พลิกชะตา ล่าหัวใจแม่ทัพ นิยาย บท 146

ร้านอาหารพอถึงเวลาอาหาร ไม่เพียงแต่ห้องโถงใหญ่จะเต็มไปด้วยลูกค้าเท่านั้น ยังมีลูกค้ายืนรอโต๊ะถัดไปอีกด้วย ส่วนลูกค้าของร้านเครื่องประทินโฉมนั้น เพื่อให้ได้สบู่หอมเป็นของแถม ถึงกับกว้านซื้อสินค้าจนหมดสต็อกในโกดังของร้าน

หยิ่นฉู่เคอดีดลูกคิดดังเกร๊งกร๊าง เพียงเวลาห้าวัน รายได้ของร้านค้าทั้งสองแห่งก็เทียบเท่ากับเงินที่หาได้ตลอดทั้งเดือนก่อนหน้านี้

เขาส่งเสียงจิ๊ๆ พลางส่ายหน้า “ตวนมู่หงฮั่นผู้นี้ซ่อนคมไว้ลึก หรือว่าเป็นเฒ่าเจ้าเล่ห์กันแน่หา? นี่ อวี้เหิง เจ้าว่าบรรพบุรุษตระกูลตวนมู่ล้วนเป็นหมอ เขาเป็นถึงหมอหลวงในสำนักหมอหลวง กลับปิดบังใต้หล้า แอบเลี้ยงดูบุตรชายที่เก่งกาจรอบด้านเช่นนี้ไว้ในห้องหับส่วนตัวเงียบๆ คิดจะทำกระไรกัน?”

ตวนมู่หงฮั่นคิดจะทำอะไร จิ้งอ๋องไม่สนใจ เขาอยากรู้เพียงว่าหลายวันนี้ตวนมู่สวี่ชิงทำอะไรอยู่บ้าง?

นอกจากวันแรกที่ร้านเครื่องประทินโฉมจัดกิจกรรมซื้อแถม และวันแรกที่ร้านอาหารเปิดกิจการใหม่แล้ว หลังจากนั้นนางก็ไม่ปรากฏตัวอีกเลย “ตวนมู่สวี่ชิงอยู่ที่ใด?”

เสี่ยวซงจื่อกล่าวว่า “สองวันก่อน เขาพาสองพี่น้องเฉิงม่ายเฉิงเต้าไป บอกว่าจะไปขนย้ายสิ่งใดสักอย่าง วันนี้ดูเหมือนจะไปดูเก้าอี้อะไรสักอย่างที่เรือนพักนอกเมืองของนายท่านขอรับ”

พูดตามตรง เสี่ยวชิงจื่อดูเหมือนจะยุ่งมากทุกวันจริงๆ!

กิจการร้านค้าทั้งสองแห่ง บวกกับเรื่องของพระมารดา เจ้าตัวเล็กช่วงนี้ลำบากมากจริงๆ “เตรียมม้า ไปเรือนพักนอกเมือง”

นับจากคืนที่เปิดอกพูดคุยกัน คนทั้งสองก็มิได้อยู่ด้วยกันตามลำพังอีกเลย

ถึงแม้เขาจะไม่เคยมีประสบการณ์ แต่ก็รู้ดีว่า คนสองคนที่มีใจให้กัน ย่อมจะหาเวลาอยู่ด้วยกันบ่อยๆ เพื่อพร่ำพรรณนาความในใจต่อกัน

แม้แต่คนที่สุขุมเยือกเย็นเช่นตน ก็ยังอยากพบเขาทุกวัน อยากเล่าเรื่องสนุกที่เกิดขึ้นในแต่ละวันให้ฟัง อยากระบายความขุ่นข้องหมองใจในอกให้นางฟัง หากได้ฟังคำปลอบโยนสักสองสามคำก็คงจะดีไม่น้อย

แต่ตวนมู่สวี่ชิงเล่า? หายหน้าหายตาไปทุกวัน จงใจหลบหน้าเขารึ? หรือว่าคำพูดในคืนนั้นล้วนเป็นเรื่องโกหก? เจ้าคนไม่ดีนั่นจงใจหลอกลวงเขา!

จิ้งอ๋องตัดสินใจ จะไปจับตัวคนผู้นั้นกลับมา ถามให้รู้เรื่อง

เดิมทีหลงจิ้งซิวตั้งใจจะไปเรือนพักนอกเมืองคนเดียว แต่ทั้งหยิ่นฉู่เคอและเสี่ยวซงจื่อต่างก็ยิ้มแย้มตามมาอย่างเป็นธรรมชาติ เขาได้แต่ลอบถอนใจ บางครั้งการมีคนข้างกายมากเกินไป ก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องดีเสมอไป

อันที่จริง สวี่ชิงมิใช่ไม่อยากพบจิ้งอ๋อง ตรงกันข้าม เมื่อชอบผู้ใดแล้ว ย่อมมีแต่เขาเต็มหัวใจเต็มสองตา อยากจะพบหน้ากันทุกวัน

แต่นางทำไม่ได้ ตอนนี้สถานะของนางไม่ถูกต้อง หากเข้าใกล้เกินไปย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะเผยพิรุธออกมา

อีกอย่าง ถึงแม้การเปลี่ยนใจชายแท้ให้หันมารักชอบบุรุษเพศเดียวกันจะเป็นเรื่องที่น่าทึ่งมาก แต่หากภายภาคหน้าเปลี่ยนกลับไม่ได้ แล้วนางจะไปร้องไห้กับใคร?

ดังนั้น สู้ตั้งหน้าตั้งตาทำมาหากินดีกว่า ทำให้ชีวิตยุ่งๆ เข้าไว้เวลาจะได้ผ่านไปเร็วๆ รอเพียงแค่วันหน้าได้ออกจากเมืองหลวง ก็จะสารภาพกับเขาตามตรง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน