“ละ แล้วปกติคุณหมออยู่ แผนกอะไรคะ?” เขาเดินมาปรับน้ำเกลือให้ฉัน
“สูตินารี”
“จริงเหรอคะ” เขาคงเคยเห็นของผู้หญิงมานับไม่ถ้วนสินะ
“ผมจะโกหกทำไม สูตินารีไม่ได้ตรวจแค่ตรงนั้นนะ ดูแลตั้งแต่สมอง
จนถึงเท้า”
“ทำไมถึงเรียนด้านนี้คะ ชอบเหรอคะ” เขายิ้มและเอามือล้วงเสื้อกาวน์สองข้าง
“ผมชอบเด็ก ชอบการเกิด ไม่ค่อยชอบการตาย เผื่อแม่จะอุ้มท้อง คลอดเรามาไม่ใช่ง่าย ๆ นะ” ฉันไม่ตอบได้แต่มองหน้าเขา ขอโทษนะคะแม่ กลับไปจะให้ทำอะไรไถ่โทษก็ได้ รู้สึกผิดจริง ๆ
“แล้วถ้าหวานเครียด หวานมาปรึกษาคุณหมอได้ที่ไหนคะ” เขายิ้มและเดินไปริมหน้าต่าง โอปป้าชัด ๆ เขาไม่เหมือนพี่ทีเลย ไม่เลย เขาดูซอฟ ดูอบอุ่น อ่อนโยน
“ผมจะได้เป็นจิตแพทย์ด้วยเหรอเนี่ย” หันกลับมายิ้มให้ แล้วเดินมาหาฉันอีกครั้ง ใครอย่าเพิ่งเข้ามาตอนนี้นะ ขอร้อง อย่าเข้ามานะ
“ค่ะ งั้นไม่เป็นไร”
เขาเอามือขาว ๆ เรียว ๆ มาค้ำเตียง อีกแล้ว...
“โทรมาได้ตลอด” โทร! โทรส่วนตัวเหรอ หรือยังไง ทำไมตอนนี้ฉันโง่ล่ะ ทำไมฉันโง่ไปแล้ว เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา
“บอกเบอร์มาสิ...”
“อ่อ ค่ะ ๆ 093-578**** เอ่อ” เขากดและโทรเข้ามือถือฉัน จนมันสั่น
ข้าง ๆ หัว
“นี่ไงได้แล้ว ไม่เครียดแล้วนะคนเก่ง ผมไปทำงานแล้ว หายไว ๆ ครับ”
ฉันทำตาปริบ ๆ พยักหน้ารัว ๆ สกิลการอ่อยหายไปไหน หายไปไหนหมด ออกมาสิ
เขาหันมายิ้มสี่สิบห้าองศา และล้วงกระเป๋าเสื้อกาวน์เปิดประตูออกไป
ฉันโสดนิ ฉันมีสิทธิ์ แคร์อะไร หมออ่อยเราขนาดนี้ เขาอ่อยเราใช่ไหม
หรือเขาเฟรนด์ลี่แบบนี้กับทุกคน ไม่หรอกมั่ง ไม่น่าใช่ ฉันไม่ได้ขี้เหร่ ออกจะสวย เผ็ด พริกสิบเม็ด!
ฉันรีบหยิบมือถือขึ้นมาเมมเบอร์เขาทันที กลัวว่าจะหายไปไหน เมมว่าอะไรดีนะ อืม... Dr. Nine
‘ตึ๊ง~’ Line: (Dr. Nine ได้เพิ่มเพื่อนคุณจากหมายเลขโทรศัพท์)
ไลน์เด้งขึ้นมาเลย จะดูแรดไปไหม เลิกกับแฟนเมื่อวาน วันนี้ดี๊ด๊าแล้ว
แต่ช่างเถอะ แฟนเลวก่อน เราไม่ได้นอกใจเขา เขาอ่ะนอกใจเรา เฮ้อ นึกถึงแล้วอารมณ์เสีย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พลาด