พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 51

อรัณที่เห็นชายคนอื่นในไอจีมิริณ จากที่นั่งดื่มอยู่นั้นร่างสูงถึงกับยืนขึ้น ทั้งสามหนุ่มได้แต่มองหน้าเพื่อน

"หึ...เมาขนาดนี้มึงอย่าบอกนะว่าจะขับรถ" เรียวตะเสมองใบหน้าของอรัณและเอ่ยถามเพื่อน

"อืม" คนกลึ่งเมาตอบแค่นั้น จากนั้นก็เดินไปที่รถของตนทันที ทั้งสามหนุ่มที่เห็นท่าทีของเพื่อนต่างก็งงงวยไปตามๆกัน

"นั้นมันจะไปไหนของมันวะ" ริวที่นั่งดื่มอยู่ถึงกับเอ่ยขึ้นมาถามเรียวตะและริกด้วยท่าทีสงสัย

ร่างสูงของอรัณทะยานรถสปอร์คันหรูกลับเข้ามาในคฤหาสน์ในเวลาไม่กี่นาที ภายในคฤหาสน์ที่เงียบสงบ เพราะนี้มันสามทุ่มกว่าแล้ว มีเพียงปิ่นที่เดินสำรวจความเรียบร้อยภายในบ้าน แต่สาวใช้กับต้องชะงักเมื่อคุณชายเล็กของบ้านนั้นกลับเข้ามาในรอบหลายวันด้วยท่าทีที่เดินเซเข้ามาภายในบ้าน

"พี่ปิ่น เรียกมิริณให้ผมทีครับ"เมื่อมาถึงอรัณก็ถามถึงคนที่ตนอยากจะเจอทันที

"เออ น้องมิริณไม่อยู่ค่ะ ไป ต่างจังหวัด"

"ต่างจังหวัด นี้ยังไม่กลับอีกเหรอ" อรัณถามปิ่นกลับด้วยน้ำเสียงและสีหน้าอันโกรธเคือง

"น้องมิริณไม่ได้บอกค่ะ ว่าจะกลับวันไหน" อรัณได้ฟังเช่นนั้น ร่างสูงกับเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์และหยิบบรั่นดีขึ้นมาดื่ม หึ...! ดึกป่านนี้แล้วยังไม่กลับให้มันได้แบบนี้สิ ด้านคนกลึ่งเมาพึมพำออกมาด้วยท่าทีไม่พอใจ

"พี่ปิ่นไปนอนเถอะ"

ด้านปิ่นนี้คุณอรัณไปเมามาจากไหนกลิ่นหึ่งทั้งตัว หายออกจากบ้านไปหลายวัน กลับมาด้วยสภาพเมาแบบนี้ บ้านนี้เป็นอะไรกันไปหมดสาวใช้ได้แต่ส่ายหัวจากนั้นก็กลับห้องของตน

อีกด้านของมิริณและวันนี้ฉันก็ออกจากคฤหาสน์ไปถ่ายงานกับกลุ่มเพื่อน เราไปกันตั้งแต่เช้าตรู่ โดยมียัยขวัญข้าว ยัยบีนา ต้า และก็เพื่อนของต้าสองคน เราออกจากนครนายกกันตอนสองทุ่ม และตอนนี้หลังจากที่แชมป์เพื่อนของต้าจอดส่งพวกฉันที่คอนโดยัยบีนาแล้ว ต้าก็ขับบิ๊กไบท์คู่ใจของเขามาส่งฉันที่คฤหาสน์ ขณะที่ต้าขับเข้ามาที่คฤหาสน์ของพี่อคิณนั้น

!! บึ้นๆ บึ้น ๆ !! ต้าขับบิ๊กไบท์มาจอดที่หน้าคฤหาสน์ จากนั้นร่างบางก็ก้าวขาและถอดมวกกันน๊อคให้กับเพื่อน ต้าที่พึ่งจะเคยมาส่งมิริณที่นี่เป็นครั้งแรก ชายหนุ่มถึงกับตาโตบ้านของมิริณ

"หู้ย...ริณ นี้เธออยู่คฤหาสน์หลังใหญ่มาก" ไหนเพื่อนในห้องบอกว่ามิริณนั้นเป็นเด็กทุน และบ้านที่เพื่อนอาศัยอยู่แล้วนั้น ไม่ต่างจากลูกผู้ดี

"ไม่ใช่บ้านริณ หรอกจ๊ะ ริณมาอยู่กับพี่สาว บ้านพี่เขยหนะ" มิริณบอกกับต้า ชายหนุ่มถึงกับพยักหน้าให้กับเธอ

"ขอบคุณมากนะที่มาส่ง ขับรถกลับดีๆ ละ ถึงแล้วไลน์มาด้วยนะ" มิริณโบกมือให้กับต้า

"เค สิบนาทีรออ่านไลน์ต้าได้เลยนะริณ ไปละ บายๆ ครับ ไว้เจอกันที่ มอ"

!! บึ้น...บึ้น !! จากนั้นต้าก็ขับรถออกจากคฤหาสน์ ของอคิณไปทันที

ด้านอรัณเมื่อห้านาทีที่แล้ว ขณะที่ร่างสูงกำลังนั่งกระดกบรั่นดีภายในห้องรับแขก บึ้นๆ เสียงเครื่องยนต์ของรถที่ดังเข้ามาภายในคฤหาสน์ ร่างสูงถึงกับออกมาให้แน่ใจ ใครกันที่มาบิดเครื่องยนต์ในบริเวณบ้านของเขา แต่แล้วก็ต้องชะงักกับภาพที่เห็น ร่างบางของมิริณที่ซ้อนบิ๊กไบท์มากับชายอันคุ้นตา แขนเรียวของมิริณโอบเอวของต้าเอาไว้แน่น อรัณที่เห็นเช่นนั้นร่างสูงถึงกับกำมือแน่นด้วยความโกรธจัด สันกรามหนาขบเข้าด้วยความโกรธจัด

"กล้ามากนะที่มาพลอดรักกันในคฤหาสน์ครอบครัวฉัน" อรัณกดเสียงต่ำมาอย่างไม่น่าฟังและคาดโทษคนตัวเล็ก ที่เห็นมิริณโอบเอวต้าก่อนที่ร่างบางจะก้าวขาลงจากรถ อรัณที่เห็นเช่นนั้นถึงกับสร่างเมาเป็นรอบที่สอง

เขายังไม่ตาย กล้าดียังไงให้มันมาทับลอยเขา ยิ่งเห็นมิริณส่งยิ้มให้กับต้า อรัณกับยิ่งเดือดและโกรธจัด

ร่างบางที่เดินเข้ามาภายในคฤหาสน์ โดยที่ไม่รู้ว่ามีใครอีกคนที่เฝ้ามองการกระทำของตน ขาที่กำลังจะก้าวพ้นประตู มิริณถึงกับชะงักและต้องตกใจ เมื่อเจอกับร่างสูงตรงตรงหน้าเมื่อมองเธอมาด้วยสีหน้าและแววตาที่ดุดันราวกับโกรธจัด

"ไง ไปพลอดรักกันที่ไหนถึงได้กลับมามืดค่ำเอาป่านนี้" ร่างสูงทักทายมาด้วยน้ำเสียงไม่น่าฟัง พร้อมกับเดินเข้ามาหยุดที่หน้าของคนตัวเล็ก กลิ่นของแอลกอฮอล์ที่ฟุ้งเข้ามาทั้งตัว ไม่ต้องบอกว่าเขาเมามากแค่ไหน

มิริณที่ได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าหวานถึงกับชะงักและซีดเผือกขึ้นมากับคำทักทายของอรัณ มิริณสบตาเข้ากับคนตรงหน้าด้วยสีหน้าและแววตาที่ผิดหวังกับคำทักทายของอรัณ

"ฉันไม่ได้ไปพลอดรักกับใครที่ไหน อย่างที่พี่กำลังเข้าใจ ฉันแค่ไปทำโปรเจ็คกับเพื่อน ถ้าพี่เมามากแล้วก็ไปนอนค่ะ" หลายวันที่ผ่านมาอรัณไม่คิดจะติดต่อเธอมาแต่อย่างไร พอวันนี้เจอหน้าเธอ ร่างสูงกับพ่นวาจาอันน่าเกียจนั้นออกมา มิริณฉันอยากจะร้องไห้นัก แว่บแรกที่เธอเจอเขาที่นี่มันกับรู้สึกดี ที่เจอเขา แต่แล้วคำพูดที่อรัณเอ่ยกับเธอมานี้สิ

เมื่อมิริณเห็นว่าคุยกับคนเมายังไงก็คงไม่รู้เรื่อง ร่างบางเสมองใบหน้าของอรัณเพียงแว่บเดียวเท่านั้น และตัดสินใจที่จะเดินเลี่ยงไม่อยากจะเสวนากับเขา แต่นั้นอรัณกับไม่ยอม

!! หมับ !! ฝ่ามือหนาจับเข้าที่เรียวแขนเล็ก พร้อมกับบีบมันด้วยความแรงตามอารมณ์ความโกรธเคือง มิริณที่โดนคนใจร้ายนั้นบีบเข้าที่แขน คนตัวเล็กถึงกับนิ้วหน้ามาด้วยความเจ็บ

"นี้ ปล่อยนะ" ร่างบางพยายามสบัดแขนออกจากคนเมาแต่ก็ไม่เป็นผล