พลาด นิยาย บท 12

ฉันรีบยัดช่อดอกไม้ใส่มือน้ำหวานทันที

“จะบ้าเหรอ เดี๋ยวคุณเซ็นบอกพี่ที!” น้ำหวานรีบโยนกลับมาให้อีก

โอ้ย! ฉันจึงหันไปหาแตงโม รีบยัดช่อดอกไม้ใส่มือมันแทน แตงโมรับไว้ก่อนจะลุกไปดึงแขนกาย

“อะไรแตงโมไปไหน...” แตงแกพามันไปที พลีส คุณเซ็นเดินมาแล้ว

“ไปก่อน ๆ เร็ว ๆ” แตงโม กระตุกแขนกายแรงขึ้นกว่าเดิมแต่กาย

กลับรั้งตัวไว้

“อะไรแตง ดอกไม้นี้เอาไปทำไม เราเอามาให้ณีเวียนะ” กายมึงจะพูดชื่อกูทำไม! คุณเซ็นเดินมาจะถึงแล้ว กายออกไปด่วน!

“อ่ะ เราให้” แล้วกายก็ดึงช่อดอกไม้จากมือแตงโม ยื่นให้ฉันอีกรอบ

ฉันหันไปมองคุณเซ็นที่ย่างสามขุมมาเร็วมาก ก่อนจะกระชากคอเสื้อกาย!

“กูบอกว่าอย่ายุ่งกับเมียกู...” เย็นเหมือนน้ำแข็ง หน้านิ่ง จ้องกายเขม็ง เขาดูน่ากลัวมาก จนน้ำหวานเอามือมาเกาะฉันไว้

กายดู งง ๆ ก่อนจะยิ้มเหย ๆ ออกมา

“ปะเปล่า ผมมาจีบน้ำหวาน” ซวยแล้วมึงน้ำหวาน...

“เงียบไปนะกาย นายมาตามจีบณีเวียหลายรอบแล้ว”

น้ำหวานแกไม่จำเป็นต้องบอกเขาขนาดนั้นก็ได้ ดูสถานการณ์ด้วยโว้ย!

“มึงใช่มั้ยที่โทรมา?” ฉันรีบวิ่งไปจับแขนคนของตัวเอง กลัวเรื่องมันจะบานปลาย เพราะเรายังอยู่ในรั้วมหาลัย

“อ๋อ วันนั้นโทรผิดครับ” โกหกไม่เนียนไปเรียนมาใหม่!

“คุณ... ในมหาลัยพอเถอะค่ะ ปล่อยเขาเถอะ” ฉันเริ่มปรามเมื่อคนที่เลิกคลาสกำลังทยอยลงมาจากตึก

“นะคะ ไม่กี่เดือนก็จบแล้ว... จะได้แต่งงานกันนะ” เขาดูเย็นลง ก่อนจะเหวี่ยงคอเสื้อกาย จนกายลงไปนอนที่พื้น

“อย่าให้กูเห็นอีกนะ!”

“กลับ!” เขาเอื้อมมาจับมือฉัน ก่อนจะก้าวยาว ๆ มาขึ้นรถ

ขึ้นรถปุ๊บ ฉันรีบเร่งแอร์ในรถ หวังจะให้คนข้าง ๆ อารมณ์เย็นลง

“เฮ้อ รำคาญฉิบ” ฉันนั่งนิ่งไม่กล้าพูดอะไรกับเขา ฉันกลัวจริง ๆ เมื่อกี้

ถ้าเกิดเรื่องทะเลาะวิวาทในมหาลัย ฉันอาจจะโดนพักการเรียนไปด้วย เราออกรถมาสักพัก จนมาจอดติดไฟแดง...

“มีคนอื่นอีกมั้ย?” เขาถามเรียบ ๆ โดยไม่มองหน้าฉัน

“ไม่มีแล้วค่ะ ไม่ได้สวยขนาดนั้น” เขาถอนหายใจยาว ๆ ฉันเอื้อมมือไปจับมือคุณเซ็น บีบมือใหญ่นั้นเบา ๆ

เขาหันมายิ้มให้ ก่อนจะเอื้อมมือมาลูบผมฉัน...

“เสน่ห์แรงจังนะ” ฉันอมยิ้มให้เจ้าของมือใหญ่ที่กำลังลูบผมอยู่... จะหวงอะไรขนาดนี้ก็ไม่รู้

“แต่ก็มีแค่คุณนะ...” ฉันพูดเสร็จเขาก็ขยับมาจุ๊บฉันทีนึง ฉันหน้าแดงไปถึงหู จนรีบหันซ้ายขวา จะมีใครเห็นไหมเนี่ย รถจอดขนาบข้างเต็มไปหมดขนาดนี้

“อยากกินเธอตรงนี้ ตอนนี้เลย” นั่น! ไม่ได้ ไม่ใช่ตรงนี้!

“พอเลยค่ะ นี่ในรถนะ” ฉันหันไปตีแขนเขาเบา ๆ คนอะไรจะกินฉัน

ทุกที่ทุกเวลา

เขาเลี้ยวเข้าไปจอดรถที่ลานจอดรถโรงแรมนึง

“มาทำไมคะ?” อย่าบอกนะ เขาทนไม่ไหว จะเปิดห้อง?

“มาคุยงานกับไอ้ที ฉันให้ป้านวลจัดชุดมาให้เธอเปลี่ยนแล้ว ข้างบนเป็นบาร์เหล้า ดูไม่ดี เปลี่ยนด้วยนะ” ฉันหันไปหยิบถุงกระดาษหลังเบาะ และเอาชุดเปลี่ยนในห้องน้ำ ลำบากจริง ๆ เลย ถึงชุดนักศึกษาก็โตแล้วป้ะ!

คุณเซ็นพาฉันขึ้นลิฟต์มาชั้นบนสุด ข้างบนเป็นกระจกรอบ เห็นวิวกรุงเทพ สวยมาก แต่เหมือนบาร์ส่วนตัวยังไงอย่างงั้น ไม่รู้จะให้ฉันเปลี่ยนชุดยุ่งยากทำไม ไม่เห็นมีใครสักคน

“เห้ยมึง นั่ง ๆ” พี่ทีกวักมือเรียกคุณเซ็นไปนั่งด้วย ก่อนจะมีคนมารินไวน์ให้เราสองคน

“เออ หุ้นโรงแรมนี้มึงอยากซื้อเพิ่มสักสิบเปอร์เซ็นต์มั้ย”

“ทำไมวะ โรงแรมมึงจะให้กูมีหุ้นอะไรเยอะแยะ” โรงแรมพี่ทีเหรอเนี่ย ว้าว

“จากเดิมหุ้นมึงก็ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ เพิ่มสักสิบเปอร์เซ็นต์ กูเพิ่งประชุมกับบอร์ดบริหารคนอื่นมา มันมีคนทุจริต”

“ถ้ากูซื้อไป กูก็มีหุ้นในโรงแรมนี้เท่ามึงแล้วนะ ทำไมไม่ซื้อเอง” หุ้นเท่ากัน แสดงว่า พี่ทีเป็นเจ้าของเอาโรงแรมเข้าตลาดหลักทรัพย์ ขายหุ้นพี่เซ็นยี่สิบเปอร์เซ็นต์ คนอื่น ๆ ในบอร์ดบริหารอีก คนละห้าคนละสิบประเด็นคือมีคนในบอร์ดทุจริตสินะ?

“ไม่เนียน กูไว้ใจมึง กูอยากให้มึงซื้อ มึงจะมีสิทธิ์เท่าเจ้าของอย่างกู

อย่างน้อยใครตุกติก กูกับมึงก็ 60% แล้ว ถีบสบาย” พี่ทีดู ฉลาดจริงจังกับงานมาก ไม่แปลกใจที่เขาเป็นเพื่อนกันมาได้

“แสดงว่ามึงจะให้กูซื้อหุ้น คนทุจริต และถีบมันออกจากบอร์ด มึงจะทำไงให้มันยอมขายล่ะ”

“กูเตี๊ยมไว้แล้ว กูจะเรียกประชุมบอร์ด บอกว่ากลุ่มบริษัททัวร์

ทางจีน และฝั่งยุโรป ยกเลิกสัญญากับเรา หมด คราวนี้ล่ะ กูว่ามันขายแน่” ฉลาดกันจริง ๆ ฉันได้แต่นั่งนิ่ง เพราะไม่รู้จะออกความเห็นอะไร แต่อยู่ ๆ คุณเซ็นก็หันมาหาฉันซะงั้น...

“ฉันซื้อดีไหม” เมื่อวานเพิ่งซื้อหุ้นให้ลูกสองร้อยล้านนะ ไม่ใช่สองร้าย บาท! ถ้าวันนี้ซื้ออีก ฉันว่ามันไม่น้อยแน่ ๆ

“แล้วแต่คุณเถอะค่ะ ฉันไม่ถนัดเรื่องนี้”

“เดี๋ยวนี้ต้องถามเมียแล้วเหรอวะ ฮ่า ๆ ณีเวียสนใจถือไว้ไหมสิบเปอร์เซ็นต์แบ่งปันผลให้” คุณเซ็นรีบพยักหน้าให้ฉันรับไว้

“เอ่อ ไม่ดีกว่า ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกค่ะ แหะ ๆ” ฉันบ่ายเบี่ยง ก่อนจะเดินออกมาจิบไวน์ ริมหน้าต่างคนเดียว

ไม่นาน น้ำหวานปากแดงก็ออกมาจากลิฟต์ ยังใส่ชุดนักศึกษา ฉันเวอร์เปลี่ยนคนเดียว?

“โยนขี้ให้กู” ฉันชิงด่าทันทีที่เห็นหน้าน้ำหวาน เกือบจะดีอยู่แล้วเชียว

“แต่ก็รอดนี่หว่า มาทำไรวะเปลี่ยนชุดไวจัง” น้ำหวานเดินไปที่บาร์ขอไวน์มายืนจิบข้างฉัน เราสองคนปล่อยให้ผู้ชายคุยกัน จนอยู่ ๆ

“อย่ากินแอลกอฮอล์ดิ” น้ำหวานเอานิ้วชี้มาดันแก้วไวน์ฉันออกห่าง

“อะไรอีก” ฉันเอาแก้วไวน์กลับมาจิบเหมือนเดิม

“แกท้องอยู่นะ” ‘อึก’ ฉันรีบกลืนไวน์ลงคอก่อนที่มันจะพุ่งออกมาใส่หน้าน้ำหวาน

“ท้อง พ่อง!” คุณเซ็นกับพี่ที หันมามองฉันเป็นตาเดียว น้ำหวานนี่

มันจริง ๆ เลย

“ใครท้องครับ สองคนนั้น” พี่ทีแซวทันที ฉันส่ายหัวดุกดิกตอบ ก่อนจะหันมาด่าต้นเหตุ

“อยู่กับแกเป็นเรื่องทุกที!”

“หยอกเถอะ (กระซิบ) ตรวจรึยังวะ” ฉันวางแก้วไวน์ลง ก่อนจะดึงน้ำหวานไปห้องน้ำ...

พอมาถึงห้องน้ำ ฉันก็จัดการน้ำหวานทันที

“แก อย่าไปพูดเรื่องเมนส์ฉันไม่มากับใครนะ” น้ำหวานขมวดคิ้วสงสัย

“ทำไม แล้วแกไม่ตรวจเหรอ จะสองอาทิตย์แล้วนะ”

“ฉันไม่อยากให้ใครรู้ บางทีอาจจะไม่ได้เป็นแบบนั้น แกก็เห็นว่าช่วงนั้นฉันเครียด เมนส์คงแค่เลื่อน” น้ำหวานพยักหน้ารับปาก

“จะพยายามแล้วกัน ถ้าท้อง แกก็ไม่เห็นต้องเครียด ไม่กี่วันก็หมั้นแล้ว

อีกไม่กี่เดือนก็จบ แต่งงาน เครียดอะไร”

“ฉันยังไม่อยากมีตอนนี้ ฉันไม่อยากท้องตอนเรียน” พูดไปใครจะเข้าใจ ฉันอยากเรียบจบเป็นเรื่องเป็นราว ให้พ่อสบายใจก่อน

“เออ แล้วจะไปทะเลมั้ย ถามยัง” ฉันลืมถามไปเลย เราสองคนเดินออกมาจากห้องน้ำ ไปนั่งรวมกับแฟนตัวเอง พนักงานเอาไวน์มารินให้ฉันกับน้ำหวาน

อีกครั้ง

“เอ่อ ขอโทษนะคะ ขอน้ำผลไม้ค่ะ” น้ำหวานจ้องหน้าฉันทันที ไม่รู้ทำไมอยู่ ๆ ฉันก็รู้สึกไม่อยากกินมันแล้ว เฮ้อ ไม่อยากจะคิด มาสักทีเถอะอย่าให้นาน

กว่านี้เลย!

“แปลกจัง...” ไม่ใช่แค่น้ำหวานที่จ้องฉัน คุณเซ็นก็ด้วย

“อะไรคะ แค่ไม่อยากกิน เอ้อน้ำหวานชวนไปทะเลพรุ่งนี้ค่ะ คุณว่างไหม” ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง เขาหยุดนึกแป๊บนึง ก่อนจะโทรหาเลขา ให้เช็คเวลาให้

“อยากไปเหรอ” ฉันพยักหน้าตอบ

“ไปดีละ คืนเดียวเปลี่ยนบรรยากาศ หัวหินเอง” เขาพยักหน้า ก่อนจะเปิดดูตารางที่เลขาส่งมาให้

“โอเค” เย้ ๆ อยู่ ๆ บิกินี่หลายชุด ก็ผุดมาให้ฉันเลือกในหัว แบบไหนดีน่ะ

ฉันรีบกลับมาตึกกับคุณเซ็น กะจะแวะห้างข้างล่างซื้อชุดบิกินี่ซะหน่อย

เราเดินเลือกทุกร้าน เขาก็เข้าไปด้วย และฉันก็ถูกห้ามจนไม่ได้ติดไม้ติดมือมาสักตัว... จนมาถึงร้านสุดท้าย ฉันเลือกมาสามชุด

(ส่ายหัว) อีกแล้ว!

“ฉันอยากได้สักชุดไว้ใส่ให้คุณดูคนเดียว” เท่านั้นละเขาก็หยิบทุกชุดในมือฉันไปจ่ายเงิน ต้องแบบนี้ใช่มั้ยคะคุณชาย ถึงจะยอม!

ฉันขึ้นมาบนห้องก็รีบแพคกระเป๋ากว่าจะเสร็จก็หยิบเข้าหยิบออกอยู่นาน

“คุณคะ พรุ่งนี้ออกเข้าตรู่ อาบน้ำนอนก่อนมั้ยคะ ต้องขับรถอีก”

เขาละสายตาจากไอแพดแว๊บหนึงก่อนจะปิดมันลง เดินมากอดฉัน

“อาบด้วยกันมั้ย” จะได้อาบไหมล่ะ

“เดี๋ยวจะไม่ได้อาบ วันนี้พักก่อนค่ะ พรุ่งนี้เดินทางค่อยชดให้นะคะ”

และเขาก็เดินเซ็ง ๆ ไปอาบน้ำแต่โดยดี วันนี้ฉันรอดนะคะ! รอดค่า

พอเช้า ฉันกับคุณเซ็นก็มารวมตัวกับน้ำหวานและพี่ที ที่ปั๊มน้ำมัน

กะจะขับรถไล่ ๆ กันไป เผื่อสองคนนั้นจะมาถึงก็เกือบสาย เป็นคนนัดเองแท้ ๆ

พอรถนางมาจอด ฉันก็แยกเขี้ยวใส่ทันที

“โทษทีแก ไปรับแตงโมมา” ดีจังแตงโมไปด้วย เราออกรถตาม ๆ กันมากว่าจะถึงหัวหินก็เกือบเที่ยง ร้อนมาก!

เรารีบเช็คอินโรงแรม เพราะสาว ๆ งอแง กลัวไม่มีเวลาเล่นน้ำ ห้องเหลือสามห้องพอดี พี่ทียื่นคีย์การ์ดให้ ฉันและแตงโม คนละใบ

“พี่ทีกับคุณเซ็น นอนด้วยกันสิคะ ให้น้ำหวานกับณีเวียนอนกับหนู” น้ำหวานหันขวับไปค้อนแตงโมทันที

“เรื่องอะไรมาแยกคู่ ไม่พามาด้วยล่ะ” น้ำหวานรีบเถียง เอาเลยน้ำหวาน จัดการมัน วันนี้เข้าข้างแก

“พาใคร” แตงโมทำถามลอย ๆ

“พี่เอสไง ไม่ชวนมาล่ะ อย่ามาขัดลาภเพื่อน เพื่อนจะนอนกับผัว” น้ำหวาน สกิลการพูดมึงไปเรียนที่ไหนมาเนี่ย สงสารแตงโมชะมัด

“เห็นผัวดีกว่าเพื่อน ณีเวียมึงมากับกูเลย” ฉันรีบชักมือหนีทันที ขอโทษนะแตงโม เที่ยวต่างจังหวัดครั้งแรกกับแฟน อยากสวีท

“ไม่เอา ถ้ามาแล้วมานอนกับเพื่อน กุจะพาผัวมาทำไม” แตงโมกระทืบเท้าฟึดฟัด

คุณเซ็นและพี่ที ได้แต่ยืนดูเราเถียงกัน ฉันทำเพื่อคุณเลยนะเนี่ย!

“ไงพวกมึง ได้ห้องยัง โอเคมั้ยวะ” อยู่ ๆ พี่เอสก็เดินมา เหมือนฟ้าประทานให้แตงโม แต่ดันมีผู้ชายอีกคนมาด้วย ใครหว่า?

“เออได้แล้ว โอเคว่ะ” พี่ทีตอบ

“นั่นไง ผัวมึงมาแล้วแตง” แตงโมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้กว่าเดิม

“แกชวนเขาเหรอ” แตงโมกระซิบถามฉัน

“บ้าเหรอ ฉันไม่รู้อะไรเลย แกจะมาฉันยังไม่รู้” น้ำหวานแน่ ๆ

“ป๊าว!” ยังไม่ทันถามน้ำหวานก็ปฏิเสธดักก่อน เออนั่นล่ะ น้ำหวาน

“จริง ๆ นะ เธอดังมาก แต่ไม่มีใครจีบติดสักคน ถ้าเราไม่เห็นวันนี้ว่าเป็นแฟนคุณเซ็น คงคิดว่าเธอเป็นเลสเบี้ยนกับน้ำหวาน ฮ่า ๆ” น้ำหวานเนี่ยนะ!

“บ้า ขนลุก! ไม่ขนาดนั้นหรอก ๆ ยินดีที่รู้จักน่ะ เจอที่มหาลัยก็ทักทาย

กันบ้าง”

ฉันยิ้มหวานไปให้ทีนึง

“หึ๋ย เราคิดว่าณีเวียหยิ่งมาตลอด หยิ่งลูกคุณหนูอะไรแบบนี้ ไม่คิดว่าจะน่ารักขนาดนี้ เราชื่อสายฝนนะ” นี่หลอกด่ารึเปล่าวะ ฉันนั่งลงข้างคุณเซ็นเหมือนเดิม ก่อนที่แตงโมจะมานั่งลงข้าง ๆ

“ไม่รู้ว่าของใคร... ไม่ต้องกังวลใจนะ จะพยายามสืบ” แตงโมหันมามองหน้าฉันเลิกลัก ใจจริงอยากลองถามคุณเซ็นนะ แต่เขาจะคิดว่าเรายุ่งเรื่องชาวบ้านรึเปล่า... ถึงจะยุ่งจริง ๆ ก็เถอะ

สักพักน้ำหวานปากแดงก็กลับมา ถือถุงขนมมาเยอะแยะ และยื่นถุง

ใบหนึ่งให้ฉัน

“อะไร” ฉันมองถุงด้วยสายตาไม่เชื่อใจ

“ไม่ใช่ขี้หรอก” ฉันเบะปากจำใจหยิบจากมือนางมา พอเปิดออกก็เห็นนมหนึ่งขวด และกล่องอะไรหลายอย่าง

“แก อันนี้อะไรอะ?” ฉันหยิบมันขึ้นมาพลิกดู น้ำหวานไม่ได้ยินเพราะแกะ.ขนมอยู่ ทุกคนหันมามองที่ฉันเป็นตาเดียว ก่อนจะทำตาปริบ ๆ กันทั้งหมด

“เธอฝากเพื่อนซื้อมาเหรอ” คุณเซ็นกระซิบฉันเบา ๆ

“ไม่นะคะ มันคืออะไร” ฉันหยิบมันขึ้นมาอีกกล่อง เหมือนกันแต่คนล่ะสี

“น้ำหวาน ๆ”

“อะไร แกแป๊บ ๆ ยุ่งอยู่ หาของ” นางตอบโดยไม่มองหน้าฉัน เอาแต่เปิดถุงนั่นถุงนี่ดู ฉันก็พลิกมันดูอีกรอบ ตัวหนังสือก็เล็ก... ฉันได้ยินเสียงคุณเซ็นขำอยู่ข้าง ๆ ไม่หยุด ขำอะไรของเขาเนี่ย

“เอ้อ ณีเวียแกเห็นของฉันในถุงแกป้ะ เดี๋ยวแป๊บ ฉันวิ่งไปถามพี่ทีก่อน” อยู่ ๆ น้ำหวานก็ลุกไป มันหาอะไรของมัน บอกแค่ของ ๆ ไม่บอกว่าของอะไร

ฉันเลยเอาขวดนมจืดออกมาและเทของในถุงลงตัก ก็เห็นแต่กล่องพวกเนี่ย

ที่แปลก ๆ สีเงิน ๆ 0.03 อะไรหลายกล่อง

“แก น้ำหวาน ๆ อันนี้มั้ยของแกยี่ห้อ 0.03 อะไรเนี่ยอยู่ที่ฉัน ๆ”

ฉันตะโกนตามหลังน้ำหวานไปพร้อมโบกกล่องให้มันดู ทุกคนให้ความสนใจอีกครั้ง!

“น้องณีเวีย ตุนถุงยางอะไรขนาดนั้นครับ ฮ่า ๆ” หะ ถุงยางเหรอ? อะไรวะ ทุกคนขำกันใหญ่ คุณเซ็นก็ด้วย โอ้ยน้ำหวานเล่นกูอีกแล้ว!

“เห้ย ถะ… ถุงยางเหรอคะ ไม่รู้ค่ะมันติดมาได้ไงไม่รู้ ไม่ใช่ของหนู”

ฉันรีบเก็บมันใส่ถุงทันที อยากจะร้องไห้ น้ำหวานมึงมาเก็บของตัวเองเดี๋ยวนี้!

“อะไรวะแก เรียกทำไม เอ้า!” น้ำหวานรีบกำถุงวิ่งหนีเข้าห้องทันที

“ทำอย่างกับไม่เคยใช้นะ ฮ่า ๆ” พี่เอสแซวฉัน จนฉันอายเอาหัวไปมุด

แขนคุณเซ็น

“ก็ไม่รู้จริง ๆ ไม่เคยใช้” ฉันบ่นพึมพำ

“ไม่เคยใช้ด้วย” แซวกูอี๊ก!

คุณเซ็นลูบหัวฉัน ก่อนจะหันไปด่าเพื่อน

“หุบปากได้แล้วพวกมึง กูคนจริง” เออคนจริง เมนส์ไม่มาอยู่เนี่ย

เรานั่งเล่นกันสบาย ๆ ทุกคนเริ่มเมา เมามากสุดคือแตงโม ไม่รู้เครียดอะไรมา คุณเซ็นไม่ค่อยกิน ฉันก็ไม่ได้แตะ นั่งกินแต่นมที่น้ำหวานซื้อมาให้

“พาเพื่อนเธอไปนอนเถอะ”

ฉันหันมามองแตงโม นางเมามากจริง ๆ และตอนนี้นางก็ร้องไห้อยู่

“แตง ไปนอนเถอะ ร้องทำไม” แตงโมสะบัดมือฉันออก

“ไม่ไป มึงไม่ต้องมาพยุงกูหรอก เดี๋ยวล้ม มึงยิ่งท้องอยู่ ฮ่า ๆ”

เชี่ย! น้ำหวานมองหน้าฉันทันที คุณเซ็นจับหน้าฉันหันไปหาเขา ฉันรีบส่ายหน้าทันที ไม่ใช่อย่างที่คิด!

“โอ้ย ชอบว่ากูท้องอยู่เรื่อย แค่อ้วนนิดหน่อยใครจะไปหุ่นดีเหมือนมึงวะ”

ฉันหันไปผลักแตงโมทีนึง

“หุ่นดีอะไรวะ หุ่นดีแค่ไหนเขาก็ไม่เอากู กูมันคนอาภัพรัก ฮือ ๆ”

พี่เอสลุกขึ้นมานั่งข้างแตงโม

“พอแล้วเธอ ไม่เอา ไม่งอแง เราขอเป็นแฟนหลายรอบแล้วนิ”

ฉันเอียงหูฟังอย่างเต็มที่ น้ำหวานมองฉัน เหมือนอยากรู้อยากเห็นสุด ๆ รอก่อนเพื่อน รอ ๆ เดี๋ยวอัพเดทไป

“ใครจะไปคบ สาว ๆ ไม่ซ้ำหน้า คบแล้วมาเสียใจคบทำไม”

พี่เอสเริ่มหันมามองทุกคน ใช่พี่เอส ทุกคนมองพี่เอสอยู่ ไม่มีใครปริปากรบกวนการแอบฟังใด ๆ ทั้งสิ้น เมื่อรู้ว่าตัวเองกำลังเป็นจุดเด่น เลยขอตัวพาแตงโมไปนอน หวังว่าไปนอนกันจริง ๆ

ไม่นานเราก็แยกย้ายกันกลับห้อง ไม่ต้องถามว่าฉันจะโดนมั้ย เพราะเขาสะกิดฉันกลับห้องทุกสิบนาที!

“อื้อ~ อาบน้ำก่อนมั้ยคะ” อยู่ ๆ มือหนาก็โอบกอดซุกไซ้ฉัน

จากด้านหลัง

“ก่อนอาบสักรอบ อาบเสร็จสักรอบ” อยู่ ๆ ฉันก็ตัวเบาหวิว เขาอุ้มฉันลงมานอนบนเตียง ก่อนจะถอดเสื้อตัวเองลงพื้น...

ฉันเริ่มถูกจู่โจมด้วยจูบ มือใหญ่เริ่มปลดเสื้อผ้าออกทีละชิ้น จนไม่เหลือให้ฉันสักตัว เขาเริ่มละเลงลิ้นอุ่น ไล่จากต้นคอ มาเนินอก ก่อนแวะประกบดูดยอดทับทิมเบา ๆ

“อ๊ะ~” ฉันแอ่นอกสู้เต็มที่ มันเสียว เสียวจนอยากให้เขาชิมอยู่อย่างนั้น เขากลับไม่พอใจเริ่มลูบไล้ตามโหนกนูน ก่อนจะกดนิ้วกลางแทรกร่องสวาท เขี่ยมันไปเขี่ยมันมา อื้อ... ใจฉันจะขาด! ฉันกัดปากแน่น พยายามอดกลั้น แต่ทำไม่ได้

นิ้วเขากำลังทรมานฉัน ทรมาน... ทรมาน... จนฉันทนไม่ไหวแล้ว