พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 55

อรัณเสมองมิริณเล็กน้อยแต่ก็ไม่คิดจะสนใจ ร่างสูงปิดประตูห้องดัง

!! ปัง !! จากนั้นก็เดินออกไปจากห้องราวกับไม่มีเรื่องอะไรจะเกิดขึ้น

มิริณได้แต่มองตามแผ่นหลังของคนตัวโตด้วยความรู้สึกเจ็บ ที่ผ่านมาเขาทำดีกับเธอเพื่ออะไร เขาเคยมีความรู้สึกดีๆ ให้กับเธอสักครั้งใหม เขาทำกับเธอเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันพยายามคิดทบทวนเกิดคำถามมากๆที่วนเวียนเข้ามาภายในหัวของฉัน

ร่างบางพยายามพาตัวเองลุกออกจากเตียงนอนด้วยความยากลำบาก พร้อมกับเช็ดน้ำตาที่มันไหลอาบแก้มตั้งสองข้างที่มันเปื้อนบนใบหน้าของตน ฉันไม่อยากจะเสียน้ำตาให้กับผู้ชายคนนี้อีกแล้ว ไม่ว่าจะผ่านไปกี่เดือน มิวาและเธอก็เป็นคนที่อรัณนั้นเกลียดนักหนา การที่เธอนั้นยอมให้เขารังแกมาตลอดมันไม่ได้ช่วยให้อรัณนั้นมองเธอและมิวาได้ดีเลยซักครั้ง เขาก็ยังเห็นเธอและพี่สาวของเธอนั้นเป็นแค่ผู้หญิงขายตัวเท่านั้น เธอถูกยัดเยียดด้วยคำพูดจาดูถูกจากเขามาโดยตลอด พอกันที

มือเรียวบางหยิบชุดที่มันกระจายลงพื้นมาสวมใส่ด้วยความรู้สึกดิ่งลงเหว คืนนี้ฉันอยากไปที่ไหนก็ได้ที่มันไม่ใช่คฤหาสน์หลังนั้น เมื่อคิดได้ดังนั้นมิริณก็เลือกแท็กซี่จากโรงแรมมาหาเพื่อนสนิทของเธอทันที

@คอนโดของขวัญข้าว

เมื่อมาถึงห้องพักของขวัญข้าว มิริณที่เห็นใบหน้าของเพื่อนสนิท ร่างบางถึงกับโพล่เข้ากอดเพื่อนทันที ด้านขวัณขวัญหลังจากที่มิริณโทรหาก่อนหน้าเธอเองก็พอจะทราบเรื่องมาบ้างแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าเรื่องจะเจอเรื่องเลวร้ายเช่นนี้

"ร้องไห้ออกมาเถอะแกๆ เป็นเพื่อนที่เข้มแข็งมากนะริณ แต่บางทีคนเราก็ต้องมีมุมที่อ่อนแอบ้าง ร้องออกมาเถอะ" ขวัญข้าวได้แต่ปลอบเพื่อน ก็เข้าใจแหละอยู่บ้านหลังเดียวกันเอากันขนาดนั้น มิริณจะไม่มีใจให้อรัณเลยก็คงจะไม่ใช่ แต่ก็ไม่คิดว่าอรัณหนุ่มหล่อที่หมายปองของสาวๆ ทั้วทั้งมอ.B จะทำเลวกับเพื่อนของเธอเช่นนี้

"ขอบใจแกมากนะ ที่เข้าใจฉัน" ร่างบางเอ่ยกับเพื่อนมา อย่างน้อยคนที่อยู่ด้วยตอนนี้ก็มีเพื่อนที่คอยรับฟังเธอ

"แล้วนี้แกจะเอายังไงต่อ" ขวัญข้าวเอ่ยถามเพื่อนมาด้วยสีหน้าเป็นห่วง เนื่องจากมิริณนั้นผิวขาวมาก ล่องรอยบนคอและหน้าอกมีรอยแดงเป็นจ้ำ ด้วยฝีมือของรุ่นพี่ต่างคณะอย่างอรัณนั้นเอง

"ฉันขออยู่ที่นี่กับแกซักพัก" ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะขออยู่ที่นี่กับเพื่อนไปซักพัก

"ได้สิแกอยู่ให้สภาพจิตใจแกดีขึ้น อยู่กับฉันไปนานๆได้เลย อย่าคิดมาก" ขวัญข้าวเอ่ยด้วยรอยยิ้มและปลอบโยนเพื่อน

อีกด้านของอรัณ

ร่างสูงขับรถออกมาด้วยความหงุดหงิด ไม่ว่าจะบิดา และแพทที่ต่อสายหาอรัณ แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าร่างสูงนั้นจะยอมรับสายใคร ตอนนี้เขาเพียงแค่อยากเมา และต้นเหตุคนที่ทำให้เขาหงุดหงิดแบบนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน

อีกใจกับคนที่บอกว่าเกลียดนักเกลียดหนา แต่อีกใจกับแย้งขึ้น ภาพร่างบางของมิริณที่นอนน้ำตาไหลอาบแก้มมาทั้งสองข้างมันยังคงอยู่ในห่วงความคิดของเขา อีกไม่กี่กิโลเขาก็จะขับรถถึงคลับที่ตนนั้นได้นัดกับทั้งสามหนุ่มเอาไว้ หึ...! แต่ทำไมเขาถึงกลายเป็นคนโลเล ไม่เด็ดเดียวถึงเพียงนี้

"ให้ตายเถอะ เธออยากอ่อยไอ้ห่าเก่งมัน ขนาดนั้นแล้วเขาจะรู้สึกผิดและสงสารเธอทำไมกัน มิริณ" แต่หัวใจและการกระทำกับตรงกันข้าม

!! โธ่....เว้ย !! เสียงทุ่มสบถออกมาด้วยความหงุดหงิด ขับรถออกมาจนจะถึงที่หมายอยู่แล้ว

!!เอี๊ยด...!! ในที่สุดด้วยความเป็นห่วงมิริณก็ยังมีมากกว่าความโกรธภายในใจ ร่างสูงหัดพวกมาลัยวนรถกลับทางเดิม และมุ่งหน้าไปยังโรงแรมทันที

ใช้เวลาไม่นานอรัณก็มาถึงโรงแรมด้วยความหงุดหงิดและหัวเสีย เมื่อมาถึงแต่กับไม่เจอมิริณอยู่ในห้องพักอย่างที่คิด หึ...อีกไม่กี่นาทีก็จะถึงเที่ยงคืน หรือฉันควรจะกลับคฤหาสน์ไปรอเธอที จากที่ตั้งใจจะไปดื่มที่คลับกับเพื่อนๆ ต่อ แต่ก็ต้องกลับไปค้างคฤหาสน์เพื่อหวังจะไปเจอใครอีกคน

อีกด้านของแพท ก่อนหน้านี้หลังจากที่ฉันเดินหาอรัณจนทั่วทั้งในงาน แต่ก็ไม่มีท่าทีจะเจอเขา ด้านคุณลุงอนันต์เองก็ไม่ต่างจากฉัน แพทจึงต่อสายหาอรัณไม่ต่ำกว่าสิบสายแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าอรัณนั้นจะรับสายของเธอ ฉันมองไปทั้วทั้งงานยัยมิริณก็ไม่อยู่ในงานด้วย หึ...! เมื่อคิดว่าพวกเขาทั้งสองนั้นคงออกไปด้วยกันแพทกับยิ่ง เจ็บจี๊ดขึ้นมาในอก มือบางกำมือแน่นด้วยความโกรธจัด

"รัณ นะ รัณทำไมถึงได้ทิ้งแพทอยู่คนเดียวแบบนี้ได้ รัณใจร้ายกับแพทที่สุด" ริมฝีปากแดงละเอียดได้แต่พึมพำออกมาด้วยความโกรธเคียงแฟนหนุ่มที่ไม่คิดจะสนใจตน แต่ขณะที่แพทกำลังหงุดหงิดอยู่นั้น เก่งกับถือแก้วไวน์เดินเข้ามาหาเธอ

"อะ...ผมคิดว่าแพท กลับไปแล้วเสียอีก" เก่งเอ่ยกับหญิงสาวมาด้วยท่าทีอารมณ์ดี ตามนิสัยของหนุ่มเพลย์บอย

"มีอะไรกับฉันหรือ เปล่า" แพทเธอนั่นรู้นิสัยเก่งเป็นอย่างดี ถามชายหนุ่มอย่างตรงไปตรงมา

"คุณ ไม่ได้ไปค้างที่คอนโดผม นานเท่าไหร่แล้วน๊า...คืนนี้สนใจไหม ห้องผมยังว่าง"

"คุณ คงรู้ว่าฉันกำลังหงุดหงิด และอารมณ์ไม่ดี แต่ก็ดีนะ ฉันกำลังมองหาเพื่อนนั่งดื่มอยู่พอดี" ด้านแพทเองก็ไม่ได้คิดจะปฎิเสธคำชักชวนของชายหนุ่ม เพราะเธอกับเก่ง นั้นรู้จักกันมาราวๆ จะ 2 ปี เราไม่มีสถานะต่อกัน เป็นเพียงเพื่อนร่วมเตียงกันเท่านั้น อีกอย่างคืนนี้อรัณเป็นฝ่ายทิ้งเธอให้อยู่ในงานเอง เธอก็ไม่ติด ถ้าคืนนี้จะไปค้างที่คอนโดของเก่ง คำตอบของแพททำเอาเก่งยกยิ้มออกด้วยอย่างพอใจ