุนพูด
ถ้าเธอยังอยู่ในเมืองเฉินต่อไป และเย่ เหวินหมิงลงมือค้นหาเธอจริง ๆ บางทีเขาอาจจะพบอาหยันน้อย
นี่เป็นความอดทนครั้งสุดท้ายของฉัน!
หลิง อี้หรานตกใจ แต่เธอก็เคารพการตัดสินใจของโจว เชียนหยุน “ถ้าพี่ออกไปจากเมืองเฉินจริง ๆ ฉันเกรงว่าเราอาจจะไม่ได้เจอกันอีก ฉันจะคิดถึงพวกคุณทุกคน โดยเฉพาะอาหยันน้อย!”
“เราสามารถคุยผ่านทางวิดีโอคอลได้นะ นอกจากนี้ เราสามารถเดินทางมาเจอกันเมื่อไหร่ก็ได้ที่เราต้องการ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
มาอัพต่อไวๆน๊าา...
สงสารเชียนหยุนมาก แฟนเชี่ยจริง ๆ ช่วยคนรักใส่ร้ายจนต้องเข้าคุกตั้งสามปี ส่วนตัวมันก็นอนกกคนรักสบายใจ ไม่เชียร์ให้กลับไปอยู่ด้วยเลย ส่วนนางเอก ตอนที่อยู่กับพระเอกน่าจะรีบจัดการถอดเล็บแฟนเก่ากับนังห่าว มันทำอะไรไว้ก็เอาคืนให้หมด...
ชอบมากค่ะ ถ้าจะอ่านจนจบเหลืออีกกี่ตอนคะ ต้องจ่ายเท่าไหร่คะ...