พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 31

ด้านมิริณช่วงเย็นๆ ร่างบางมักจะมาคุกตัวอยู่ที่ศาลาใต้ต้นใหญ่บริเวณหลังเรือนคนใช้ เนื่องจากบริเวรนี้มีศาลาหลังเล็กถูกตั้งอยู่ในสวนหลังบ้านที่ติดกับบ้านอีกหลังที่ถูกปิดเอาไว้ซึ่งมิริณนั้นมักจะมานั่งรับลมเย็นๆ ของต้นไม้ใหญ่ที่นี่ทุกวัน สวนถูกตกแต่งถประดับด้วยโขดหินเป็นที่นั่งเล่นและเป็นบริเวรที่เงียบสงบที่สุด

มิริณที่นั่งอยู่ซักพักใหญ่ๆ เมื่อเห็นว่าท้องฟ้าในช่วงเย็นใกล้จะมืดลง ฉันแหงนมองท้องฟ้าที่ฝนเริ่มตกลงมาปอยๆ เมื่อร่างบางจึงลุกขึ้นยืนหวังจะกลับห้องพักของตน แต่ขณะที่ฉันกำลังจะเดินกลับนั้น สายตากับปะทะกับบุคคลที่ไม่คลาดคิด ร่างสูงอันคุ้นหน้าเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของฉัน ด้วยสีหน้านิ่งปนดุที่มองด้วยสายตาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ มิริณที่เห็นเช่นนั่นใบหน้าหวานถึงกับชะงัก ตากลมเบิกกว้างออกมาด้วยความตกใจ ร่างบางถึงกับถอยหลังหนี

!! อึก...!! คนตัวเล็กถึงกับสะอึกขึ้นมาทันที เมื่ออรัณยืนอยู่ต่อหน้าของเธอด้วยสีหน้าอันบึ้งตึง

ฉันที่เจอหน้าเขาอย่างไม่ทันตั้งตัวจะหลบก็ไม่ทัน ร่างบางจ้องมองใบหน้าคมสันเล็กน้อยด้วยคงามรู้สึกเป็นกังวล

อรัณเดินเข้ามาอย่างใกล้ชิด พร้อมกับยกยิ้มเยิ้ยยันออกมาที่มุมปากหยักสายตาคมสำรวจเข้ากับร่างเล็กตรงหน้า ส่วนคนที่ถูกสายตาคู่ดุถึงกับถอยหลังหนี ใบหน้าสวยซีดเผือกลงเล็กน้อย ที่โดนขู่มาด้วยสายตา ด้านมิริณแม้จะเตรียมใจมาบ้างแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะเร็วจนเกินไปที่เจออรัณในบ้านของเขา สายตามที่จ้องมองคนตรงหน้า

"หึ...! ไง ไม่คิดจะทักทายเจ้าของบ้านหน่อยหรือไง" ร่างสูงเอ่ยขึ้นมาเสียงเข้ม ทำเอาคนตัวเล็กนั้นถึงกับสะดุ้ง

เอาจริงเขาคิดไม่ถึงว่ามิริณจะเป็นน้องสาวของมิวา และเธอยังกล้าเข้ามาอยู่บ้านของเขา ความรู้สึกลึกๆ ของเขาที่มันมีต่อมิริณ มันกำลังค่อยๆก่อนตัวขึ้นใบหน้าคมสันถึงกับมีสีหน้าคิดหนัก มิริณรู้มาตลอดสินะว่าเขาเป็นน้องชายของอคิณพี่เขยของเธอ หึ...!

"เธอรู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วใช่ไหมว่าพี่คิณคือพี่ชายฉัน" เสียงเข้มเอ่ยถามคนตรงหน้ามาเพื่อต้องการคำตอบจากเธอ ทุกครั้งที่เขาอยู่กับเธอแม้แต่เมื่อวานที่เราอยู่ด้วยกันมิริณไม่เคยปริปากเรื่องนี้ออกมา

"อืม" ร่างบางเอ่ยมาไม่เต็มเสียง อรัณสบตาเข้ามองหน้าคนตัวเล็กมาด้วยสีหน้าอันผิดหวัง ที่มิริณนั้นรู้เรื่องของเขามาตลอด มีเพียงแค่เขาสินะที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย

"ต่อหน้าฉันเธอกับแกล้งทำรู้ ทั้งที่เธอทราบเรื่องนี้มาตลอด" อรัณถามเสียงรอดไรฟันมาอย่างไ่พอใจ หึ! นี้เขาจะบ้าหรือไงจะให้ฉันเดินไปบอกเขาว่ามิวาเป็นเมียพี่คิณงั้นเหรอ ฉันรู้มาตลอดว่าเขาไม่ชอบมิวาจะให้ฉันไปบอกเช่นนั้นได้ยังไงกัน แต่จู่ๆ ความรู้สึกฉันก็ ไม่อยากคุยกับคนหลายอารมณ์

เมื่อเห็นว่าเขายังมาตามต่อว่าฉันเรื่องของพี่สาว มิริณเลี่ยงที่จะคุยกับอรัณ แต่กลัวว่าใครนั้นจะมาเห็นอีกอย่างถ้าเขาเข้าหาฉันแบบนี้กลัวว่าเรื่องมีนจะบานปลายไปกันใหญ่ มิริณเลี่ยงที่จะโต้ตอบกับอรัณ ร่างบางหันหลังเพื่อจะเดินไปอีกทาง

"จะไปไหนฉันยังคุยกับเธอไม่จบ" แต่อรัณกับไม่ยอม มือหนาจับเข้าที่แขนเรียวเล็ก ร่างบางมองด้วยสีหน้าไม่พอใจ

ด้านอรัณเองก็รู้สึกโกรธมาก ความรู้สึกมีปะปอยู่ในใจ เขาเกลียดมิวา และกับมิริณเขาไม่ได้รู้สึกเกลียดเธอ แต่ก็ไม่คิดว่าโลกมันจะกลมเช่นนี้ น้องสาวของผู้หญิงที่เขารู้สึกเกลียด อรัณบีบเข้าที่แขนเรียวเล็กของมิริณอย่างลืมตัว

" นี้ปล่อยนะ " ร่างบางรู้สึกเจ็บแปลบถึงกับต้องนิ้วหน้าขึ้นมาเมื่อโดนอรัณนั้นบีบที่แขนของเธอ ร่างสูงรู้สึกสับสนเขาอยากจะทำให้มิวานั้นเจ็บ เธอจะทำหน้ายังไงถ้าทราบเรื่องของเขาและมิริณ แต่อีกใจถ้าทำเช่นนั้นคนที่จะมองหน้าอคิณไม่ติดก็คือเขา

"ทำไมเจ็บเหรอ ฉลาดนิพี่สาวเธอมาจับพี่ชายฉัน พี่สาวเธอรู้หรือเปล่าว่าพี่ชายฉันเขามาคู่หมั้นและกำลังจะแต่งงานอยู่แล้ว" อรัณถามมาด้วยน้ำเสียงรอดไรฟัน มิริณได้ยินถึงกับชะงัก เพราะมิวาไม่เคยทราบเรื่องนี้มาก่อน

"และคู่หมั้นของพี่คิณก็คือเพื่อนสนิทของฉัน" อรัณเอ่ยมาด้วยสีหน้าอันโกรธจัด

"พี่สาวฉันไม่ได้คิดจะจับใคร พวกเขาสองคนรักกัน และอีกอย่างพี่ชายของพี่เอง ก็ไม่เคยปริปากเรื่องคู่หมั้นกับพี่สาวของฉัน มิวารู้อีกทีก็ท้องแล้ว" มิริณสวนกลับอย่างไม่ยอมให้อรัณมาว่าพี่สาวของเธอเช่นกัน

"เธอโกหก"

"ถ้าพี่ไม่เชื่อก็ถามพี่ชายของพี่ดูสิ" มิริณเอ่ยพร้อมกับสบัดตัวออกจากอรัณจะเดินหนี แต่กับโดนคนใจร้ายนั้นกระชากเข้าหาตัวอีกครั้ง

"ฉันเกลียดพวกผู้หญิงขายตัว โดยเฉพาะพี่สาวของเธอ"

"ถ้า เกลียดพี่สาวฉันมากพี่ก็เลิกยุ่งและเลิกตามฉันเสียทีสิ ไหนๆ ก็รู้แล้วนิว่าฉันเป็นน้องผู้หญิงขายตัว" มิริณเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเช่นกัน เธอคิดไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วซักวันอรัณก็ต้องทราบเรื่องนี้

ยิ่งมิริณปฎิเสธเขายิ่งต้องการและอยากได้เธอ เรื่องอะไรจะเลิกยุ่งในเมื่อเขาสนใจเธอ ไม่ใช่พี่สาวของเธอ อรัณกับกระชากมิริณเข้าหาตัวและกอดร่างบางเอาไว้แน่นขึ้น มิริณสบตาเข้ากับอรัณด้วยสีหน้าอันโกรธจัดแต่นั้นใช่ว่าอรัณคิดจะสนใจ ร่างสูงแหงนมองท้องฟ้าขณะที่สายฝนเริ่มโปรยปลายลงมาจนทั้งสองนั้นเริ่มเนื้อตัวเปียก