ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 2

บทที่ 2 ฉันมีเงินสด5หมื่นล้าน

5หมื่นล้าน？！

เย่เฉินได้ยินจนอึ้งไป

เขารู้ว่าคุณปู่นั้นรวยมาก แต่ตอนนั้นเขายังเด็กไม่ค่อยคิดถึงเรื่องเงินเท่าไหร่ รู้แค่ว่าตระกูลเย่เป็นหนึ่งในตระกูลอันดับต้นๆของเมืองเย่นจิง และระดับประเทศ

แต่ส่วนมีเงินเท่าไหร่นั้น เขาไม่แน่ใจนัก

แต่ตอนนี้ก็นับว่าเขานั้นรู้แล้ว

เงินตั้ง5หมื่นล้านให้เป็นแค่เงินใช้จ่ายเบ็ดเตล็ด เกรงว่าเงินทั้งตระกูลเย่คงมีเป็นหลักล้านล้านอัพแน่ๆ！

พูดตามตรง ตอนนี้ในใจลึกๆเขาก็เต้นรัวไปหมด

แต่พอนึกถึงการตายของพ่อและแม่ คุณปู่ยากที่จะปัดความผิดนี้ไปได้ เขาจึงไม่อาจให้อภัยได้

ถังซื่อไห่ดูออกว่าเขากำลังสับสน จึงรีบพูด：“คุณชายครับ คุณเป็นคนของตระกูลเย่ เงินพวกนี้ก็สมควรแล้ว อีกอย่างจะว่าไปแล้วเงินพวกนี้ก็เป็นของพ่อคุณ”

“คุณท่านบอกแล้วว่าถ้าหากคุณยอมกลับไป จะให้คุณสืบทอดทรัพย์สินมูลค่าเป็นล้านๆของตระกูล แต่ถ้าคุณไม่ยอมกลับไป เงินก้อนนี้ก็ถือซะว่าให้เป็นเงินใช้จ่ายในชีวิตประจำวันแก่คุณ”

“อ้ออีกอย่าง ตี้เหากรุ๊ปที่มีมูลค่าในตลาดถึง5แสนล้าน และเป็นกิจการที่ใหญ่ที่สุดในเมืองจินหลิง เมื่อวานตระกูลเย่ได้ซื้อไว้หมดแล้ว ตอนนี้หุ้นทั้งหมดเป็นชื่อของคุณ พรุ่งนี้คุณสามารถไปรับช่วงต่อที่ตี้เหากรุ๊ปได้แล้ว ！”

เย่เฉินไม่อยากจะเชื่อ

ตระกูลเย่ลงทุนเพื่อตนมากไปหน่อยหรือเปล่า

แบล็คการ์ดที่มีเงิน5หมื่นล้าน และบริษัทตี้เหากรุ๊ปที่มีมูลค่า5แสนล้าน！

ถึงแม้เมืองจินหลิงจะมีบริษัทอื่นที่มีอำนาจซ่อนอยู่อีก แต่ที่เป็นอันดับ1ก็คือตี้เหากรุ๊ป ไม่ว่าตระกูลไหนเผชิญหน้ากับตี้เหากรุ๊ป ล้วนต้องก้มหัวให้ มันเป็นสุดยอดอาณาจักรทางธุรกิจของเมืองจินหลิง！

แม้แต่ตระกูลเซียว ตระกูลหวัง และตระกูลจางที่ตามจีบเซียวชูหรัน ที่ทำให้ตนอับอายในวันนี้ เมื่อเผชิญหน้ากับตี้เหากรุ๊ปก็ต้องตามหลังต้อยๆกันทั้งนั้น！

คิดไม่ถึงว่าตอนนี้มันจะเป็นของตัวเองแล้ว？

ในขณะนั้นเอง ถังซื่อไห่ก็ยื่นนามบัตรให้พลางพูด：“คุณชาย คุณคงอยากคิดอย่างใจเย็นสักหน่อย ผมไม่รบกวนแล้วล่ะ นี่คือเบอร์โทรศัพท์ของผม มีอะไรก็โทรหาผมได้ทุกเมื่อครับ！”

พูดจบถังซื่อไห่ก็เดินออกไป

หลังจากเขาไปแล้ว เย่เฉินยังคงยืนอึ้งอยู่ที่เดิม

เขาไม่รู้ว่าตัวเองควรรับการชดใช้จากตระกูลเย่ดีหรือไม่

แต่หากลองคิดดูดีๆ 10กว่าปีมานี้ตนใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก แต่งงานเข้าไปอยู่ตระกูลเซียวด้วยความอับอาย ส่วนพวกนี้ก็เป็นสิ่งที่ตระกูลเย่ชดใช้ให้ตน ทำไมเขาจะไม่เอาล่ะ？

อีกทั้งยังต้องการค่ารักษาของป้าหลี่อีก10ล้าน จะล่าช้าไม่ได้

เมื่อคิดเช่นนั้นเขาก็ขบฟัน แล้วรีบไปยังแผนกชำระเงิน：“สวัสดีครับ ผมต้องการจ่ายเงินอีก10ล้านนั่น”

รูดบัตร ใส่รหัส เป็นอันเสร็จเรียบร้อย

เงิน10ล้านเข้าไปยังบัญชีของโรงพยาบาลแล้ว

เย่เฉินสับสนงุนงงไปหมด

แค่พริบตาเดียวตัวเองก็กลายเป็นมหาเศรษฐีไปแล้วงั้นเหรอ？

......

กลับบ้านไปอย่างงุนงง

ตอนนี้ในบ้านเอะอะโวยวายเสียงดัง

เซียวชูหรันกับพ่อแม่ของเธอไม่ได้อยู่ในคฤหาสน์ตระกูลเซียว แต่เป็นอพาร์ทเม้นท์ธรรมดาๆห้องหนึ่ง

ตั้งแต่ที่เซียวชูหรันแต่งานกับเขา และคุณท่านใหญ่เซียวจากไป พวกเขาก็โดนไล่ออกมา

แม่ยายเขากำลังด่าทออย่างหนัก：“ไอ้ไร้ประโยชน์เย่เฉินนั่น！วันนี้ทำให้เราขายหน้ากันทั้งบ้าน！ถ้าแกยังไม่หย่ากับมัน ย่าแกคงไล่แกออกจากบริษัทเซียวซื่อแน่！”

เซียวชูหรันพูด：“ถ้าไล่ออกหนูก็จะไปหางานใหม่”

“แก......”แม่ยายพูดอย่างเดือดดาล：“ไอ้หมอนั่นมันมีดีอะไรห้ะ？ทำไมแกถึงไม่หย่ากับมันแล้วไปแต่งกับจางเหวินเห้าห้ะ？ถ้าแกแต่งกับจางเหวินเห้า บ้านเราคงมีหน้ามีตา！”