พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 53

ด้านมิริณหลังจากเดินแบบเสร็จ ภายในงานก็มีงานเลี้ยงแบบฟุบเฟ่ต์ต่อ ซึ่งตั้งแต่เริ่มงานยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง จึงรู้สึกหิวเป็นธรรมดา แต่ขณะที่มิริณกำลังจะเดินไปยังโซนอาหารนั้นมิริณกับสะดุดเข้ากับสายตาคมเข้มของอรัณที่เดินเคียงคู่มากับแฟนสาวของเขา ใช่สิหลายวันมานี้เธอและอรัณต่างไม่ได้พูดคุยเขาจะมาสนใจเธอทำไมกัน แค่เห็นอรัณเคียงคู่มากับแฟนสาว ใบหน้าสวยถึงกับชะงัก แต่นั้นก็พยายามที่จะไม่สนใจคนทั้งคู่

มิริณเลือกอาหารอยู่อีกโซนแต่ไม่ได้ไกลจาก อรัณและแพทมากนัก แต่ขณะที่มือเรียวของคนตัวเล็กกำลังจะยืนมือไปหยิบจานมาตักอาหารอยู่นั้น กับมือหนาของใครอีกคนที่ยืนมาจับจานใบนั้นไปต่อหน้าเธอ มิริณถึงกับชะงัก แต่ชายหนุ่มคนตรงหน้ากับผุดรอยยิ้มขึ้นมาและยื่นจานนั้นให้กับเธอ

"ขอโทษนะครับ" เสียงทุ่มเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกพอใจ ที่เขาใช้วิธีนี้เพื่อเข้าหาเธอ ยิ่งมองใกล้ๆ คนตรงหน้านั้นสวยหวานดังกับเจ้าหญิง ทำเอาเก่งถึงกับเสียอาการไปชั่วขณะ

"รับไปสิครับ" ด้านมิริณเองก็สบตาเข้ากับคนตรงหน้า และรับจานมาจากเขามา

"บนเวทีที่ว่าสวย แต่ยิ่งดูใกล้ๆ แบบนี้ยิ่งสวยมากนะครับ จะรังเกียจไหมครับ ถ้าผมจะขอชนแก้วกับคุณคนสวยซักครั้ว" เก่งเอ่ยชมมิริณมาอย่างซึ่งหน้า ใบหน้าหวานถึงกับชะงักไปเล็กน้อย ที่ชายแปลกหน้านั้นชมเธอ จากนั้นเก่งก็ยื่นแก้วไวน์จากพนักงานยื่นมันให้กับมิริณมา ฉันรู้สึกทำตัวไม่ถูกและรู้สึกประหม่าเล็กน้อยกับผู้ชายคนนี้ แต่ก็รับแก้วไวน์นั้นมาตามมารยาท

!! เคล้ง !! เสียงแก้วของเก่งและมิริณกระทบกัน

"ขอบคุณนะครับ" ด้านมิริณได้ยิ้มรับและพยักหน้าให้กับเขา เธอพึ่งจะเคยออกงานแบบนี้เป็นครั้งแรกเลยรู้สึกเกรงไปธรรมดา

"ผมเก่งนะครับ คุณ..."

"ฉันชื่อมิริณ คะ เรียกฉันว่าริณก็ได้"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" ด้านเก่งนั้นเป็นคนที่คุยด้วยสนุกแม้จะเวลาเพียงแค่ไม่กี่นาที แต่เก่งกับทำเอามิริณถึงกับยิ้มไม่หุบ แต่มิริณกับไม่รู้ถึงสายตาคมคู่ดุของใครอีกคนที่เอาจ้องมองเธอมาอย่างไม่ยอมละสายตา อรัณที่มองมิริณตั้งแต่เธอเดินไปยังโซนอาหาร ถึงโมโหและเดือดจนเลือดขึ้นหน้า

"ผัวยืนอยู่ที่นี่ทั้งคน แต่มิริณกับยิ้มให้มันอย่างไม่ไว้หน้าเขา หึ...ให้มันได้แบบนี้สิ" ยิ่งเห็นมิริณยกยิ้มให้กับคนอื่นต่อหน้า อรัณกับยิ่งหงุดหงิดและเดือดมากยิ่งขึ้น มิริณนั้นสนิทสนมกับชายคนอื่นต่อหน้าต่อตาของเขา เสียงหัวเราะของพวกเขาที่พูดคุยกัน มันยิ่งทำให้เขาโกรธเคียงเธอและโมโหสุดๆ ร่างสูงจากที่จิบไวน์ กับแปรเปลี่ยนมาเป็นกระดกลงคอแทน เพื่อให้แอลกอฮอล์นั้นเข้าไปดับความรุ่มร้อนภายในจิตใจ ถ้าไม่ติดว่าวันนี้เป็นงานสำคัญของแม่เลี้ยง เขากับมันอาจมีได้ซัดมัดคนซักตั้ง

ส่วนคนที่กำลังทำให้อรัณโมโหและหงุดหงิดตนแทบคลั่งอย่างไม่รู้ตัวอยู่นั้น อาจจะเป็นเพราะว่าคุณเก่ง เขาเป็นคนคุยสนุก เลยทำให้ฉันรู้สึกไม่ค่อยเกรง อีกอย่างงานวันนี้ฉันก็ไม่รู้จักใครเลยซักคน นับว่าโชคดีที่คุณเก่งนั้นชวนฉันคุย อย่างน้อยฉันก็รู้สึกว่าตัวเองนั้นมีเพื่อน แต่นั้นจังหวะที่ฉันกำลังจะยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบเบาๆ สายตากับสะดุดกับเขาพี่อรัณ ที่ยืนจ้องมองมาทางฉันด้วยสีหน้าและแววตาอันดุดัน แต่นั้นใช่ว่าฉันจะคิดสนใจเขาควงคู่มากับแฟนสาวของเขา เราสบตากันเพียงแค่แว่บเดียว แต่แล้วไงในเมื่อเขาไม่คิดจะสนใจ ฉันจึงเบนสายตาไปที่อื่นแทนในหน้าของคนใจร้ายที่จ้องมองฉันมา

ด้านแพทร่างบางยกยิ้มออกมาอย่างพอใจที่เห็นเก่งนั้นทำตัวสนิท สนมกับมิริณ แบบนี้ก็เขาทางเธอนะสิ

"มิริณวันนี้สวยมากเลยนะคะ รัณว่าไหม สวยมากซะจนตัวผู้มาตอมไม่หยุดเลยคะ" แพทเอ่ยมาด้วยความพึงพอใจ แต่นั้นมันยิ่งกับทำให้อรัณนั้นรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้น อรัณเสมอใบหน้าแฟนสาวด้วยสีหน้าไม่พอใจ

"ผู้ชายคนนั้นเป็นเพื่อนที่แพทรู้จัก โลกกลมจังเลยนะคะ รัณว่าไหม ดูแล้วเพื่อนแพทคนนี้เขาน่าจะสนใจมิริณนะคะ" แพทเอ่ยมาพร้อมกับยกยิ้มให้กับอรัณ แต่นั้นมันยิ่งทำให้อรัณนั้นเดือดมากยิ่งขึ้น อรัณถึงกับทนฟังคำพูดของแพทที่เอ่ยถึงมิริณและผู้ชายคนนั้นไม่ไหว ร่่างสูงจึงเดินออกมาสงบสติอารมณ์เดือดด้านนอกแทน ถ้าขืนอยู่ข้างในต่อเขาอาจจะเดินไปชกหน้าไอ้หมดนั้นได้

ด้านนอกของงาน สิบนาทีต่อมา หลังจากที่มิริณนั้นเดินไปหาคุณเกศทิพย์ เพื่อจะไปถอดเครื่องเพชร เก่งและมิริณต่างก็แยกกัน เมื่อแพทได้โอกาสร่างบางก็เดินเข้าไปหาเก่งทันที เธอไม่ยอมให้คนอย่างเก่งเปิดปากบอกเรื่องของเธอกับอรัณอย่างเด็ดขาด แพทเป็นฝ่ายเดินเข้ามาหาเก่ง

"ขอคุณด้วยซักครู่สิ" ริมฝีปากแดงละเอียดเอ่ยออกมา จากนั้นเก่งก็เดินตามแพทออกมายังบันไดหนีไฟ

"แพทไม่คิดเลยนะว่าเก่งจะตาต่ำยุ่งกับพวกผู้หญิงขายตัว"

"แพทหมายถึงใคร"

"ก็คนที่เก่งกำลังสนใจ อย่างยัยมิริณงัยละ"

"มิริณนี้นะ เธอเป็นผู้หญิงขายตัว" เก่งเอ่ยมาด้วยท่าทีตกใจ กับสิ่งที่ได้ยิน

"แต่เขาสวยหรูดูแพง ดูไม่ออกเลยนะว่าเป็นผู้หญิงขายตัว"

"คนเราดูแต่ภายนอกมันดูไม่ได้หรอกนะ" แพทเอ่ยกับชายอีกคนของเธอ เก่งผุดรอยยิ้มออกมาที่มุมปากหยัก สวยอย่างมิริณไม่ว่าจะเป็นอะไรเขาก็รับได้ ไม่ได้ติดอะไร

"ถ้าเธอเป็นผู้หญิงขายตัวจริง ผมก็พร้อมที่จะซื้อและเลี้ยงดูเธอนะครับ"

แพทได้ยินเช่นนั้นใบหน้าสวยถึงกับชะงัก หึ...นิเก่งเป็นบ้ากับมันได้ขนาดนี้เหรอ ทำไมพวกผู้ชายถึงได้หลงเสน่ห์นังมิริณนั้นไปหมด แพทได้แต่ยืนกำมือแน่นด้วยความโกรธจัด คนอย่างนังมิริณไม่ว่าจะอรัณหรือเก่ง ยัยมิริณก็ไม่เหมาะกับพวกเขาทั้งนั้น แพทได้แต่เดินเข้าไปในงานด้วยสีหน้าเหวี่ยงและหงุดหงิดสุดๆ