พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 35

ด้านมิริณหลังจากที่อรัณทานเสร็จมิริณก็เก็บโต๊ะและล้างจานจนเสร็จเรียบร้อยโดยมีอรัณนั้นคอยมองอยู่ไม่ห่าง

จากนั้นปิ่นก็เดินเข้ามาภายในห้องครัวเพื่อจะเรียกเจ้านาย

"คุณอรัณคะ คุณแพทและคุณนีน่า เธอมารออยู่ที่ห้องรับแขกนะค่ะ" อรัณได้ยินเข้านั้นร่างสูงถึงกับขมวดคิ้ว

"แพทมาที่นี่งั้นเหรอ" เสียงทุ่มเอ่ยออกมาพร้อมกับสบตาใบหน้าหวานที่มองมาที่ตนด้วยเช่นกัน อ่าแค่แพทมาบ้าน และเขาอยู่ที่นี่กับมิริณ อรัณถึงกับรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาทันที เขาลืมไปเสียสนิทว่าเมื่อวานเขาไม่ได้รับสายของแพทเลยซักสาย ที่แฟนสาวนั่นกระหน่ำโทรมาขณะที่เขาอยู่กับมิริณ ร่างสูงสบตาเข้ากับคนตัวเล็ก จากนั้นอรัณก็เดินออกไปทันที ร่างบางได้แต่มองตามแผ่นหลังหนาที่เดินออกไปจนลับตา

@ภายในห้องนอนของมิริณ

ร่างบางเดินมาหยุดที่ปลายเตียงนอนของตน พร้อมกับถอนหายใจยาวๆ ออกมา

!! เฮ้ย..! นี้ฉันกำลังคิดอะไรที่มันมากไปหรือเปล่า" มิริณพึมพำขึ้นมาเพียงลำพัง ฉันไม่ได้โง่ที่จะดูตัวเองไม่ออกว่าฉันกำลังรู้สึกหวั่นไหวไปกับคนใจร้ายอย่างเขา คนที่เขาจ้องแต่จะดูถูก และที่หนักไปกว่านั่นเขามีแฟนอยู่แล้ว ถ้าเขายังมาวุ่นวายกับฉันแบบนี้ไม่เลิก คนที่เจ็บที่สุดก็คือฉันเอง มิริณที่ครุ่นคิดเพียงลำพัง ใบหน้าหวานถึงกับมีสีหน้าคิดหนัก ฉันกำลังสับสนตัวเองอย่างบอกไม่ถูก ฉันก็แค่ผู้หญิงคนนึงที่ไม่มีอะไรติดตัวและดันมาอยู่บ้านพี่เขยและอยู่บ้านหลังเดียวกับคนที่คอยแต่จะรังแกฉันทุกครั้งที่มีโอกาส ฉันนั่งคิดอะไรคนเดียวได้ไม่นานนัก จากนั้นก็มีเสียงไลน์จากมิวาที่เด้งขึ้นมา

มือเรียวหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาอ่านไลน์จากพี่สาว ใบหน้าสวยหวานถึงกับมีสีหน้าคิดหนักเล็กน้อย มิริณเดินออกจากห้องและมองหาปิ่น แต่ก็ไม่เจอปิ่นในห้องครัว จากนั้นร่างบางจึงเดินไปยังด้านในเพื่อที่จะไปห้องนอนของอคิณและมิวา

ด้านอรัณหลังจากที่ปิ่นไปตามเขามาที่ห้องรับแขก เมื่อเดินเข้ามาก็เจอกับแฟนสาวและนีน่าที่ทั้งสองส่งยิ้มทักทายเจ้าของบ้าน

"รัณ แพทเป็นห่วงรัณแทบแย่ แพทติดต่อรัณไม่ได้ แพทเลยชวนนีน่ามาที่นี่ " แพทเอ่ยมาด้วยสีหน้าเป็นห่วงอรัณ

"โทษทีนะแพท พอดีเมื่อวานรัณโดนฝน โทรศัพท์รัณเปียก เลยต้องปิดเครื่องหนะ"

"รัณไม่ว่าอะไรใช่ไหมที่แพทและน่ามาที่นี่ โดยไม่ได้นัดก่อน แพทและน่าก็คุ้นชินเข้าออกบ้านนี้อยู่บ่อยๆ รัณไม่ว่าอะไรใช่ไหม" แพทเอ่ยมาด้วยสีหน้าและท่าทีเกรงใจ ทั้งที่จริงเธอตั้งใจมาที่นี่เพื่อจะมาดูหน้าภรรยาอคิณอยู่แล้ว อรัณได้แต่เผยยิ้มให้กับทั้งสองสาว และเขาเองก็ไม่ได้เตรียมตัวอะไรเพราะคิดไม่ถึงว่าแพทและนีน่าจะมาที่นี่โดยที่ไม่ได้บอกกับตน

"แล้วนี้พี่คิณไม่อยู่เหรอรัณ เห็นว่าภรรยาพี่คิณกำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ แพทและน่าซื้อพวกของบำรุงมาฝากภรรยาพี่คิณด้วยนะ และก็มีของป้าเพ็ญอีกด้วย" แพทเอ่ยกับอรัณมาด้วยเสียงหวาน

"ขอบคุณแพทและน่ามากนะ พี่คิณออกไปข้างนอกหนะ" อรัณเอ่ยกับแฟนสาวและเพื่อนสนิทของเขา

"โชคดีมากเลยนะรัณที่น่ามาหารัณวันนี้ ถ้าเจอหน้าพี่คิณเข้าน่าไม่รู้จะทำตัวยังไง น่ายอมรับนะรัณว่าน่ายังตัดใจจากพี่คิณไม่ได้ น่ากลัวว่าการที่น่ามาจะเป็นต้นเหตุทำให้พี่คิณและภรรยาเข้าใจผิด แต่รัณเข้าใจน่าใช่ไหม" นีน่าเอ่ยมาน้ำเสียงที่เศร้าลง ต่างจากเมื่อครู่

"อย่าคิดมากเลย น่าก็ยังมาที่นี่ได้ทุกเมื่อที่น่าอยากจะมานะ น่าก็มาในฐานะเพื่อนของรัณไง" ยิ่งนีน่าบอกลืมอคิณยังไม่ได้ อรัณยิ่งรู้สึกเกลียดมิวา

ด้านมิริณ ที่กำลังจะเดินขึ้นบันไดไป เธอไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังพวกเขา คำพูดและน้ำเสียงของอรัณที่เอ่ยกับแฟนสาวของเขามันช่างดูอบอุ่น ซึ่งต่างจากน้ำเสียงที่เขาคุยกับเธอ มิริณพยายามสลัดความคิดนั้นออกจากหัว เขาจะมาพูดจาดีๆ กับฉันไปทำไมในเมื่อคนที่เขารักคือพี่แพทสาวสวยคณะนิเทศดาวเด่นมหาลัย เมื่อคิดได้ดังนั้นร่างบางก็เดินขึ้นชั้นบนไปทันที

ด้านอรัณหลังจากที่นั่งคุยกับสองสาวไปได้ซักพัก แพทเสมองใบหน้าของอรัณ ใช่สิพักหลังๆ มานี้เธอและอรัณแทบจะไม่ได้ออกไปไหนด้วยกัน เมื่อคิดได้ดังนั้นแพทถึงกับเอ่ยชวนอรัณขึ้นมาทันที

"รัณว่างไหม แพทกะจะชวนรัณออกไปหาอะไรทานหน่อยหนะ" เสียงหวานของแพทเอ่ยออกมากับร่างสูง ขณะที่พวกเขานั่งอยู่ภายในของห้องรับแขก

"ได้สิ สาวๆ อยากนั่งร้านไหนดูไว้เลยนะ รัณขอไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ" เมื่อเอ่ยจบร่างสูงก็ลุกออกจากห้องรับแขกไปทันที

แต่ขณะที่เดินขึ้นบันไดอยู่นั้น ร่างสูงกับชะงักและสบตาเข้ากับใบหน้าหวานของมิริณ ที่ร่างบางเดินผ่านหน้าเขาไป เขาไม่ชอบที่มิริณมองเขาด้วยสีหน้าแววตาที่เย็นชาเช่นนี้ อรัณที่เห็นเช่นนั้นถึงกับชะงัก ที่เห็นร่างบางนั้นเดินออกมาจากห้องนอนของอคิณ เพราะนี้มันไม่ใช่ห้องของเธอ