พลาดรักร้ายนายวิศวะ นิยาย บท 60

"มิริณ เธอจะเอาแบบนี้ใช่ไหม ก็ได้" อรัณมองตามหลังมิริณที่เดินออกไปกับต้าจนลับตา อรัณได้แต่สงบสติอารมณ์ให้เย็นลงจากนั้นก็ไม่ลืมที่จะไปล้างปากที่มีเลือดซึมออกมาก่อนที่จะกลับเข้าไปนั่งโต๊ะ ที่เดิม

แพท เรียวตะ ริก และริว ที่เห็นใบหน้าของอรัณทุกคน ต่างตกใจ อรัณออกไปข้างนอกแค่แปบเดียวกับปากแตกเข้ามา

"รัณคะ รัณเป็นอะไรหรือเปล่า" แพทยื่นมือหวังจะจับรอยแผลที่มุมปากของอรัณด้วยท่าทีเป็นห่วง

"ไม่เป็นไร" อรัณตอบแค่นั้น ก่อนที่จะหยิบแก้วที่ตั้งอยู่ขึ้นมากระดกลงคอ ด้านริกริวและเรียวตะ ไม่ต้องถามก็พอจะเดาออก นี้อรัณกลายเป็นคนหัวร้อนไปตั้งแต่ตอนไหนกัน

ด้านแพทอรัณเขาไปมีเรื่องกับใครที่ไหน ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าอรัณนั้นมีศัตรู ดูสีหน้าอรัณตอนนี้เขาโมโหสุดๆ และโกรธสุดๆ

อรัณหลังจากที่กลับเข้ามานั่งร่างสูงเสมองไปยังอีกโต๊ะ มิริณยังคงนั่งอยู่กับเพื่อนของเธอโดยไม่สนใจหรือหันมองมายังโต๊ะของเขาเลย แต่ที่หนักไปกว่านั้นก็ยังนั่งแนบชิดกับไอ้เวรนั้นอยู่เหมือนเดิม

มิริณหลังจากที่ฉันกลับมานั่งที่โต๊ะ มุมปากของต้าเกิดลอยแผลปรากฏบนใบหน้าอย่างชัดเจน วันนี้เป็นวันเกิดของต้า เขาไม่ควรมาเจอเรื่องแบบนี้เพราะฉัน

"ต้า เราต้องขอโทษด้วยนะ" ฉันเอ่ยกับต้า ขณะที่ต้ามันเป่าเค้กวันเกิดเสร็จและตอนนี้ในโต๊ะเหลือกันอยู่ไม่กี่คน เพราะคนอื่นๆ ขอไปที่หน้าฟอร์มแดนซ์กันหมด

"ไม่เป็นไร แค่นี้สบายมาก" ยิ่งต้าเอ่ยมาแบบนั้นฉันยิ่งรู้สึกเป็นกังวล

"อย่าคิดมากเลยน๊า มิริณ"

"นายโดนเขาต่อยทั้งคน จะให้ฉันยิ้มได้ยังไงละ"

"ไม่เอาดิ อย่าทำหน้าแบบนั้น วันเกิดเราขอ ริณ ยิ้มหน่อยดิ" ต้าเอ่ยพร้อมกับยิ้มให้คนตรงหน้า มิริณจึงยอมเผยรอยยิ้มออกมาแต่นั้นก็ไม่ได้ให้เธอสบายใจขึ้นอยู่ดี

อีกด้านของคนโมโหร้ายอรัณหลังจากที่กลับเข้ามานั่งในโต๊ะร่างสูงที่กระดกเหล้าย้อมใจไม่หยุด เพียงไม่กี่ชั่วโมงอรัณถึงกับเมาคอพับ จนต้องลำบากทั้งสามหนุ่มที่ต้องพยุงคนเมามาขึ้นรถโดยมีแพทนั้นทำหน้าที่เป็นคนขับ

"แพทแน่ใจนะว่าขับไหว" เรียวตะเอ่ยกับแพทมาด้วยสีหน้าเป็นห่วง

"ไหวสิ" ที่ทั้งสามหนุ่ม ต้องปล่อยให้แพทขับรถไปส่งอรัณ เพราะยังไงเสียทั้งสองก็มาด้วยกันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

เมื่อพาอรัณเข้ามาในรถแล้วนั้นแพทก็ขับรถพาคนเมากลับยังคฤหาสน์ ทันที

ดี...เมาให้หนักๆ เลย จะได้จำอะไรไม่ได้ ไม่เสียแรงที่วันนี้เธอยอมตามอรัณไปด้วย ถ้ามันง่ายแบบนี้ ฉันควรตามอรัณไปคลับตั้งนานแล้ว

แพทขับรถเข้ามาในคฤหาสน์ในเวลาตีหนึ่งกว่าๆ ซึ่งมันเป็นเวลาที่ทุกคนในบ้านนั้นหลับกันไปหมดแล้ว มีเพียง รปภ. เท่านั้นพอเห็นรถอรัณวิ่งเข้ามาก็เปิดประตูทันที

"อ่า เมาหนักขนาดนี้ แล้วแพทจะพารัณไปได้ยังไง" แพทจึงยอมเรียก รปภ.ให้มาช่วยแบกอรัณเข้าไปยังคฤหาสน์ ที่เหลือจากนั้นก็เป็นหน้าที่ของเธอที่จะต้องจัดการเอง ใช้เวลาไม่นานแพทก็พาอรัณเข้ามายังห้องนอนของชายหนุ่ม

"รัณ นะรัณ ตัวหนักเป็นบ้า ทำไมถึงได้เมาหนักขนาดนี้"

"มิ...ริณ เธอเลือกมาน งั้น เหรอ" เสียงคนเมาไม่ได้สติเอ่ยออกมาอย่างไม่รู้ตัว หึ...! ที่เมาหนักแบบนี้เพราะนังนั้นงั้นหรอกเหรอ แพทได้ยินชื่อของหญิงสาวอีกคน ถึงกับเจ็บจี๊ดขึ้นมาในอก

ก็ดีตื่นเช้ามาพรุ่งนี้แพทจะได้ประกาศตัวไปเลย ว่าแพทเป็นเมียรัณ รอยยิ้มร้ายที่ฝั่งลึกไปด้วยความแค้นปรากฏออกมาอย่างชัดเจน

"ฝันดีนะคะ ที่รักของแพท" ริมฝีปากแดงของแพทจูบเข้าที่ปากหนาของคนเมา พร้อมกับฝ่ามือปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของอรัณออก เผยให้เห็นหน้าอกของคนตัวโตได้อย่างชัดๆ

"รัณเซ็กซี่แบบนี้ แพทจะปล่อยรัณไปได้ยังไงละคะ" จากนั้นแพทก็ถอดเสื้อของอรัณและตามคนเมาขึ้นไปนอนบนเตียงของเขาทันที

วันต่อมา

แพทเมื่อคืนฉันไม่ได้เมาอะไร แค่จิบๆ แต่ต่างกับใครอีกคน ตอนนี้จะสิบโมงแล้ว แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าอรัณนั้นจะตื่นขึ้นมาแต่อย่างใด ฝ่ามือเรียวของแพทถึงกับลูบเข้าที่ใบหน้าคมสันของคนหลับอย่างพอใจ

"รัณคะ รัณ" อรัณรู้สึกตัวกับเสียงเรียกของใครอีกคนที่เรียกชื่อของเขา ร่างสูงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตนอยู่ในห้องนอนพร้อมกับแพท ด้วยสภาพที่เปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่

"แพท อรัณเอ่ยมาด้วยน้ำเสียงตกใจ" เมื่อคืนเขาเมาหนัก เช้านี้ตื่นมาถึงกับปวดหัวตึบๆ และที่หนักไปกว่านั้น อ่า...เมื่อคืนเขานอนกับแพทมาตลอดทั้งคืนงั้นเหรอ

"รัณเป็นยังไงบ้างคะ ยังมึนหัวอยู่ไหม" แพทเอ่ยถามอรัณมาด้วยความเป็นห่วง

"เมื่อคืน..." อรัณเอ่ยถามคนตรงหน้าออกมา

"รัณเมาหนักมาก แพทเป็นขับรถพาอรัณมาที่นี่ จากนั้นรัณก็..." แพทแกล้งไม่พูดต่อ แต่อรัณกับเหลือบมองไปยังพื้นห้องที่มีคอนดอมผ่านการใช้งานมาแล้วหลายชิ้น กระจายอยู่บนพื้นห้อง อรัณถึงกับจุก นี้เขาเมาหนักถึงกับจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ อรัณพยายามคิดแต่ก็คิดไม่ออก ยิ่งคิดมันยิ่งปวดหัวขึ้นมาตึบๆ

"รัณมึนหัว อ่า...มึนมากเลยแพท"

"รัณ อย่าพึ่งคิดอะไรตอนนี้เลย รัณยังไม่สร่างเมา รัณนอนพักก่อนเถอะ" อรัณเสมองใบหน้าของแพท เขายังรู้สึกมึนๆ หัวและยังอยากพักผ่อนต่อ เมื่อเป็นเช่นนั้นอรัณจึงนอนพักอีกรอบ ร่างสูงพยายามคิดเรื่องราวเมื่อคืนยิ่งคิดยิ่งปวดหัว

"แพทจะให้พี่ปิ่นทำซุปร้อนๆ มาให้" แพทเอ่ยจบจากนั้นร่างบางก็ลุกไปยังห้องน้ำและออกมาพร้อมกับสวมทับด้วยชุดคลุมอาบน้ำของอรัณ จากนั้นแพทก็เดินลงไปยังชั้นล่าง

ปิ่นที่เช็ดโต๊ะอยู่ภายในห้องรับแขกถึงกับชะงักที่เห็นร่างบางอันคุ้นตาของแพทนั้นเดินลงมาจากชั้นบนและยังอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำด้วยท่าทีไม่เรียบร้อยนัก

"พี่ปิ่นคะแพทรบกวบทำซุปร้อนให้อรัณ และยกขึ้นไปที่ห้องด้วยนะคะ" แพทเอ่ยมาพร้อมกับยกยิ้มให้กับสาวใช้ สั่งเสร็จแพทก็เดินขึ้นชั้นบนทันที

ด้านปิ่นตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ปิ่นนั้นไม่เคยเห็นคุณอรัณพาคุณแพทมาค้างที่นี่เลย คุณอรัณนะคุณอรัณทำไมถึงได้ใจร้ายขนาดนี้ วันก่อนก็เห็นออกจากห้องน้องมิริณ และพักหลังๆ น้องมิริณก็ออกไปพักกับเพื่อน ทำไมถึงใจร้ายกับน้องมิริณมากขนาดนี้ เห็นผู้หญิงเป็นของเล่นหรือไง ปิ่นมายังห้องครัวเพื่อทำซุปร้อนให้กับเจ้านายหนุ่ม

"ก๊อก ก๊อก" ปิ่นที่ยกซุปขึ้นไปยังห้องของอรัณ ก็เจอกับแพทที่เปิดประตูออกมา ด้วยสภาพที่อรัณยังคงเปลือยเปล่าท่อนบนอยู่บนเตียง และสายตาของปิ่นกับสะดุดเข้ากับถุงยางอนามัยที่ผ่านการใช้งานแล้ว อ่า เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นคงไม่ต้องคิดต่อ

ด้านแพที่เห็นสีหน้าของปิ่นแพทถึงกับยกยิ้มออกมาอย่างพอใจ เพราะยังไงสาวใช้ก็คงเอาเรื่องนี้ไปเล่าต่อ อาจจะถึงหูคุณลุงอนันต์ด้วยซ้ำ ปิ่นกลับมายังห้องครัวด้วยสีหน้าอันตื่นตระหนก