พลาด นิยาย บท 37

“แป๊บ แกหาของแป๊บ”

“หวาน ๆ” ณีเวียกวนสมาธิฉันไม่หยุด

“แป๊บแกยุ่งอยู่ แกเห็นของฉันไหม หาไม่เจอไปถามพี่ทีแป๊บ”

ฉันดีดตัวลุก รีบเดินไปที่ห้อง จนอยู่ ๆ ได้ยินเสียงณีเวียดังมาจาก

ข้างหลังฉัน

“หวาน อันนี้ของแกไหม ยี่ห้อ 0.03 อะไรเนี่ย!” ฉันหันขวับ เห็นณีเวียจับกล่องถุงยางโบกไปมา ณีเวีย! มึงไม่รู้จักถุงยางอนามัยเหรอเนี่ย!

ทุกคนแซวณีเวียใหญ่ ฉันรีบวิ่งไปดึงถุงจากมือณีเวีย วิ่งไปหาถังขยะ

ทิ้งมันลงไป ก่อนที่พี่ทีจะออกมาเห็น

พอฉันกลับมาพี่ทีก็ออกมานั่งรอแล้ว เหอะ แกช้าไปไอ้เสือ ฉันนั่งจิบเบียร์เบา ๆ จะไม่เมาเด็ดขาด คนข้าง ๆ มีความสุขมาก คิดว่าฉันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม พยายามโอบไหล่ฉันบ่อยจริง ดอกจิก

แตงโมเมาไม่รู้เรื่อง ร้องไห้โฮจนพี่เอสพาไปนอน ฉันคิดว่ามันมีซัมติงกันแน่ ๆ เดี๋ยวคืนนี้ต้องถามมัน

แล้วงานเลี้ยงเราก็เลิกราสักที ทุกคนเข้าห้องไปนอน รวมถึงฉันกับพี่ทีด้วย

“หวานเห็นของพี่มั้ย” มันถามหาถุงยางแน่ ๆ

“ของอะไรคะ ไม่เห็น” ฉันตอบไม่มองหน้าเขา แต่แกะผ้าพันแผลที่ข้อมือ และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป

Line

[ฉัน: Send Picture]

[Dr. Nine: ใกล้หายแล้ว... ตัวแสบ]

[ฉัน: ถ้าไม่หายทำไงคะ ต้องเย็บใหม่มั้ย]

[Dr. Nine: อาจจะต้องเย็บทับอีกที โดยไม่มียาชา]

[ฉัน: เจ็บแน่ ๆ]

[Dr. Nine: ตัวแสบทนได้อยู่แล้วหล่ะ]

ฉันเผลอยิ้มให้จอมือถือ ก่อนที่พี่ทีจะเดินเข้ามาใกล้ ๆ

“หวานคุยกับใคร?” เขาสงสัยที่ฉันยิ้มให้มือถือสินะ ปกติพี่ทีไม่เคยถามฉันว่าคุยกับใคร ไปไหน แต่วันนี้ถาม

“ไม่มีอะไรค่ะ เดี๋ยวหวานไปนอนเป็นเพื่อนแตงนะคะ บาย” ฉันตอบโดยไม่มองหน้าพี่ที แต่ยิ้มให้มือถือตัวเอง ก่อนจะรีบเดินไปหยิบของเร็ว ๆ

“หวานไม่นอนกับพี่เหรอ” นอนก็โง่แล้วไอ้เสือ แผนแกฉันรู้

“ไม่อ่ะค่ะ พี่ทีเข้าใจอะไรผิดไหมคะ หวานนอนกับแตง” ฉันยิ้มให้เขาแล้วเปิดประตูห้อง แต่เขาดึงแขนไว้ก่อน

“นี่เราไม่ได้กลับมาคบกันเหรอหวาน” ฉันยิ้มหวานส่งไปให้ผู้ชายที่ เคยรัก และกำลังจะเป็นคนโง่ต่อไปจากนี้

“หวานยังคิดไม่ออกเลยพี่ที หวานขอไปนอนคิดก่อนนะ” ฉันสะบัดแขนเบา ๆ ก่อนจะหยิบกระเป๋าเป้เดินมาห้องแตงโม

เห็นไหมแตงใครจะไปทิ้งแก เนี่ยจะได้หลอกถามด้วย

ฉันกำลังเอื้อมมือไปเคาะประตู แต่ต้องรีบเบรกมือตัวเองไว้ทันที เมื่อได้ยินเสียง

‘อ๊ะ อ๊ะ’ เชี่ย?

แตง! แตงโม กับใคร อย่าบอกนะ พี่เอส เชี่ย!

ฉันยืนอึ้งอยู่สักพัก ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเคาะ หรือเดินออกไปดี

สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจเดินออกมา ไปฟร้อนโรงแรม เปิดห้องใหม่

กว่าจะนอนหลับ ในหัวก็คิดหลายเรื่องอยู่ ส่วนมากจะเป็นเรื่องแตงโมเสียมากกว่า แตงโมคงยอมพี่เอสจริง ๆ ไม่ได้ถูกข่มขืนใช่มั้ย?

ฉันเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ แต่สะดุ้งตื่นมาเช้ามาก กะจะออกไปเดิน

โง่ ๆ เป็นนางเอก MV สะหน่อย ดันมีคนทักไลน์มากวน

‘ตึ้ง~’

[Dr. Nine: แผลหายยัง]

นั่นทักมาแต่เช้าเลยนะ ถามเหมือนเดิม

[ฉัน: ยังไม่ถึง 24 ชม. เลยค่ะ อิอิ]

[ฉัน: Send Picture]

[Dr. Nine: ผมต้องดูแล แผลของคนไข้อย่างใกล้ชิด เดี๋ยวติดเชื้อมาต้องตัดแขน ซวยอีก]

[ฉัน: แหม ทำงานอยู่เหรอคะ]

[Dr. Nine: เพิ่งออกเวรครับ เหนื่อย]

[ฉัน: พักผ่อนนะคะ คุณหมอ คนของประชาชน]

[Dr. Nine: ครับ คุณคนไข้]

ฉันเดินยิ้มกลับมาก็เห็นคุณเซ็น พี่ทียืนหน้าห้องแตงโม อะไรกันอีก

“อะไรกัน ๆ” ฉันวิ่งมาถึงถามทุกคนก็ไม่มีใครตอบ พี่เอสใส่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวยืนอยู่หน้าประตู ฉันรีบแทรกตัวเข้าไป ก็เห็นณีเวียยืนโวยวาย แตงโมนอนเมาล่อนจ้อนหมดสภาพ นี่สินะผลของเสียงเมื่อคืน ฉันรีบหาซองถุงยางบนพื้นบนเตียง แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ

“พี่เอสใส่ถุงรึเปล่า” ทุกคนดูตกใจกับคำถามฉัน แล้วไง แต่เรื่องแบบนี้ต้องถาม พลาดไม่ได้ คนยิ่งเมา ๆ

“กับแตงพี่ไม่เคยใส่...” ต้องรีบกินยาคุมฉุกเฉินแล้วสิ แต่ไม่เคยใส่

เห้ย แล้วเมนส์แตงมารึยัง!

“ณีเวีย มียาคุมฉุกเฉินไหม” ณีเวียตกใจที่ฉันถาม ทำไมต้องตกใจ

แฟนก็มีอย่าบอกนะว่ามันไม่รู้จัก?

“ไม่มี กูซื้อไม่เป็น” ตายเถอะ! ณีเวียกับฉันมองหน้ากันพักนึง คงสงสัยเหมือนฉัน เลยรีบเขย่าตัวแตงโมถาม สรุปวันนั้นฉันคิดว่าไม่ใช่เมนส์มันแน่ ๆ แล้วแตงโมเมนส์ก็ยังไม่มาจริง ๆ ถ้าตั้งแต่วันนั้นก็...

ฉันรีบไล่ณีเวียกลับไปก่อนเพราะมันจะเตรียมงานหมั้นพรุ่งนี้รวมถึง

พี่เอสด้วย เดี๋ยวแตงโมตื่นมาโวยวายตาย

“พี่เอสคะ กลับก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวทางนี้จัดการเอง”

“เดี๋ยวรอคุยกับแตงดีกว่า”

“ไว้หวานจะคุยเองค่ะ ไปก่อนนะคะ” พี่เอสพยักหน้า แต่มองแตงโมด้วยความเป็นห่วง ไม่รู้อะไรกับคู่นี้ พอทุกคนไปฉันก็ปลุกแตงโมถามไถ่ความจริง สรุป ก็ปัญหาเรื่องเจ้าชู้ตามเดิม เซ็งฉิบ ฉันปลอบแตงโมสักพัก ไม่รู้เพื่อนจะดีขึ้นไหม แต่นางก็เหมือนจะพยายามทำใจให้ได้

วันนี้เป็นงานหมั้นณีเวีย นางสวยมาก งานอลังการ ดีใจกับเพื่อนด้วย

จริง ๆ ส่วนฉันกับพี่ทีไม่ได้คุยกันเลยตั้งแต่วันนั้น แต่กับคุณหมอคุยตามเดิม เรื่องแผล ทั่วไปแต่บ่อยชะมัด แหะ ๆ ก็ดีอยู่น๊า

พอถ่ายรูปรวมพี่เอสก็พาสาวที่ไหนไม่รู้มา แตงโมดูเศร้าไปอีก สงสารมัน เข้าใจแกเลยแตงเอ้ย

ณีเวียหมั้นเสร็จแล้ว ฉันเลยรีบกลับบ้านทันที เพราะวันนี้มีนัดไปกินข้าวกับพ่อแม่ เราเลี้ยงสังสรรค์ยอดขายที่ฮ่องกงทะลุเป้า เย้ ๆ