พลาด นิยาย บท 11

ฉันตื่นมาก็ได้รับข่าวดีแต่เช้า อาจารย์ส่งเมล์แจ้ง ว่าหัวข้อโปรเจคฉัน

ผ่านแล้ว! ต่อไปฉันไม่ต้องเข้าเรียนทุกคาบ แค่ไปนำเสนอความคืบหน้าบ้างก็พอ

สบายไปอีก วันนี้เลยเป็นวันฟรี

ฉันรีบทำข้าวต้มหมูสับไว้ให้คุณเซ็น ไม่นานเขาก็ถือสูทออกมาวางบนเก้าอี้ ก่อนก้มลงกินมัน ฉันเลยไปแยกผ้าขาว ผ้าสีเอาไปโยนใส่เครื่องซักผ้า

ตั้งเวลาไว้ ก่อนจะไปดูดฝุ่นในห้องฆ่าเวลา วันนี้ฉันหัวหมุนแต่เช้า อยากจะทำงานให้เสร็จ จะได้ปั่นโปรเจคสักที คุณเซ็นมองตามฉัน ที่วิ่งไปนู่นวิ่งไปนี่ไม่หยุด

“ขยันจัง เป็นอะไรวันนี้” ไม่ทำแล้วใครจะทำ ป้านวลก็ไม่อยู่แล้ว เหอะ

“ถ้าฉันไม่ทำแล้วใครทำ คุณบอกให้ป้านวลเลิกทำแล้วนิ” ฉันหอบแหก ๆ บ่นกับเขา

“ทำไมไม่บอกนพ ให้ป้านวลกลับมา ป้านวลเป็นแม่ของนพ เจอนพทุกวันทำไมไม่บอก” เออ แค่นี้เองจริง ๆ ทำไมไม่บอกฉันล่ะว่าให้ไปบอกพี่นพ

ฉันเหนื่อยฟรีมาหลายอาทิตย์แล้ว

“คุณไม่เคยบอก ว่าป้านวลเป็นแม่พี่นพนิคะ ฉันจะไปรู้ได้ไง! คิดว่าคุณติดต่อป้านวลได้แค่คนเดียว” ฉันฟึดฟัดอารมณ์เสียใส่เขา จนเขาหัวเราะเบา ๆ

“เป็นอะไร เมนส์ไม่มา?” พอเขาพูดจบ ฉันถึงกับหยุดหัวร้อนทันที

รีบคิดแล้วตั้งสติ รีบวิ่งไปดูปฏิทิน วิ่งไปดูผ้าอนามัยที่ลิ้นชัก มะ เมนส์ฉันมันไม่มาเป็นอาทิตย์แล้ว!

ฉันนั่งนิ่งอยู่บนเตียง คุณเซ็นเดินมาหอมฉันก่อนจะออกไปทำงาน

ฉันเลยรีบเสริชหาในเว็บ ยาคุมฉุกเฉิน ผลข้างเขียง ประจำเดือนมาช้า หาหมดทุกอย่าง บางคนก็บอกว่า ความเครียดก็ทำให้ประจำเดือนเลื่อนได้ ฉันกระวนกระวายบ้าอยู่คนเดียว จนอยู่ ๆ น้ำหวานก็โทรเข้ามา

โทรเข้า | น้ำหวาน

“อะไร”

(เป็นอะไรแก เสียงแข็ง ยังไม่หายโกรธฉันเหรอ)

ฉันถอนหายใจใส่น้ำหวานเฮือกใหญ่ อึดอัดอยากปรึกษาใครสักคน

“แก ถ้าเมนส์มาช้าอาทิตย์นึง มันเกิดจากอะไรได้บ้าง”

(แกเมนส์ไม่มาเหรอ หรือมาแต่มาช้า?)

“ไม่มา...”

(แกตรวจยัง?)

“ตรวจอะไร ฉันอาจจะเครียดและมาช้าก็ได้”

(ตรวจครรภ์) ‘จึก’ ให้ตายเถอะฉันไม่กล้า ฉันไม่อยากท้องตอนนี้ ไม่เอา!

“ไม่กล้า เรารออีกสักหน่อยก่อนดีมั้ยเผื่อผลมันอาจชัดเจนกว่า”

น้ำหวานเงียบไปสักพัก

(ก็ดีนะ แกก็อย่าคิดมากล่ะ บางทีเครียดไปเมนส์เลื่อนไปอีก )

“แล้วนี่แกโทรมามีอะไร”

(วันงานแก ได้ชุดยัง)

“ยังเลยไว้ฉันปรึกษาแม่คุณเซ็นก่อน วันลองชุดแกไปด้วยนะ

ฉันเลือกไม่ถูก”

(ได้ ๆ แค่นี้ล่ะ)

ฉันวางสายปุ๊บ ความคิดทุกอย่างก็พุ่งเต็มหัวฉัน อาจจะไม่ท้อง

ก็ได้ฉันแค่เครียดไปหน่อย เดี๋ยวมันก็มาเอง หรืออีกสักสามสี่อาทิตย์ไม่มาค่อยตรวจก็ได้ ผลเป็นยังไงก็ต้องยอมรับมัน

ฉันอาบน้ำอาบท่า นั่งปั่นโปรเจคที่ห้องรับแขกสบาย ๆ ทุกอย่างค่อนข้างลงตัว อะไรฉันไม่เข้าใจก็โทรไปปรึกษาคุณเซ็น ไม่เขาก็ขึ้นลิฟต์มาอธิบายฉันถึงห้อง

วันนี้ทั้งวันงานฉันก้าวหน้าไปยี่สิบเปอร์เซ็นต์แล้ว ถ้าไม่ได้แฟนสุดที่รัก ป่านนี่ฉันคงมึนตึบตั้งแต่จุดประสงค์แรก!

พอคุณเซ็นออกจากออฟฟิศก็พาฉันมาดูห้องจัดงานในโรงแรมของเขา ห้องนี้เป็นห้องประชุมใหญ่ มีเวทียกสูงกำลังพอดี เขาให้ออแกไนซ์มาคุยกับฉันว่าอยากได้งานแบบไหน ฉันจึงเลือกงานสีขาว ดอกไม้ขาว เพราะแม่ฉันชอบ

ฉันจะได้รู้สึกว่าแม่อยู่ข้าง ๆ ฉันในวันนั้นด้วย เขาจัดการจ่ายเงินมัดจำให้ฝ่ายต่าง ๆ ตอนนั้น และก่อนถึงวันงานหนึ่งวัน ออแกไนซ์ต้องนำมาประกอบทุกอย่างให้ครบ วันนั้นเราค่อยมาตรวจงานอีกที กว่าจะปรับแก้อะไรอีก...

“ยินดีด้วยนะคะคุณเซ็น คุณณีเวีย สวยหล่อ ทายาทน้อย ๆ ต้องน่ารักมากแน่ ๆ” พี่หัวหน้าออแกไนซ์เข้ามาแสดงความยินดีกับฉันและคุณเซ็น

“ครับ ขอบคุณครับ ยังไงผมฝากด้วย” พี่หัวหน้าออแกไนซ์รีบรับปาก

ก่อนจะเรียกลูกน้องไปประชุม

ฉันและคุณเซ็นเดินเล่นอยู่สักพัก ก็ออกไปซื้อของกินของใช้กลับห้อง

วันนี้ฉันอยากทำกับข้าวกินที่ห้อง นั่งสบาย ๆ กันสองคน เบื่อรถติด

“วันนี้ทำอะไรกิน” เขานั่งอยู่ในครัว มองฉันสลับกับจอไอแพดไปด้วย

ฉันเตรียมของทำต้มยำกุ้งอยู่สักพัก ก็รู้หิวขึ้นมาก่อน

“คุณ... มาช่วยหน่อยค่ะ อยากให้เสร็จไว ๆ หิวแล้ว ทำอะไรอยู่”

ตาคมเหลือบมองฉันแว๊บนึง

“ดูหุ้นของลูกอยู่ กำลังทำกำไร” เขาซื้อหุ้นไว้ให้ลูกแล้วเหรอเนี่ย?

เพิ่งพูดกับฉันไม่กี่วันนี่เอง อะไรจะรีบขนาดนั้น?

“ใจร้อนจัง ซื้อไปเท่าไหร่คะ ลองดูก่อนใช่มั้ย”

เขาปิดไอแพดแล้วเดินมาช่วยฉันเตรียมของ

“ลองสักสองร้อยดูเศรษฐกิจไปสักพัก ถ้าข่าวโอเคค่อยเพิ่ม” ดีที่ไม่

ลงทุนมาก

“ดีจังแค่สองร้อยเอง ฉันซื้อไว้ให้ลูกสาวฉันบ้างดีกว่า” ฉันหันไปยิ้มหวานให้คนข้าง ๆ

“เอาสิสองร้อยล้านเอง!”

“บ้าเถอะ! คุณซื้อหุ้นทีละสองร้อยล้านเลยเหรอคะ” เขาทำหน้านิ่ง

ไม่ตกใจอะไร แอบขมวดคิ้วกับท่าทางตกใจของฉันด้วยซ้ำ

“ก็ปกติ เธอเคยซื้อหุ้นปกติเท่าไหร่ล่ะ ฉันซื้อไว้ทำกำไร และปันผล ราคานี้ไม่มากไปหรอก” ฉันจะไปรู้อะไรด้วยล่ะ! เคยแต่ซื้อหุ้นสหกรณ์โรงเรียนยี่สิบสามสิบบาท แถมครูยังบังคับให้ซื้ออีก

“ไม่เคยซื้อหรอกค่ะ” ร่างสูง หันมามองฉันก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบไอแพด

“เอามั้ยละ มาเดี๋ยวซื้อให้!” ฉันรีบดึงไอแพดมาจากมือเขาทันที

“คุณ พอก่อน อย่าซื้อเด็ดขาดนะ”

“ทำไม เธอก็เก็บไว้ปันผลเรื่อย ๆ ก็ได้” โถ่... ฉันจะโดนเปย์ทีเป็นหลักร้อยล้านแล้วเหรอเนี่ย!

“พอเลยค่ะ ทำกับข้าวดีกว่า” ฉันเอาไอแพดไปวางไกล ๆ และเริ่มเทวัตถุดิบลงหม้อทีละอย่าง ก่อนจะปรุงให้ลูกมือข้าง ๆ ช่วยชิม กว่าจะเสร็จก็หลายชั่วโมง รู้งี้ไม่ทำดีกว่า ออกไปซื้อกิน สะดวกกว่าเยอะ!

“อร่อยไหมคะ...”

“ใช้ได้ วันหลังทำให้กินอีกนะ” เพิ่งคิดว่าจะไม่ทำอีกเมื่อกี้!

กินข้าวเสร็จ ฉันต้องรีบอาบน้ำเข้านอน พรุ่งนี้เอาความคืบหน้าไปรายงานอาจารย์แต่เช้า... แต่มันจะไม่ได้นอนเพราะคนข้าง ๆ นี่ล่ะ!

“คุณ... ทำอะไรคะ” เขามาคลอเคลียหน้าอกฉันอีกแล้ว ใจร่ม ๆ ณีเวีย อย่าใจอ่อน อย่ามีอารมณ์ร่วมกับเขา

“กินนมก่อนนอน” แล้วมันจะแค่กินนมมั้ย?

ฉันได้แต่กุมขมับ พยายามไม่อ่อนไหวตามเขา เขาจะกินฉันทุกวันเลยเหรอเนี่ย คุณชายเซ็น จะหื่นไปไหนคะ?

“พรุ่งนี้นะคะ พรุ่งนี้กลับมาจากนำเสนออาจารย์ จะกลับมาให้กิน”

“วันนี้ หลับเลย เดี๋ยวทำเอง” มือไม้เริ่มซนไม่อยู่นิ่ง สักพักมันก็ไปถึง น้องสาวฉันแล้ว!

“คุณเซ็น...”

มือใหญ่ไม่ฟังฉันเลย ที่รักคะ ทำแบบนี้ฉันจะหลับลงได้ยังไง!

“อื้อ~” ฉันเผลอครางกระเส่า เมื่อมือปลาหมึกเขาเริ่มเขี่ยติ่งสวาท

น้อย ๆ ของฉัน

“ยังไม่หลับอีกเหรอ!” ถามได้

“กำลังค่ะ...” ฉันส่งเสียงอู้อี้ พลางหยิบหมอนมาปิดหน้าตัวเอง หลับสิ

ณีเวีย หลับ~ เขายังคงหยุกหยิกอยู่ร่องสวาทฉันจน...

“อ๊ะ~ คะ คุณ” ให้ตาย... ฉันถูกเขากินอีกแล้ว ลิ้นอุ่น ๆ ของเขาเริ่มทำฉันทรมานอีกแล้ว...

“หลับได้แล้ว...” ฉันขยับขาดุกดิก พยายามไม่คล้อยตามคนข้างล่าง

“ฉันจะหลับลงได้ยังไงคะทำขนาดนี้” ฉันดึงหมอนออกจากหน้า

งอแง จนเขาเงยหน้าจากหว่างขาขึ้นมามอง ทำไมต้องส่งสายตายั่วยวน! หยุด