พลาด นิยาย บท 39

เมื่อกินข้าวเสร็จสรรพ เอิ่ม... คุณหมอเลี้ยง ฉันไม่ได้เลี้ยงเลย ฉันแย่งจ่ายไม่ทันจริง ๆ อิอิ แถมไม่ยอมให้ฉันไปส่ง เลยต้องเดินมาส่งหมอนายขึ้นแท็กซี่

เห็นว่าจะไปเอารถที่โรงพยาบาล ฉันกินฟรีปรึกษาฟรี ฟรีไปอีก!

กลับมาถึงบ้านแม่ก็ไซโคหมอนายให้ฉันใหญ่ ฉันขี้เกียจฟัง รีบขึ้นไปนอน ง่วงมาก เหนื่อยกับปัญหาหลายอย่าง อยากให้มันพ้น ๆ ไปสักที พรุ่งนี้จะ

ได้สดชื่น ๆ

วันนี้ฉันฟรี เลยรีบทำโปรเจคให้คืบหน้าหน่อย ค่อยจะชวนแตงโมกับ

ณีเวียมาบ้าน มาพิสูจน์อะไรบางอย่าง ฉันออกไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาหกอัน

ให้ณีเวีย และแตงโมตรวจ เพราะฉันรำคาญใจสองคนนี้ อยากรู้ว่ามันท้องกันรึเปล่า

พอวางแผนให้พวกมันมาก็จัดการบังคับให้ตรวจ

ผลที่ได้คือ ณีเวีย ท้อง! แตงโม ท้อง! ฉันกับณีเวียลำบากใจที่จะบอกแตงโม แต่ยังไงก็ต้องบอก เฮ้อ!แตงโมร้องไห้หนักมาก เพราะพี่เอสก็เจ้าชู้ประตูดิน พอ ๆ กับพี่ที แต่ที่มันน่าเครียดคือ พี่เอสกับแตงโม เลิกกันแล้ว! และแตงโมจะไม่บอกพี่เอสเด็ดขาด!

ฉันให้แตงโมนอนที่บ้านวันนี้ ช่วยกันทำโปรเจค จะได้อยู่เป็นเพื่อนกัน กว่าจะได้นอนก็ดึก ทั้งปลอบ ทั้งให้กำลังใจกันอยู่เรื่อย ๆ เผื่อแตงโมจะหยุดร้องก็

ตีสามตีสี่

เช้าวันนี้ฉันมาเรียนพร้อมแตงโม แตงโมใส่ชุดนักศึกษาฉัน ไม่กล้ากลับบ้าน ไม่กล้าสู้หน้าแม่ มันบอกทำใจไม่ได้ ไม่กล้าบอก สงสารมันจัง

‘ครืน ครืน ครืน~’ พี่ทีโทรมาอะไรแต่เช้า

“ค่ะ ว่าไงคะพี่ที”

(หวาน ซวยแล้ว ณีเวียทะเลาะกับไอ้เซ็นหนักมาก ณีเวียวิ่งออกไปแล้ว

ไอ้เซ็นไม่มีเบอร์หวาน ฝากหวานดูแลณีเวียด้วย) เห้ย!

“เรื่องอะไรอะพี่ที? ทำไมเป็นแบบนี้”

(เอ่อ... คือณีเวียไปเห็นไอ้เซ็นอยู่กับกิ๊กเก่าในห้องทำงาน) พวกกลุ่มเสือ แม่งจริง ๆ เลย นี่นึกว่าคุณเซ็นดีที่สุดแล้วนะ จนได้นะ จนได้!

“เหมือนกันทั้งกลุ่มเลยนะพี่ที!”

ฉันรีบวางสาย เดินไปเล่าให้แตงโมฟัง แตงโมตกใจเหมือนกับฉัน

เป็นห่วงณีเวียยิ่งท้องอยู่ด้วย อารมณ์นางเวลาดราม่าคือดราม่าสุด ๆ

ฉันแยกไปรอหาณีเวียอีกฝั่ง ไม่นานก็เห็นณีเวียอยู่กับแตงโมแล้ว

มันร้องไห้หนักมาก หนักมากจริง ๆ เหมือนจะเลิกกับคุณเซ็นให้ได้ ฉันโมโหจริง ๆ

อิผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน!

ณีเวีย พรีเซนท์จนเป็นลม ฉันต้องพาไปโรงบาลให้แตงโมโทรหาคุณเซ็นด่วน พอจัดการเรื่องโรงพยายาลเรียบร้อยฉันก็ต้องขอพึ่งพี่ทีเรื่องนี้

โทรออก | พี่ที

(ว่าไงหวาน)

“พี่ทีหวานขอ ที่อยู่เจินหน่อย”

(หวานจะเอาไปทำไม พี่ไม่รู้หรอก)

“พี่ที หวานรู้ว่าพี่รู้ เอามาเถอะค่ะหวานจะไปสืบหาความจริง”

พี่ทีเงียบไปสักพัก

(เดี๋ยวพี่ส่งให้ในไลน์)

ใช่! ฉันตามไปตบเจินถึงบ้าน จนมันสารภาพว่าใส่ยาเลิฟให้คุณเซ็นกิน โอ้โห... เลวไปอีก ดีนะที่คุณเซ็นยังเป็นคุณเซ็น พลาดไปเพราะโดนยา ไม่ได้ตั้งใจ ไม่งั้นฉันจะบอกให้เพื่อนฉันเลิก ๆ ไปเลย เบื่อผู้ชายกลุ่มนี้มาก ลูก ๆ หลาน ๆ ฉันเลี้ยงช่วยเอง!

เผื่อฉันจะช่วยสองคนนั้นสำเร็จลุล่วงก็ปาไปสองวันเต็ม ๆ จนมาเจอฉากเลิฟซีนในโรงบาลนี่ล่ะ คุณเซ็นกับณีเวียเกือบจะกินกันในห้องพิเศษนี้ล่ะ พอเข้าใจกันก็กินกันเลยนะแก!

ฉันส่งณีเวียเสร็จก็กลับมานอนเปื่อยอยู่บ้าน คุณหมอทักมาถามสารทุกข์สุขดิบฉันทุกวัน บางวันมีเจอกันบ้างนิดหน่อยตามร้านกาแฟ แต่ก็แค่แป๊บเดียว ส่วนพี่ทีฉันก็เจอปกติ เหมือนเรื่องข่าวคาว ๆ ผู้หญิงจะไม่มีแล้ว คงจะแบบนั้นนะ นางคงจะเลิกแล้วล่ะ แต่ก็ไว้ใจไม่ได้อยู่ดี พวกเสือ

“กำลังมากินกับพี่ที หมอกินอะไรมั้ยเดี๋ยวซื้อไปฝาก ทำงานอยู่เหรอคะ”

(อ่อแซนด์วิช นิดหน่อยแล้ว เดี๋ยวมีผ่าตัด 2 ชม. หวานกินก่อนเลย ไม่แน่ใจว่าเคสนี้จะเสร็จเมื่อไหร่)

“ฮัลโหล ตั้งใจทำงาน บายค่ะ”

ฉันวางสาย พี่ทีก็จอดรถที่ร้านอาหารพอดี

“หมอนี่ทำงานหนักเนอะ” พี่ทีทำถามขึ้น ใครจะไปว่างเหมือนตัวเอง

“ใช่ คนไข้เยอะ ก็ดีนะได้ไม่เจ้าชู้ เพราะไม่มีเวลา ฮ่า ๆ” พี่ทีผลักหัวฉัน

“พี่เลิกแล้ว อย่าย้ำ ๆ” ฉันลงมาสั่งอาหารกินข้าวปกติ จนพี่ทีเริ่มเปิดเรื่อง

“หวานพี่ทำได้แล้วนะ พี่โสดมาจะสี่วันละ ฮ่า ๆ” ปกติวิถีเสือไม่โสด

บ้างรึไง

“หมายความไง โสดสี่วัน”

“ก็พี่เลิกกับทุกคนมา สี่วันแล้วไม่คุยไม่เที่ยวทำแต่งาน” โอ้โหสี่วัน

ชมตัวเองละ

“แค่ สี่วันเองพี่ที สักสี่ปีค่อยมาโม้นะ!” ฉันเบะปากมองบนใส่เขา

“ปกติพี่ทำไม่ได้สักวันนะ ไม่สิครึ่งวันก็ทำไม่ได้ละ ห่างแฟนก็ไปหากิ๊กเลย ฮ่า ๆ” แหม ภูมิใจในความเลว

“สนุกเหรอพี่ที ถามจริง น่าจะเหนื่อยนะ หลบคนนั้นหลบคนนี้”

เขารีบกลืนข้าวลงคอ ก่อนจะหัวเราะออกมา

“เหนื่อยสิ ยิ่งกับหวานนะพี่โคตรกลัว กลัวจริง ๆ พี่กลัวหวานรู้มาก กับคนอื่น ๆ พี่ไม่กลัวขนาดนี้ ไม่รู้ทำไม” ฉันเบะปากใส่ทีนึง หมั่นไส้