พลิกชะตา ล่าหัวใจแม่ทัพ นิยาย บท 12

สวี่ชิงทำความเคารพตามธรรมเนียมโบราณ "ท่านอ๋อง ฮูหยินโหว คุณชายใหญ่มีอาการเหมือนท่านโหว แต่ได้รับพิษในปริมาณที่น้อยกว่า จึงค่อยๆ แสดงอาการและไม่อันตรายเท่ากับท่านโหว แต่ถ้าปล่อยไว้ไม่รักษา ผลลัพธ์ย่อมไม่อาจคาดเดาได้ ตอนนี้จะใช้ยาเพื่อควบคุมอาการไปก่อน รอพรุ่งนี้ข้าถอนพิษให้ท่านโหวเรียบร้อยแล้ว ค่อยกำหนดแผนการรักษาให้คุณชาย"

"ดะ ได้ ขอบคุณหมอตวนมู่ ขอบคุณหมอตวนมู่......" เจินซื่อเอ่ยด้วยความตื่นเต้น

สามีถูกวางยาพิษไม่มีใครรักษาได้ นางก็ปวดร้าวใจอยู่แล้ว พอได้ยินว่าบุตรชายคนโตก็ถูกวางยาพิษ ในตอนนั้นนางรู้สึกราวกับฟ้ากำลังถล่มลงมาจริงๆ

เมื่อครู่ที่เฝ้าอยู่ข้างเตียงสามี นางถึงกับคิดว่า ถ้าสามีรักษาไม่ได้จริงๆ นางก็จะตามไปด้วย

แต่ตอนนี้เหตุการณ์กลับพลิกผัน ท่านอ๋องหาหมอน้อยมาได้จริงๆ มิหนำซ้ำยังบอกว่าถอนพิษได้ นางต้องรีบไปไหว้ที่ห้องพระกับศาลบรรพชน นี่เป็นเพราะพระโพธิสัตว์บันดาล บรรพชนคุ้มครองแท้ๆ!

"ไม่ต้องขอบคุณ ไม่ต้องขอบคุณ ฮ่าๆ!" ตวนมู่สวี่ชิงหัวเราะอย่างไม่ถือสา

นางรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองคงเปล่งประกายรัศมีดุจเทพยดา ช่างเป็นภาพลักษณ์ของผู้รักษาที่สูงส่งและน่ายกย่องเสียจริง!

แต่เสียง 'โครกคราก' จากท้อง ก็ทำลายภาพลักษณ์นั้นลง

สวี่ชิงรู้สึกเขินมาก ลูบท้องอย่างกระดากอาย นางหิวจริงๆ นี่นา

ฮูหยินโหวเจินซื่อรีบสั่งให้สาวใช้พาคุณชายตวนมู่ไปพักผ่อน ไม่เพียงเตรียมอาหารว่างเลิศรสให้ ยังเตรียมน้ำร้อนให้นางอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างใส่ใจอีกด้วย

การดูแลระดับนี้ ทำให้ตวนมู่สวี่ชิงรู้สึกทันทีว่าตนไม่ได้มาฝึกฝน แต่มาเสวยสุขเสียมากกว่า

ด้วยสภาพของฮู่กั๋วโหวในยามนี้ จิ้งอ๋องก็ไม่มีแก่ใจจะนอนเช่นกัน จึงรออยู่ในห้องโถงหลักกับหมอเมิ่งและหยิ่นฉู่เคอจนฟ้าสาง

ตอนนี้ใจเย็นลงแล้ว หยิ่นฉู่เคอกล่าวด้วยท่าทีเป็นกังวลว่า "อวี้เหิง ท่านว่าหมอน้อยตวนมู่ผู้นี้ เชื่อถือได้หรือ?"

อาการป่วยร้ายแรงถึงเพียงนี้ แต่นางพูดราวกับเป็นเรื่องง่ายๆ

จิ้งอ๋องเงียบไม่พูดอะไร

หมอเมิ่งกล่าวว่า "ตอนนี้ไม่มีวิธีอื่นแล้ว พวกเราได้แต่เชื่อเขา เชื่อว่าสวรรค์มีตา เชื่อว่าหมอน้อยตวนมู่จะรักษาท่านโหวได้"

"ท่านอ๋อง ฮูหยิน ขอให้บ่าวเฒ่าพูดสักสองสามคำได้หรือไม่?" ชิวมามาที่อยู่เคียงข้างเจินฮูหยินมาตลอดเอ่ยขึ้น

จิ้งอ๋องพยักหน้า "มามาว่ามาเถิด"

สำหรับมามาที่ติดตามท่านอาสะใภ้อยู่หลายสิบปี จิ้งอ๋องก็ยังให้เกียรตินางอยู่บ้าง

ชิวมามากล่าวว่า "บ่าวเฒ่าก็เชื่อในตัวหมอน้อยตวนมู่ ท่านอ๋องกับคุณชายอิ่นอาจไม่ทราบ คุณชายสามตวนมู่แทบไม่เคยปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน มีคำเล่าลือว่าเขาถูกครอบครัวปกป้องมากเกินไป จึงขี้ขลาดอ่อนแอไม่กล้าพบผู้คน แต่ก็มีคำเล่าลือว่าคุณชายสามตวนมู่มีพรสวรรค์พิเศษ ได้รับการถ่ายทอดวิชาที่แท้จริงจากท่านปู่ตระกูลตวนมู่ วัยเยาว์ก็มีวิชาแพทย์เป็นเลิศ อนาคตจะเข้าวังเป็นหมอหลวงแย่งตำแหน่งหัวหน้าสำนักหมอหลวง ดังนั้นจึงไม่ลงมือรักษาโดยง่าย บ่าวเฒ่าคิดว่า อย่างหลังมีความเป็นไปได้มากกว่า หมอน้อยตวนมู่ต้องรักษาท่านโหวของเราได้แน่"

เจินซื่อน้ำตาคลอ จับมือชิวมามาแน่น ใช่แล้ว ต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ท่านโหวต้องรอดแน่นอน

จิ้งอ๋องพยักหน้าในที่สุด หยิ่นฉู่เคอจึงพูดว่า "หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น"

คงเพราะกลางวันนอนมากเกินไป ตวนมู่สวี่ชิงกินอิ่มดื่มอิ่มอาบน้ำหอมๆ แล้ว พอนอนบนเตียงกลับนอนไม่หลับ

ตอนนี้ตัวเองสบายแล้ว แต่พวกบิดามารดาพี่ชายยังทนทุกข์อยู่ในคุก ท่านโหวรักษาได้ คุณชายใหญ่จวนโหวก็รักษาได้ หลังจากรักษาแล้ว จะเอ่ยปากขอให้แม่ทัพใหญ่จิ้งอ๋องช่วยเหลืออย่างไรดี?

คิดอยู่พักใหญ่ สมองยุ่งเหยิงไปหมด จึงสูดหายใจลึกๆ สงบจิตใจ หลับตาลงเปิดระบบการแพทย์ ศึกษาอาการพิษของทั้งสองคนอย่างละเอียด เพื่อกำหนดแผนการรักษา

จวนโหวลงมือรวดเร็ว พอฟ้าสางก็เตรียมสิ่งของที่นางต้องการไว้พร้อม รวมถึงห้องเล็กๆ ที่ไม่มีใครรบกวน ทั้งยังมีแสงสว่างเพียงพออีกด้วย