พลาด นิยาย บท 4

อื้อ~ ฉันแอ่นกายบิดขี้เกียจ เหลือบไปมองนาฬิกา OMG! บ่ายสองแล้วเหรอเนี่ย มองซ้ายมองขวาก็ไม่เจอเขาแล้ว ปลอดภัยแล้วล่ะ ฉันรีบลุกขึ้นห่อร่างเปลือยล่อนจ้อน ไปอาบน้ำอาบท่า พอตัวสัมผัสน้ำเริ่มรู้สึกเจ็บตรงร่องสาว มันบวมแดง และแสบระบมไปหมด

พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ฉันล่ะอยากมุดส้วมหนีไปจากที่นี่ให้พ้น น่าอายชะมัด ทำไมเราต้องไปมีอารมณ์ร่วมกับเขาทุกครั้งเลยนะ เบื่อตัวเอง

พอแต่งตัวเสร็จออกมาหาอะไรกินก็เจอแม่บ้านคนนึงยืนจัดจานจัดอาหารรออยู่

“สวัสดีค่ะ คุณณีเวีย ป้าชื่อป้านวลนะคะ คุณเซ็น สั่งให้ป้าจัดกับข้าวไว้ให้คุณค่ะ” ป้านวลยิ้มหวานแล้วเลื่อนเก้าอี้ให้ฉันนั่ง

“ขอบคุณค่ะป้านวล”

เอ่อ... โต๊ะกินข้าวนี่ฉันเพิ่งนั่งมันเมื่อคืนนี่น่า อยากจะร้องไห้จริง ๆ พอหันไปทางไหนเรื่องเมื่อคืนก็หลอกหลอนฉันไปหมดทุกซอกทุกมุม

“เอ่อป้านวลคะ เขาไปไหนเหรอคะ?”

“คุณไปประชุม ที่โรงงานค่ะ” เขาเอาแรงที่ไหนตื่นไปทำงานกันนะ

ฉันรีบกินข้าว แล้วรีบแกะยาคุมกิน ไม่ทันไรป้านวลก็เดินมาเก็บจานข้าวพอดี

“คุณณีเวีย อย่าหาว่าป้าละลาบละล้วงนะคะ คือยาคุมฉุกเฉิน อย่าทานติดกันบ่อยเลยค่ะ มันไม่ดี”

ฉันก้มมองกล่องแล้วฉุกคิดขึ้นมา ฉันกินยาอีกเม็ดของเมื่อวาน และเมื่อคืนฉันมีอะไรกับเขาอีกครั้ง ถ้าอยู่ที่นี่ฉันอาจต้องโดนตาหน้าเมื่อยนั่นข่มขืนบ่อยแน่ ให้กินยาอะไรแบบนี้บ่อย ผลที่ตามมามันไม่คุ้มจริง ๆ นั่นล่ะ ฉันคงต้องหาทางป้องกันวิธีอื่นแล้วล่ะสิ

“คุณณีเวียคะ คือป้าลืมบอก คุณเซ็นไม่ให้ป้าทำงานที่นี่แล้วเห็นว่า

ให้คุณทำแทน ป้าต้องกลับไปทำงานต่อที่บ้านใหญ่ต่อ เหนื่อยหน่อยนะคะ

เดี๋ยวป้าสอนให้ค่ะ”

ป้านวลพูดแบบยิ้มแย้มตามปกติของแก แต่ฉันสิควันออกหูไปแล้ว

นี่ฉันมาทำอะไรที่นี่เนี่ย ให้เป็นแม่บ้านและอีตัวบนเตียงนอนพร้อม ๆ กันหรือยังไง กะจะใช้ให้คุ้มเลยล่ะสิ!

“จะ จริงเหรอคะ ขอบคุณมากค่ะ ป้านวลมีเบอร์เขามั้ยคะ หนูขอ

หน่อยค่ะ” ป้านวลยื่นมือถือให้ฉันค้นหาเอง เพราะแกทำไม่ค่อยถูก พอได้เบอร์มาก็รีบเมมเบอร์ใส่โทรศัพท์ตัวเองรีบโทรหาเขาทันที

โทรออก | ตาหน้าเมื่อย

(ฮัลโหล)

“คุณ สรุปคุณจะให้ฉันทำงานอะไรคะ จะให้ทำให้ทุกอย่างเลยรึไง ไหนว่าแค่บริการอย่างเดียวแค่เรื่องอย่างว่าฉันว่ามันก็มากพอแล้วนะ”

(บ่นอะไร เป็นผู้หญิงก็ควรทำไม่ใช่รึไง)

“แล้วทำไม ไม่จ้างแม่บ้านทำ เดี๋ยวฉันก็ต้องไปเรียน ไหนตอนกลางคืนคุณ... อะไรฉันอีกล่ะ”

(บ่นทำไม ก็ชอบเหมือนกันนิ แค่นี้ล่ะฉันไม่ว่าง)

เขาทิ้งระเบิดตูมเล็ก ๆ ใส่ก่อนวางสาย ฉันได้แต่กัดปากแน่น หน้าร้อนผ่าวไปถึงใบหู

ป้านวลเริ่มสอนฉันซักผ้า ซักมันทั้งหมด กางเกงในถุงเท้า สอนทำ

อาหารเช้า ดูดฝุ่น ทุกอย่างจริง ๆ พอจบครอสป้านวล ฉันรีบโทรหาน้ำหวานกะจะฟ้องพฤติกรรมเทพบุตรของนางเสียหน่อย

“อะไรแก เมื่อคืนโดนไหม อิอิ” น้ำหวานรับสายเสียงเจ้าเล่ห์

“พอเถอะแก ฉันเบื่อ อีตาเซ็นนี้ใช้ฉันทำงานบ้าน แทบทุกอย่าง

ซักผ้ารีดผ้า แล้วแกรู้มั้ย กางเกงในเขายังต้องรีด ฉันนี่จะบ้าแล้วแก เมื่อไหร่จะหมดสัญญาสักที ฉันเหนื่อยจะแย่”

ฉันบ่นอุบอึบ อีกมือนวดแขนนวดขาตัวเองไปด้วย ถ้าเป็นแต่ก่อนปวดเมื่อยนิดหน่อยฉันคงรีบไปร้านนวดเข้าสปาแพง ๆ ให้สบายใจแล้วล่ะ นี่มานั่งเป็นยายเพิ้งบ่นพึมพำอยู่ คับแค้นใจจริง

(ก็ดีแล้วนี่แกจะได้ทำเป็น เป็นสาวเป็นนาง) น้ำหวานเข้าข้างเขาอีกแล้ว

“เฮ้อ แกไม่เจอกับตัวไม่รู้หรอก นี่ฉันเบื่ออะ อยากเปิดเทอมแล้ว แกมาเดินเล่นห้าง ZER มั้ย ชวนไอ้แตงด้วย”

ฉันอยากจะช้อปปิ้งให้หายเครียด แต่ก็ลืมไปว่าไม่มีเงิน เลยได้แต่ชวนสองสาวมาเดินเล่นห้างชั้นล่าง อย่างน้อยฉันก็แค่ลงลิฟต์ไม่กี่ชั้น และไม่ต้องเสีย

ค่าแท็กซี่

(แหมคุณนายเจ้าของห้าง เออได้ฉันก็เบื่อ แต่แตงโมมันไม่ว่าง ติดธุระ

มีแต่ฉันกับแก โอเคมั้ย เดี๋ยวออกไปเลย)

พอฉันวางสายน้ำหวานก็รีบแต่งหน้าแต่งตัว กลัวตาหน้าเมื่อย

กลับมาก่อน

ลงลิฟต์มาถึงชั้นล่างก็เป็นห้างกว้างใหญ่ ช้อปแบรนด์เนมเรียงรายกันเป็นแถว จะว่าไปห้างนี้ฉันก็เคยมา แต่นึกไม่ถึงว่าเจ้าของจะยังหนุ่มและบ้าพลังเหมือนเมื่อคืน... ระหว่างนั้นฉันก็เดินเล่น ๆ รอน้ำหวาน

‘ครื้น ครื้น’ เสียงรถซุปเปอร์คาร์คันหรูขับมาจอดหน้าประตูห้าง ประตูปีกนกฝั่งคนขับถูกเปิดออก เมื่อขายาว ๆ ก้าวลงมาจากรถเท่านั้น พี่นพก็วิ่งขับรถออกไป เขาเดินเข้ามาพร้อมติดกระดุมสูทเรียบนิ่ง ๆ นิ้วยาว ๆ ถอดแว่นกันแดดราคาแพงออก มันเผยให้เห็นดวงตาคู่สวยที่พร้อมกระชากใจสาว ๆ คู่นั้น

“อ้ายแก โคตรหล่อ” น้องผู้หญิงข้าง ๆ ฉัน สะกิดเพื่อนให้หันไปดู

“ปลื้มอะแก ได้ข่าวว่าเป็นเจ้าของห้าง”

สาว ๆ มองเขาตาเป็นมัน รวมถึงฉันที่ยังเผลออึ้งในความดูดีของเขา

เมื่อร่างสูง ผิวขาวนั้นเดินเข้ามาในห้าง รังสีความหล่อก็แผ่กระจายทวีคูณขึ้นไปอีก

“แกเขาเดินมาทางนี้” น้องผู้หญิงข้าง ๆ ฉันรีบสะกิดเพื่อนอีกรอบ

เขาเดินมาทางนี้จริง ๆ และหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน ตาคม ๆ ของเขานั้นจ้องหน้าฉันนิ่ง เสียงซุบซิบรอบ ๆ เริ่มมา คนพวกนั้นมองฉันกับเขาสลับกัน เห็นแล้วหมั่นไส้

พวกหล่อนไม่มีโอกาสได้ใกล้เขาล่ะซิ จงดูฉันเป็นตัวอย่าง