พลาด นิยาย บท 36

เขาดูตกใจ และรีบเช็ดน้ำตาออกจากหน้า

“หวาน อีกครั้งนึงนะ พี่ขอโทษ พี่ขอโอกาสอีกครั้งนะ” ฉันหันไปทางอื่น ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น

“ได้ค่ะ โอกาสที่ให้คือ พี่น้อง” ฉันตอบโดยไม่มองหน้าเขา เอาแต่จ้องจอมือถือไม่ละสายตา

“อืม ก็ได้ พี่น้องก็ได้ พี่จะทำให้หวานเห็นเอง ว่าพี่เลิกจริง ๆ ถึงจะอยู่ในสถานะไหนก็ตาม” ขี้โม้จริง ๆ

“แล้วแต่ค่ะ”

เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเดินไปนั่งที่โซฟา

ฉันไม่สนใจ ไม่ได้คุยอะไรกับเขา มือถือเขาเองก็สั่นไม่หยุด แต่เขาก็ไม่กดรับสักสาย บรรดาเมีย ๆ ตามเคยสินะ

เสียดายวันนี้ฉันต้องไปมหาลัย แต่ก็ต้องหยุดสำออยต่อที่โรงพยาบาลแทน ในหัวฉันไม่ได้คิดเรื่องพี่ทีแล้ว แทบไม่คิดเลย

ฉันแทบไม่เสียใจแล้วด้วย ถึงจะเคยรัก แต่ความผิดซ้ำ ๆ ซากทำใจฉันพังหมด พังจนมันไม่เหลืออะไรค้างคาในใจอีก

พ่อกับแม่มารับฉันกลับบ้าน พ่อไม่คุยกับฉันคงโกรธมาก ลูกขอโทษ

“คุณกลับเถอะ เดี๋ยวทางนี้พวกเราจัดการเอง” แม่ฉันหันไปบอกพี่ที

เสียงเรียบ ๆ

พี่ทีก็ดูเลิกลั่กทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะยกมือไหว้พ่อแม่ฉันและเปิด

ประตูออกไป

“กลับไปเราต้องเคลียร์กันอีกยาวเลยหวาน”

แม่หันมาเอ็ดฉัน และเดินนำออกไป ฉันได้แต่เดินตามแม่หน้างอ รู้ว่าต้องโดนอะไร หักค่าขนมยึดรถ โอ้ย... ไม่อยากจะคิด

พอถึงบ้านฉันก็โดนแม่กับพ่อบ่นยับจริง ๆ ทั้งเรื่องแฟน ทั้งกรีดข้อมือ

อันนี้โดนหนักจริง ฉันถูกหักค่าขนมครึ่งนึง พ่อโกรธมากไม่คุยกับฉันสักคำ

เฮ้อ... จะพยายามง้อทีละนิดแล้วกัน ฉันโทรถามแตงโมเรื่องเรียน ก็ดูนางเครียด ๆ ไม่อยากถามอะไรมาก พรุ่งนี้ค่อยคุยแล้วกัน

วันนี้ทั้งวันฉันทำโปรเจคอยู่บ้าน อยากให้พ่อกับแม่เห็นถึงความพยายาม และใจอ่อนคืนค่าขนมให้

ฉันเบื่ออยากเที่ยว รู้สึกอยากไปทะเลชะมัด อยากไปกับเพื่อนบ้าง

ดูเหมือนเพื่อนก็เครียด ๆ ไปผ่อนคลายกันน่าจะดีขึ้น แต่ทำไงดีล่ะ ถ้าจะไปแต่พวกสาว ๆ ก็ไม่ค่อยเนียน

‘ตึ้ง~’

[T: หวานทำอะไรอยู่]

ฉันจ้องข้อความในไลน์สักพักนึง ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก ๆ สถานะใหม่นะจ๊ะที่ฉันจะให้ ฉันโสดนะจ๊ะ แล้วนี่คือพี่ชายของฉันเอง!

[ฉัน: ทำโปรเจคค่ะ]

[T: ทำไมขยัน]

[ฉัน: เรื่องปกติค่ะพี่ชาย สาว ๆ หายไปไหนแล้ว]

[T: เนี่ยกำลังบอกเลิกทีละคนอยู่]

[ฉัน: ขี้โม้ ทำได้ก็ดี สงสารแฟนในอนาคตพี่]

[T: ไม่คิดเหรอว่าแฟนในอนาคตพี่จะเป็นหวาน]

[ฉัน: โนวค่ะ พี่ชายดีสุดแล้ว อิอิ]

ฉันพิมพ์ตอบพี่ทีโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไร และหันมาทำงานต่อ อยากทักชวนณีเวียไปทะเล แต่แน่นอนหลัวณีเวียต้องไปด้วย ยิ่งนางจะหมั้นกันจริงจัง

รักกันจริงจัง ใครเขาจะห่างกัน

ถ้าหลัวนางไปด้วยพี่ทีไม่ไปก็แปลก ฉันจะทำยังไงไม่ให้เพื่อนจับได้ว่าเลิกกับแฟนแล้ว ความคิดชั่ว ๆ ก็ผุดขึ้นมา อุ๊ย!

ฉันอยากใช้โอกาสนี้แก้แค้นพี่ทีอยู่นะ น่าสนใจ ส่วนเรื่องบอกเพื่อน รอให้มันหมั้นเสร็จค่อยบอก อย่างน้อยได้ผ่านงานมงคลไป เรื่องอัปมงคลค่อยพูดทีหลัง

ฉันไม่ได้คุยกับใครต่อ ทำโปรเจคที่ห้องสักพักก็รีบนอน พรุ่งนี้ต้องไปมหาลัยแต่เช้า ตั้งใจเรียนดีกว่า

พอเช้าฉันมามหาลัย ก็นั่งเล่น อ่านหนังสือ รอเพื่อนในห้อง แตงโมมาถึงแล้ว แต่หน้าตาเคร่งเครียด ว่าจะชวนไปเที่ยวทะเลให้ผ่อนคลายสะหน่อย เหลือแค่ณีเวีย ซึ่งไม่นานก็เห็นณีเวียเดินดี๊ด๊ามา

พอเราพรีเซนท์เรียนอะไรเสร็จ ฉันก็เริ่มชวนทุกคน

“เนี่ยถ้าผ่านรอบนี้ ว่าจะไปทะเลกับพี่ที ไปไหม ๆ” ณีเวียดูสนใจมาก แตงโมถอนหายใจ ถอนหายใจอะไรเพื่อนไปเที่ยวผ่อนคลายนะเว้ย

“น่าไป แตงไปไหม ไปนะ” ณีเวียชวนแตงโมทันที แผนแรก ทรมานอีพี่ทีกำลังจะเริ่ม

พอเรียนเสร็จเพื่อนแตงโม ที่พิศวาทณีเวียก็มาก่อกวน บังเอิญไปอีก แฟนมันมาเห็นพอดี บันเทิงเลยทีนี้ ฉันช่วยอะไรไม่ได้มาก ฉันกลัวคุณเซ็น เขาโกรธน่ากลัวสุด ๆ พอจบเรื่องนั้น ฉันกะจะไปหาพี่ทีซะหน่อย จะชวนเขาไปทะเล ฮ่า ๆ