“แบ่งคนอื่นบ้างสิพี่ที ทีหวานยังแบ่งแฟนให้คนอื่นเลย” เขาขมวดคิ้ว
“หวาน พอเถอะ” พอพูดความจริง รับไม่ได้
พออาหารอะไรมาเราก็นั่งกินกันเงียบ ๆ ไม่คุยสักคำ บ่งบอกเลยว่าตอนนี้เราทะเลาะกัน อยู่ ๆ ก็มีคนมาเพิ่มบรรยากาศในโต๊ะ
สาว ๆ พริตตี้กลุ่มนึงเดินมาสามสี่คน
“สวัสดีค่ะพี่ที” เขาหันมามองหน้าฉันทันที เหอะ ไม่ต้องแก้ตัว ไม่ต่ำกว่าสองคนในนั้น เชื่อว่าแฟนกูกินแล้ว
“ครับ” เขาตอบเรียบ ๆ และมองหน้าฉัน ฉันจ้องเขากลับ จะทำยังไงไม่ให้กูจับได้ เลือกวิธีมาไอ้เสือ รออยู่
“มากับแฟนเหรอคะ แฟนสวยมากเลย” สาว ๆ หันมายิ้มทักทายฉัน และฉันก็ยิ้มกลับ
“ขอบคุณค่ะ” พี่ทีกุมขมับและนวดเบา ๆ
“หวาน กินต่อเถอะ” ขัดทำไม เหมือนคนแถวนี้เริ่มอยู่ไม่สุข ร้อนตัว
“เอ่อ งั้นไปแล้วนะคะ สวัสดีค่ะ” เหมือนสาว ๆ พวกนั้นรู้สถานการณ์ รีบปลีกตัวออกไป มันเริ่มตรึงเครียดอีกแล้ว
พี่ทีไม่สบตาฉัน ฉันจ้องหน้าเขาไม่ละสายตา จนเราเผลอสบตากัน
หลายครั้ง
หลังจากนั้นเราก็ไม่คุยอะไรกันอีกเลย เขาไม่ถามอะไรฉันสักคำ แต่ขับรถพาฉันมาที่คอนโดแล้ว
“พี่ที หวานจะกลับบ้านค่ะ” เขาไม่ตอบและลงจากรถ มาเปิดประตูฝั่งฉัน
“มากับพี่ก่อน” อะไรอีก จะพาฉันไปกินใช่มั้ย ฉันได้แต่คิดในใจ และลงจากรถขึ้นคอนโดเขา พอถึงห้องพี่ทีก็เริ่มถอดสูทออก...
“พี่ทีจะทำอะไร”
“หวาน หวานเปลี่ยนไปนะรู้มั้ย”
“ทำไม? พี่ทีจะทำอะไร” เขาจับแขนฉันขึ้นสองข้าง และจ้องตาฉัน
“หวาน พี่รักหวานนะ รักหวานคนเดียว ไม่เป็นแบบนี้ได้ไหมหวาน” เขาโผเข้ามากอดฉัน พลางซุกไซ้ซอกคอฉันไปด้วย ให้ตายเถอะ ฉันเหมือนน้ำตาจะไหลเสียให้ได้
“พี่ทีต้องการอะไร อยากเอาหวานใช่มั้ย” เขาหยุดการกระทำทุกอย่าง และผละออกมาจ้องตาฉัน
“หวาน มันเป็นเรื่องปกติของคนเป็นแฟนกัน หวานเองก็ชอบ หวานพี่ไม่ได้มีอะไรกับหวานนานแล้วนะ” แต่มีอะไรกับคนอื่น
ฉันไม่ตอบ เขาก็ไม่รอคำตอบฉัน เอามือมาปลดกระดุมชุดนักศึกษา
ฉันออก แล้วก้มบดจูบเบา ๆ
เขาดันตัวฉันนอนลง ก่อนจะถกกระโปรงทรงเอฉันขึ้น คราวนี้เขาไม่เล้าโลมฉันแล้ว เขาดึงกางเกงในฉันลง และ พยายามจะดันแก่นกายแข็ง ๆ
เข้ามาให้ได้
“ใส่ถุงยางด้วย” เขาตกใจและมองฉัน
“ทำไมหวาน... ไม่เอาไม่ใส่” ฉันดันตัวเขาออก และเอื้อมไปหยิบถุงยางในกระเป๋าสะพาย... โยนใส่เขา
“ทำไมหวานมีถุงยาง?” เขาหยิบมันขึ้นมาจ้อง
“หวานก็ต้องพกสิ แฟนหวานมันมั่ว” เขามีสีหน้าตกใจและโยนมันลงพื้น ก่อนจะโน้มตัวดันมันเข้ามา เวรเถอะ! โคตรเจ็บ
ไม่ทันเข้ามาสุด ฉันรีบผลักเขาออกและหุบขาตัวเองทันที
“หวานมีคนอื่นใช่ไหม”
‘เพียะ!’
มือฉันลั่นไปตบหน้าเขา จนหน้าขาว ๆ นั้นแดงเป็นรอยมือ
“ใครกันแน่... มั่วไม่เลิก!”
“หวาน...” ฉันกำมือที่ตบหน้าเขาแน่น น้ำตาฉันไม่ไหลออกมาสักหยด
ฉันไม่เสียใจที่ตบเขา ฉันอยากทำมากกว่านี้อีก
“หวานไม่ได้เหมือนพี่ อย่ามาดูถูกหวาน หวานไม่ได้ต่ำขนาดนั้น”
“พี่ขอโทษหวาน... พี่ต้องการหวาน ทำไมหวานไม่ยอม พี่คิดถึงหวานนะ”
“ถ้าอยากเอา ก็ใส่ถุงยาง”
“ทำไมต้องใส่หวาน ปกติเราไม่ใส่กันอยู่แล้ว” แล้วนี่มันปกติที่ไหน
“หวานไม่ไว้ใจพี่ หวานกลัวติดโรค” เขาจ้องหน้าฉันไม่ละสายตา ก่อนจะดันตัวเองลุกขึ้น
“เดี๋ยวพี่ไปส่ง” ฉันไม่ตอบรีบจัดการตัวเอง รีบเดินออกจากห้องเขา
ในรถเราไม่คุยกันสักคำ ถึงบ้านฉันก็ไม่ลาไม่ขอบคุณ อะไรทั้งนั้น นั่นล่ะ เราทะเลาะกันเต็มรูปแบบ
เมื่อคืนฉันไม่ได้คุยกับพี่ทีทั้งคืน และ ข่าวดีคือหัวข้อโปรเจคฉันผ่าน
แล้ว เย้!
‘ตึ้ง~’
[T: หวานทำอะไรอยู่]
อยู่ ๆ พี่ทีก็ทักมาทำตัวปกติ สงสัยเมื่อคืนไปหาคนปลดปล่อยมาแล้ว
[ฉัน: ไม่ได้ทำอะไรค่ะ]
[T: ไปเที่ยวกัน เดินเล่น ๆ]
[ฉัน: ค่ะก็ดี เดี๋ยวแต่งตัวรอ]
ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวรอเขา ดูซิวันนี้จะจับอะไรได้
ไม่เกินชั่วโมง นางก็มาถึงหน้าบ้านเรียบร้อย ฉันขึ้นรถมาก็สำรวจรถตามเคย ทั้งกลิ่น ร่องรอยต่าง ๆ
“หวาน… พี่ขอโทษ พี่จะไม่ทำแบบนั้นแล้ว” อยู่ ๆ พี่ทีก็จับมือฉันมา
แนบอก
“ทำอะไรคะ”
“พี่รู้ว่าผิด ที่เกินเลยกับเลขา แต่หวาน พี่ไล่เขาออกแล้วนะ พี่จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว” ทำหน้าจริงจัง
“ไม่เป็นไรค่ะ อย่าทำอีกนะคะ” ฉันโน้มไปหอมแก้มเขา เหอะ ๆ แต่ใจไม่เชื่อเขาหรอก ฉันแค่อยากจะรู้ หากฉันให้อภัย เขามีโอกาสเขาจะทำมันอีกมั้ย
วันนี้เรามาเดินเล่นช้อปปิ้งกัน เหมือนคนข้าง ๆ อยากเปย์ฉันไถ่โทษ
“หวานอยากได้อะไรไหม” พี่ทีใส่สูทซะเต็มยศ เดินให้ฉันควงแขนช้อปปิ้งในห้าง อย่างกับเด็กเสี่ยเลยตอนนี้ แค่คนที่ควงหล่อและล่ำ
“งบเท่าไหร่คะ” ฉันมองช้อปกระเป๋าระรานตา
“แล้วแต่หวานเลย ไถ่โทษ” หืม ไถโทษ ง่ายจัง คงจะทนไม่ได้ที่ฉันไม่ให้กิน ฉันเดินดูของเรื่อย ๆ ในใจก็ยังไม่อยากได้อะไร ก็เลยซื้อแค่ของจำเป็นนิดหน่อย จุกจิกเครื่องสำอาง บลา ๆ
อยู่ ๆ เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านไลน์
“เอ้อ ไอ้เซ็นชวนไปกินเหล้าที่ผับเพื่อนพี่ ไปไหม” ฉันรีบพยักหน้าตกลง ถ้ามีคุณเซ็นก็ต้องมีณีเวีย ฉันรีบโทรหาแตงโมทันที นางก็ตกลงด้วย โอ้ย… ดีใจ
ได้สนุกกับเพื่อน ๆ แล้ว
ฉันซื้อของ ไปนั่งกินข้าวกับแฟน กระชับความสัมพันธ์เสร็จ ก็ถึงเวลานัดพอดี ฉันกับพี่ทีไปรับแตงโมก่อนไปผับ พอมาถึงก็ขึ้นไปรอคนอื่น ๆ ที่ห้องวีไอพี
พอรอสักพักแตงโมก็ลงไปโปรยเสน่ห์ข้างล่าง เหลือแต่ฉันกับพี่ที ที่นั่งจิบไวน์คุยกัน หอมปากหอมคอ
“พี่ที ตอนหวานอยู่อเมริกา พี่ทีมีอะไรกับคนอื่นไหมคะ” เขาตกใจ รีบวางแก้วไวน์และมาจับมือฉันแน่น
“หวานถามทำไมอีก” ฉันเอามืออีกข้างไปจับมือเขาไว้
“ถ้าพี่ทียอมรับ หวานจะไม่ว่าอะไรค่ะ แต่หลังจากนี้อย่ามีอีก เพราะหวานอยู่ตรงนี้แล้ว” เขาพยักหน้าและก้มลงมองแก้วไวน์เมื่อครู่ที่วาง
“มันก็มีหวาน แต่แค่เที่ยวตามประสาผู้ชาย พี่ป้องกันหมด ไม่จูบไม่กินอะไรใครด้วย พี่จะไม่ทำอีกแล้ว”
เขาเอามือมาโอบแก้มฉัน พูดไปไอ้เสือ แกไม่สิ้นลายง่าย ฉันรู้ จะคอยดู
“ดีแล้วค่ะ อย่าทำอีก หวานอยู่ตรงนี้ อย่าลืม” ฉันเน้นคำสุดท้ายใส่เขา
ให้เข้าใจแจ่มแจ้ง
“ครับเราดีกันแล้วนะ พี่ไม่ใส่ถุงยางกับหวานได้มั้ย?” ฉันหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาถือ ก่อนจะจิบเบา ๆ สายตาฉันยังจ้องเขาอยู่ประปราย
“ทำไมถึงไม่ชอบใส่ กับคนอื่นบอกว่าใส่ ใส่จริงมั้ย?” เขายักหน้ารัว ๆ
“หวานเป็นคนแรกที่พี่ไม่ใส่” ภูมิใจจริง ๆ โอ้วโหว น้ำหวาน No.1 อีกแล้ว
“ทำไมล่ะคะ ไม่กลัวติดโรครึไง”
“หวานบริสุทธิ์ไง การไม่ใส่มันรู้สึกดีกว่าเยอะ อีกอย่างพี่ก็รักหวาน
จริง ๆ” ไม่ห่วงว่าฉันจะติดโรคกับตัวเองบ้างรึไงเนี่ย
เรานั่งคุยกันสัพเพเหระ เหมือนคุยกระชับมิตรมากกว่า ฉันพยายาม
ฟังเขา แต่ฉันไม่ได้ปักใจเชื่อเขาร้อยเปอร์เซ็นต์ ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะหยุดมันได้เลย แต่ถือว่าฉันให้โอกาสเขาแล้ว เขาจะทำมันพังอีกหรือเปล่าก็คอยดู
แตงโมวุ่นวายมากวันนี้โดนมอมยาไปและไปทำมิดีมิร้ายเพื่อนสนิทพี่ทีอีก เพื่อนสนิทพี่ทีคนนี้ชื่อเอส ดูจากลักษณะแล้วก็น่าจะเสือพอ ๆ กัน เฮ้อ ทำไมแตงโมมันถึงไปพลาดกับคนแบบนี้นะ ให้ฉันสู้รบตบมือ กับพวกเจ้าชู้ปลิ้นปล้อนกะล่อนตอแหลแค่คนเดียวก็พอแล้ว แกไม่ทันพวกนี้หรอกแตง
ณีเวียมาแล้วพร้อมกับเจ้าชายน้ำแข็งคู่กาย แตงโมก็ไม่พูดอะไรอายไปหมด ฉันเลยต้องเล่าให้ณีเวียฟังในไลน์ มันก็ตกใจพอ ๆ กัน สรุปกลุ่มฉัน เสียตัวครบหมดแล้ว ไม่เหลือรอดปลอดภัยสักคน แถมเป็นกลุ่มพวกเสือ ๆ นี้ด้วย!
โชคดีจริง ๆ
แตงโมออกไปไหนกับพี่เอสไม่รู้ พวกเราเลยเล่นเกมส์คำถามกันจนเมาแอ๋ ไม่ใช่ใครที่ไหนเมา ก็ฉันกับณีเวียนั่นล่ะ พวกผู้ชายแค่นั่งดู และจิบนิด ๆ แน่นอนตามเคย ฉันเมามันก็เข้าทางเสือเต็ม ๆ ดูลักษณะณีเวียก็น่าจะไม่รอดเหมือนกัน โชคดีเพื่อน สบายตัวกันไปคืนนี้
ฉันรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่คอนโดพี่ทีแล้ว เขาไม่พาฉันไปส่งบ้าน แต่คงพาฉันมากินที่คอนโด ฉันหนักหัวมาก ทั้งเหล้าทั้งไวน์ตีกันไปหมด ดีที่ไม่อ้วกแตก
“หวานครับ...” ฉันรู้สึกถึงวัตถุใหญ่ ๆ บางอย่าง ทับหน้าอกฉันอยู่...
อีพี่ทีนี่เอง
พี่ทีกำลังปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตฉันทีละเม็ด
“พี่ทีจะเอาหวานใช่มั้ย” ฉันปรือตาถาม ผงกหัวโวยวายไม่ได้จริง ๆ
เมามาก เออ จะเอาก็เอาไปเถอะ
“อื่ม... หวานหอมจัง” เข้าตอบเบา ๆ พลางซุกไซ้ร่องอกอวบ ๆ ฉัน ฉันได้แต่เอามือขึ้นมาลูบผมเขาเบา ๆ เหมือนแม่กำลังให้นมลูก แต่มันเหมือนจะไม่มีแรงขยับมือเลย นอนเฉย ๆ ดีกว่า...
ฉันเผลอวูบไป ตื่นมาคนตรงหน้าก็ถอดเสื้อผ้าฉันหมดตัวแล้ว เขาบีบเค้นหน้าอกฉันเบา ๆ และดูดกินยอดมันวนเวียนแบบนั้น
“อื้ม~” เมื่อมีแอลกอฮอล์ในร่าง อะไรก็ไวต่อสัมผัสทั้งหมด ฉันรู้สึกดีตั้งแต่มือเขาลูบไล้ไปทั่วกาย ไล่ไปถึงร่องสวาท ที่ตอนนี้มันกำลังเปียกเพราะเขา
อื้ม ฉันก็อยากเหมือนกัน ไม่ได้มีอะไรกับแฟนเป็นเดือน มันก็อยาก
เข้าใจมั้ย สักทีเถอะ
เขาเริ่มก้มลงมากินน้ำที่แฉะตามร่อง ทั้งนิ้วทั้งลิ้นตวัดเข้าออกสลับกัน
ฉันส่ายหัวที่หนักอึ้งเพราะมันเริ่มเสียวสะบั้น... กัดกินช้า ๆ จนสะโพกน้อย ๆ ของตัวเองเผลอยกรับความสุขสมจากนิ้วซน ๆ ของเขา...
“อ๊ะ~” ฉันกำมือแน่น เพราะร่องในตัวมันเกร็ง และตอดตุบ ๆ ฉันเสร็จแล้ว เสร็จโดยไม่ต้องพึ่งน้องชายเขาเลย... ทำไมฉันถึงเสร็จไวขนาดนี้
เขาดึงมือออก… ก่อนจะเหยียดตัวขึ้น สายตาคมจ้องหน้าฉัน และยิ้ม
เบา ๆ ที่มุมปาก
เขาโน้มลงมาส่งลิ้นอุ่น ๆ บดจูบฉัน ฉันพยายามจูบตอบเขา แต่แค่ตาก็ยังลืมไม่ไหว… เมื่อจูบกันสักพัก อยู่ ๆ เขาก็จับแก่นกายแข็ง ๆ ถูขึ้นลง… ตามร่องสวาทฉัน
“พะ พี่ทีใส่ถุงด้วย” เขาไม่ตอบแต่นิ่งไปสักพักเหมือนกำลังฉีกซองถุงยาง
ไม่นาน… เขาดฝก็กด และ ดันแก่นแข็ง ๆ นั้นเข้ามา
“เจ็บค่ะ” ฉันรู้สึกเจ็บขึ้นมานิด ๆ เพราะห่างหายมานานจริง ๆ
“มันแน่นหวาน รอแป๊บนะ” ฉันหลับตาปี๋ เขากอดฉันแน่น ซุกไซ้ซอกคอฉันไปด้วย
และแล้ว… เอวเขาก็เริ่มขยับเข้าออกช้า ๆ อื้ม มันดีแล้ว ไม่เจ็บแล้ว
“อื่ม~” เขาครางเบา ๆ ในคอ ฉันเริ่มยกแขนขึ้นมากอดตอบเขา ทุกอย่างมันกำลังเข้าที่ และ กำลังเร็วขึ้น…
‘ปึก ปึก ปึก~’
หัวหนัก ๆ ของฉันขยับขึ้นลงตามแรง ความวูบวาบกำลังโถมมาใส่ตัวฉันเต็ม ๆ ตอนนี้ฉันเหมือนตัวเบาหวิวลอยกลางอากาศ ทั้งดีทั้งเสียวปะปนกันไปหมด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาด