พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 11

อรัณในจังหวะที่เขาหันมองเด็กเอ็นที่เธอเดินเข้ามานั่งข้างผม ใบหน้าอันหล่อเหล่าถึงกับชะงักและนิ่งและตกใจ ไม่ต่างอะไรจากมิริณนัก อ่าผมคิดไม่ถึงว่าตนตรงหน้าตอนนี้จะเป็นยัยนั้น ให้ตายเถอะทำไมเด็กเอ็นโต๊ะผมถึงได้กลายเป็นเธอไปได้ ร่างสูงได้แต่สบตาคนที่หันมามองหน้าตนอย่างใกล้ชิด ยอมรับว่าตอนนี้ยัยนี้สวยและเสน่ห์ของเธอโครตดึงดูดผมเลย อรัณจ้องมองร่างบางตรงหน้าอย่างไม่ยอมละสายตาของจากมิริณเอาเสียเลย เขายอมรับอย่างไม่อายปากบาง ใบหน้าจิ้มลิ้ม ยิ่งได้มองใกล้ๆ ยิ่งรู้สึกหลงไหลอรัณถึงกับชะงักไปชั่วขณะ

จากนั้นน้ำเสียงหวานๆ ของมิริณก็เอ่ยขึ้นถามหนุ่มๆ

"พวกคุณจะรับเครื่องดื่มอะไรดีคะ" มิริณเอ่ยพร้อมกับทำหน้าที่ชงเหล้าให้กับหนุ่มๆ โดยที่ไม่นึกจะสนใจคนที่จ้องมองหน้าของเธอเลยด้วยซ้ำ จนกระทั้งร่างบางยื่นแก้วบรั่นดีให้เรียวตะ ริก และริว ครบแต่เหลือเพียงอรัณเท่านั้นที่โดนเสน่ห์ของคนที่ตนเกลียดชัง ตกเข้าอย่างเต็ม จนถึงกับนั่งหน้านิ่งอยู่เช่นเดิม

"ไอ้เชี่ยรัณ ไอ้อรัณ"

"ฮือ...ว่าไง" เสียงของริกทำเอาอรัณนั้นรู้สึกตัวทั้งสามหนุ่มถึงกับเหลือบมองหน้าเพื่อน และผุดยิ้มออกมา เมื่ออรัณนั้นมองสาวสวยคนตรงหน้าไม่เก็บอาการเลยซักนิด

"น้องเข้าถามว่ามึงจะรับเครื่องดืมอะไรดี" เมื่อริกเอ่ยถามเช่นนั้น อรัณถึงกับรีบดึงสติกลับและปรับเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติ

"ฉันเอาไวน์แดง" และเอ่ยออกมาเสียงเข้ม พร้อมกับชำเลืองมองกับคนตัวเล็ก ที่กำลังรินขวดไวน์และยื่นแก้วไวน์นั้นมาให้กับเขา

"นี้ของคุณคะ" มิริณเอ่ยพร้อมกับยิ้มให้กับอรัณ แต่เป็นมันรอยยิ้มที่เธอนั้นฝืนยิ้มออกมา

ด้านริวเองที่เห็นใบหน้าของมิริณใกล้ๆ ถึงกับชะงักซึ่งไม่ต่างจากอรัณ เขารู้สึกคุ้นหน้าเธอเป็นอย่างมาก ถึงกับได้แกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ มิริณ ชัดเลยน้องคนที่ตบหน้าอรัณ ริวถึงกับหลุดยิ้มออกมา และแตะเข้าที่ขาของอรัณ หมั้นใส้ที่อรัณแกล้งทำไม่รู้จักคนที่มีเรื่องกับตน ริวแตะเข้าที่หน้าขาของคนข้างๆ

!! ตึก!! อรัณที่โดนริวเตะเข้าที่ขาถึงกับชักสีหน้า แต่ก็ยังคงนิ่งๆ มาก นิ่งซะจนน่ากลัว ริวถึงกับยักคิ้วให้กับอรัณ ก็แง่แหละวันนี้น้องเล่นสวยเซ็กชี่ มาแบบสวยรอยยิ้มกระชากใจ ไอ้อรัณก็เล่นนั่งนิ่งไปก่อนสิครับ ถ้าขืนโวยวายขึ้นมามีหวังทั้งคู่อาจมีเรื่องรอบสองได้ ริวได้แต่เหลือบมองหน้าเพื่อนและคิดในใจไอ้เชี้ยรัณแม่งโครตเนียนเลย น้องมันจะรู้หรือเปล่าว่ามีใครบางคนที่พร้อมจะเข้าหาเหยื่ออย่างเธอได้ทุกเมื่อ

ด้านเรียวตะเองก็ไม่ได้ต่างจากริวนัก เขารู้สึกคุ้นหน้าแต่ไม่แน่ใจว่าคนเดียวกันหรือเปล่า

"น้องชื่ออะไรเหรอครับ" เรียวตะเอ่ยถามมิริณพร้อมกับเสยิ้มให้กับเธอมาอย่างเป็นกันเอง

"มิริณคะ" เรียวตะถึงก็หลุดยิ้มตามริวทันที และเหลือบมองที่หน้าอรัณ เขาแค่รู้สึกคุ้นแต่ก็แน่ใจว่าจะใช่คนเดียวกันอย่างที่สงสัยหรือเปล่า

ด้านมิริณเองก็ไม่ได้หลุดพิรุธอะไรออกมาเลยซักนิด พี่ริก และพี่ริว เขาสองคนเป็นคนสนุก และชวนคุยไม่หยุด อย่างเช่นตอนนี้ไงที่ตั้งชวนเธอคุยและยังชวนเธอดื่มชนแก้มด้วยอีกต่างหาก

"น้องอาชีพนี้มานานหรือยังครับ สังกัดไหนเอ่ยพี่คุ้นหน้าเราจังเลย" พี่ริวได้แต่ถามฉันมาขณะที่มิริณยื่นแก้วบรั่นดีให้กับรุ่นพี่ที่เป็นแขกวีไอพีของงานคืนนี้ ที่ริวถามเพราะท่าทางของมิริณนั้นยังดูไม่เป็นมืออาชีพ มิริณชะงักเล็กน้อย

"พึ่งทำไม่ถึงสามครั้งคะ และงานนี้ก็เป็นงานที่สาม"

"อ่อครับ" พี่เรียวตะ พี่ริก และพี่ริว ทั้งสามหนุ่มยังชวนคุย และมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่นั่งนิ่งไม่ยอมเอ่ยอะไรออกมา ซึ่งเขาดูต่างจากวันนั้นราวกับคนละคน

"ขอโทษนะครับ ที่พี่เสียมารยาท น้องมีแฟนหรือยังเอ่ย" ริวยังคงยิ้มและถามมิริณมาต่อ

"ไอ้เชี้ย ริก แม่งถามไรน้องเขาวะ" ริกได้แต่ต่อว่าน้องชายมา แต่กับเป็นอรัณที่เบนสายตามามองเพื่อน ด้านมิริณเองก็ไม่ตอบอะไร