พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 11

อรัณในจังหวะที่เขาหันมองเด็กเอ็นที่เธอเดินเข้ามานั่งข้างผม ใบหน้าอันหล่อเหล่าถึงกับชะงักและนิ่งและตกใจ ไม่ต่างอะไรจากมิริณนัก อ่าผมคิดไม่ถึงว่าตนตรงหน้าตอนนี้จะเป็นยัยนั้น ให้ตายเถอะทำไมเด็กเอ็นโต๊ะผมถึงได้กลายเป็นเธอไปได้ ร่างสูงได้แต่สบตาคนที่หันมามองหน้าตนอย่างใกล้ชิด ยอมรับว่าตอนนี้ยัยนี้สวยและเสน่ห์ของเธอโครตดึงดูดผมเลย อรัณจ้องมองร่างบางตรงหน้าอย่างไม่ยอมละสายตาของจากมิริณเอาเสียเลย เขายอมรับอย่างไม่อายปากบาง ใบหน้าจิ้มลิ้ม ยิ่งได้มองใกล้ๆ ยิ่งรู้สึกหลงไหลอรัณถึงกับชะงักไปชั่วขณะ

จากนั้นน้ำเสียงหวานๆ ของมิริณก็เอ่ยขึ้นถามหนุ่มๆ

"พวกคุณจะรับเครื่องดื่มอะไรดีคะ" มิริณเอ่ยพร้อมกับทำหน้าที่ชงเหล้าให้กับหนุ่มๆ โดยที่ไม่นึกจะสนใจคนที่จ้องมองหน้าของเธอเลยด้วยซ้ำ จนกระทั้งร่างบางยื่นแก้วบรั่นดีให้เรียวตะ ริก และริว ครบแต่เหลือเพียงอรัณเท่านั้นที่โดนเสน่ห์ของคนที่ตนเกลียดชัง ตกเข้าอย่างเต็ม จนถึงกับนั่งหน้านิ่งอยู่เช่นเดิม

"ไอ้เชี่ยรัณ ไอ้อรัณ"

"ฮือ...ว่าไง" เสียงของริกทำเอาอรัณนั้นรู้สึกตัวทั้งสามหนุ่มถึงกับเหลือบมองหน้าเพื่อน และผุดยิ้มออกมา เมื่ออรัณนั้นมองสาวสวยคนตรงหน้าไม่เก็บอาการเลยซักนิด

"น้องเข้าถามว่ามึงจะรับเครื่องดืมอะไรดี" เมื่อริกเอ่ยถามเช่นนั้น อรัณถึงกับรีบดึงสติกลับและปรับเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติ

"ฉันเอาไวน์แดง" และเอ่ยออกมาเสียงเข้ม พร้อมกับชำเลืองมองกับคนตัวเล็ก ที่กำลังรินขวดไวน์และยื่นแก้วไวน์นั้นมาให้กับเขา

"นี้ของคุณคะ" มิริณเอ่ยพร้อมกับยิ้มให้กับอรัณ แต่เป็นมันรอยยิ้มที่เธอนั้นฝืนยิ้มออกมา

ด้านริวเองที่เห็นใบหน้าของมิริณใกล้ๆ ถึงกับชะงักซึ่งไม่ต่างจากอรัณ เขารู้สึกคุ้นหน้าเธอเป็นอย่างมาก ถึงกับได้แกล้งยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ มิริณ ชัดเลยน้องคนที่ตบหน้าอรัณ ริวถึงกับหลุดยิ้มออกมา และแตะเข้าที่ขาของอรัณ หมั้นใส้ที่อรัณแกล้งทำไม่รู้จักคนที่มีเรื่องกับตน ริวแตะเข้าที่หน้าขาของคนข้างๆ

!! ตึก!! อรัณที่โดนริวเตะเข้าที่ขาถึงกับชักสีหน้า แต่ก็ยังคงนิ่งๆ มาก นิ่งซะจนน่ากลัว ริวถึงกับยักคิ้วให้กับอรัณ ก็แง่แหละวันนี้น้องเล่นสวยเซ็กชี่ มาแบบสวยรอยยิ้มกระชากใจ ไอ้อรัณก็เล่นนั่งนิ่งไปก่อนสิครับ ถ้าขืนโวยวายขึ้นมามีหวังทั้งคู่อาจมีเรื่องรอบสองได้ ริวได้แต่เหลือบมองหน้าเพื่อนและคิดในใจไอ้เชี้ยรัณแม่งโครตเนียนเลย น้องมันจะรู้หรือเปล่าว่ามีใครบางคนที่พร้อมจะเข้าหาเหยื่ออย่างเธอได้ทุกเมื่อ

ด้านเรียวตะเองก็ไม่ได้ต่างจากริวนัก เขารู้สึกคุ้นหน้าแต่ไม่แน่ใจว่าคนเดียวกันหรือเปล่า

"น้องชื่ออะไรเหรอครับ" เรียวตะเอ่ยถามมิริณพร้อมกับเสยิ้มให้กับเธอมาอย่างเป็นกันเอง

"มิริณคะ" เรียวตะถึงก็หลุดยิ้มตามริวทันที และเหลือบมองที่หน้าอรัณ เขาแค่รู้สึกคุ้นแต่ก็แน่ใจว่าจะใช่คนเดียวกันอย่างที่สงสัยหรือเปล่า

ด้านมิริณเองก็ไม่ได้หลุดพิรุธอะไรออกมาเลยซักนิด พี่ริก และพี่ริว เขาสองคนเป็นคนสนุก และชวนคุยไม่หยุด อย่างเช่นตอนนี้ไงที่ตั้งชวนเธอคุยและยังชวนเธอดื่มชนแก้มด้วยอีกต่างหาก

"น้องอาชีพนี้มานานหรือยังครับ สังกัดไหนเอ่ยพี่คุ้นหน้าเราจังเลย" พี่ริวได้แต่ถามฉันมาขณะที่มิริณยื่นแก้วบรั่นดีให้กับรุ่นพี่ที่เป็นแขกวีไอพีของงานคืนนี้ ที่ริวถามเพราะท่าทางของมิริณนั้นยังดูไม่เป็นมืออาชีพ มิริณชะงักเล็กน้อย

"พึ่งทำไม่ถึงสามครั้งคะ และงานนี้ก็เป็นงานที่สาม"

"อ่อครับ" พี่เรียวตะ พี่ริก และพี่ริว ทั้งสามหนุ่มยังชวนคุย และมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่นั่งนิ่งไม่ยอมเอ่ยอะไรออกมา ซึ่งเขาดูต่างจากวันนั้นราวกับคนละคน

"ขอโทษนะครับ ที่พี่เสียมารยาท น้องมีแฟนหรือยังเอ่ย" ริวยังคงยิ้มและถามมิริณมาต่อ

"ไอ้เชี้ย ริก แม่งถามไรน้องเขาวะ" ริกได้แต่ต่อว่าน้องชายมา แต่กับเป็นอรัณที่เบนสายตามามองเพื่อน ด้านมิริณเองก็ไม่ตอบอะไร

"ถ้าพี่ตั้งใจจะเอาคืนฉันในเรื่องวันนั้น ก็เชิญเถอะคะ " มิริณเอ่ยเสียงแข็งด้วยความไม่พอใจ พร้อมกับลุกขึ้นจะเดินหนี แต่อรัณกับไวก่อน แล้วใครคิดว่าเขาจะยอมให้เธอไปง่ายๆ เช่นนี้ละ เหยื่ออยู่ตรงหน้สแบบนี้ไม่มีอะไรมาขวางก็ต้องเอาคืนกันหน่อย ร่างสูงกระชากเข้าที่แขนของมิริณ ร่างบางที่โดนคนเจ้าคิดเจ้าแค้นกระชากมาอย่างไม่ทันระวังตัวถึงกับล้มทับเขาที่ตักของอรัณอย่างจังๆ

!!อร้าย...!! ใบหน้าหวานตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจ ที่เธออยู่ในท่านั่งตักเขา และที่ตกใจไปกว่านั้น แขนแกร่งโอบกอดรัดส่วนเอวขอดของเธอเอาไว้ ส่วนลำแขนอีกข้างก็ยังคงโอบกอดที่ส่วนหน้าอกของเธอลำตัวทั้งสองคนแนบชิดกัน มิริณพยายามที่จะดิ้นออกจากอรัณ แต่ยิ่งดิ้นแขนของเขาและหน้าอกของฉันมัดเสียดสีกันไปมา ซึ่งมันอัตรายต่อเธอมากนัก

!! หึ! ใบหน้าอันหล่อเหล่าของอรัณถึงกับยกยิ้มออกมาอย่างภูมิใจให้กับผลงานตัวเอง ที่มิริณนั่งบนตักของเขา

!! ตึก ตึก !! มิริณถึงกับใจสั่นรัว หัวใจเต้นแรงผิดจังหวะมา

ร่างบางที่พยายามที่จะยืนตัวลุกขึ้นยืน แต่ก็ไม่เป็นผล เมื่ออรัณนั้นยังคงยื่นใบหน้าเขา เข้ามาใกล้ๆ เธอพร้อมกับเอาคางวางที่บ่าไหลของคนตัวเล็ก มัน ใกล้มากๆ ซะจนเธอได้กลิ้นบรั่นดีและไวน์ผสมกัน ร่างบางรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขาที่มันรดต้นคอของเธอ มิริณพยายามแกะมือหนาของอรัณออกจากตัวเธอ

"ฉันว่าพี่คงเมามาก กรุณาปล่อยฉันด้วยคะ เพราะสิ่งที่พี่ทำอยู่ตอนนี้มันนอกเหนือจากงานของฉัน" แต่นั้นใช่ว่าอรัณคิดจะสนใจ แขนแกร่งโอบกอดเอาไว้แน่นขึ้น มิริณถึงทำตัวไม่ถูก ใบหน้าคมสันยื่นเข้ามากระชิบที่ข้างหูของเธอจนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของคนใจร้าย

"ตึก ตึก" มิริณได้แต่กำมือแน่นที่อรัณไม่ยอมปล่อยเธอ

"ฉันจะทำยังไงดีกับคนที่กล้าตบหน้าฉัน" อรัณเอ่ยพร้อมกับใช้ปากขบเข้ากับใบของมิริณ ร่างบางรู้สึกขนลุก และหลบเขา มิริณเอียงใบหน้าและจ้องมองมาที่อรัณอย่างไม่พอใจ ทั้งสองจ้องกันอย่างไม่มีใครชอบใคร แต่คนเอาแต่ใจก็ยังไม่คิดจะปล่อย ร่างเล็กใบหน้าสวยหวานตรงหน้า ยิ่งมองใกล้ๆยิ่งสวยเสน่ห์ของเธอมึงยิ่งดึงดูดเขา ใบหน้าเรียวเล็กสวยหวานจับใจ ปากนิดจมูกหน่อยถือว่าผ่าน หน้าอกเด้อๆ ไม่ใหญ่ล้นจนหน้าเกลียดเกิดไป อรัณยังคงยืนหน้าเขามาใกล้ๆ ใบหน้าเรียวเล็กของมิริณ

"ทำไมถ้าฉันไม่ปล่อย เธอจะตบหน้าฉันอย่างวันนั้นหรือไง หึ! " อรัณถามมิริณมาอย่างซึ่งๆ หน้า พร้อมกับจ้องคนตัวเล็กมาอย่างไม่ละสายตา