พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 52

"ทำอะไรกันอยู่คะ" แพทเดินเข้ามาพร้อมกับเสยิ้มและหันไปจ้องมองมิริณด้วยสีหน้าไม่พอใจ

"ป่าว...ไม่มีอะไร" เป็นเสียงของอรัณที่ตอบแพท

"คุณลุงให้แพทมาชวนอรัณไปดูชุดเพื่อจะใส่ในงานหนะ" แพทจงใจเดินเข้ามาแทรกตรงกลางระหว่างอรัณและมิริณ จนร่างบางกับต้องถอยหนี อรัณได้แต่เสมองใบหน้าของคนตัวเล็ก และนึกโทษที่แพทนั้นเข้ามาขัดจังหวะของเขาและมิริณ

มิริณที่เห็นว่าแพทนั้นมา ร่างบางจึงเลี่ยงจะเดินหนี แต่เสียงของแพทนั้นกับเรียกเธอเอาไว้

"มิริณ เดี๋ยวก่อนสิ" แพทเอ่ยเสียงแข็งอย่างไม่น่าฟัง

"ฉันยังไม่ได้ทานอะไรมา รบกวนเธอไปหยิบจานให้ฉันทีสิจ๊ะ" ริมฝีปากแดงละเอียดที่เอ่ยและยกยิ้มออกมาด้วยท่าทีเย้ยยันคนตัวเล็ก มิริณที่กำลังจะก้าวเดินออกไปร่างบางกับชะงักฝีท้าวและหันมาเผชิญหน้ากับแพทและอรัณอย่างไม่คิดจะเกรงกลัว

"ห้องครัวอยู่ทางนู้นค่ะ ถ้าไม่ได้เป็นง่อยหรือพิการก็น่าจะเดินไปถูกนะคะ คุณแพท" มิริณเอ่ยด้วยน้ำเสียงปกติ แพทที่ได้ยินเช่นนั้นใบหน้าสวยถึงกับดิ้นพล่านมาด้วยความโกรธจัด

" แก นังมิริณ" แพทเอ่ยมาอย่างไม่มีท่าทีจะยอม

"พอ เถอะแพท" เสียงเข้มของอรัณเอ่ยห้ามปรามแพท ราวกับนึกรำคาญแฟนสาวของตน เขาพึ่งจะเห็นมิริณสู้คนก็วันนี้แหละ

ด้านมิริณหลังจากที่ร่างบางเดินออกมาจากอรัณและแพทแล้วนั้น ร่างบางก็ออกมานั่งที่โขดหินข้างบ้านของอรัณแต่นั่งไปได้ไม่นานป้าเพ็ญก็มาตามให้ไปพบกับน้าเกศ

@ห้องเสื้อของเกศทิพย์

หลายวันต่อมา ภายในงานเปิดตัวห้องเสื้อผ้าและเครื่องประดับแบรนด์ดังของภรรยานักการเมืองชื่อดัง ด้านอรัณร่างสูงอยู่ในชุดสูทสีดำพอดีตัว วันนี้อรัณนั้นได้รับคำสั่งจากบิดาให้มาร่วมงานและแสดงความยินดีกับน้าเกศในงานเปิดร้านของแม่เลี้ยง และวันนี้อรัณไม่ได้มางานนี้เพียงคนเดียว ร่างสูงยังควงคู่มากับแพท เรียกได้ว่าเป็นอรัณไม่เคยควงแพทเปิดตัวที่ไหน เรียกได้ว่าเป็นที่นี่ที่แรก ซึ่งอรัณและแพทต่างได้รับความสนใจกับเหล่าแวดวงไอโซเป็นอย่างดี แต่นั้นอรัณกับไม่ได้รู้สึกอะไรซึ่งต่างจากแพทที่วันนี้เธอนั้นรู้สึกดีและเอ่ยทักทายคนรู้จักและเพื่อนที่สนิทของเธอด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ราวกับคนกำลังมีความสุข

แต่ใบหน้าอันหล่อเหลาของคนที่มางานอย่าง อรัณกับรู้สึกหงุดหงิด และเบื่อหน่ายกับงานในค่ำคืนนี้เอามักมาก จนร่างสูงต้องทิ้งแพทและหลบผู้คนเพื่อมาอยู่คนเดียว

!! ฟู่ๆ !! ควันบุหรี่สีขาวที่ลอยขึ้นตลบอบอวลบนระเบียงของชั้นสอง สายตาคมทอดมองออกไปในเวลากลางคืน

"คืนนี้ถ้ามีดาวให้นับเล่นก็คงจะดี" ร่างสูงมองไปยังท้องฟ้าในยามค่ำคืน ตั้งแต่มาถึงร่างสูงเข้าไปนั่งรวมโต๊ะกับบิดาได้ประมาณสิบนาที เขาเล่นออกมานานแบบนี้ เดาว่าอีกไม่นานบิดาก็ต้องให้คนนั้นออกมาตาม จะเป็นไรไปไม่มีเขาอยู่ในงานสักคนใช่ว่างานค่ำคืนนี้จะดำเนินต่อไปไม่ได้

สายตาคมจับจ้องมองนาฬิกาข้อมือมูลค่าเจ็ดหลัก อีกไม่กี่นาทีก็จะถึงช่วงแฟชั่นโชว์ ที่มีเหล่านางแบบมากมายและเหล่าคนดังนั้นร่วมเดินในครั้งนี้ แต่เขากับรู้สึกไม่ชอบการร่วมงานแบบนี้เลยซักนิด ซึ่งปกติจะเป็นอคิณมากกว่าที่ทำหน้าที่ออกงานคู่กับบิดา

ใบหน้าคมสันแหงนมองท้องฟ้าในยามค่ำคืน พร้อมกับพ่นควันบุหรี่ออกมาด้วยท่าทีสบายและผ่อนคลาย

หลายวันมานี้ เขาแทบจะไม่ได้คุยหรือเจอกับมิริณเลยด้วยซ้ำ ป่านนี้ยัยตัวแสบของเขาจะทำอะไรอยู่กันน๊า หรือวันนี้เสร็จจากงานเขาควรเข้าไปค้างกับมิริณดี แต่อีกใจกับแย้งขึ้นมา เขาไม่ควรทำให้มิริณเดือดร้อนเพราะเขา

"หวังว่าช่วงนี้เธอคงไม่น้อยใจ พาลโกรธฉันไปเสียแล้วนะมิริณ" อรัณได้แต่ผุดรอยยิ้มและพึมพำออกมาขณะที่กำลังครุ่นคิดอะไรคนเดียวเพียงลำพัง