ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5782
“เจมส์ สมิธ？！”
เว่ยเลี่ยงตกใจมาก อดไม่ได้ที่จะถามว่า：“อาจารย์เย่ ผมขอถามหน่อยนะ คุณพูดอย่างไรกับเขา？”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า：“ถือเป็นรางวัลที่ซ่อนไว้ให้เขา ผมเคยพูดกับเขาว่า ถ้าเขาทำบุญด้วยใจจริง ๆ โดยไม่ขออะไรตอบแทน บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนก็อาจจะให้โอกาสเขา ครั้งนี้ก็ตัดคำว่าก็อาจไปละกัน”
เว่ยเลี่ยงพูดโดยไม่คิดว่า：“ครับอาจารย์เย่ คุณไม่ต้องห่วง ผมจัดการเอง”
เย่เฉินพูดอีกว่า：“อีกสองคน เป็นคนหนุ่มสาวที่ยังแข็งแรง และมีวาสนาต่อกัน คุณก็จัดการให้ตามความเหมาะสมด้วย”
พูดไป เย่เฉินจึงสั่งไปว่า：“แต่ว่า หลังจากรับคนไข้มารักษาแล้ว คุณก็ให้ลูกชายของเจมส์ สมิธไปที่แผนกผู้ป่วยเด็ก แยกกับสองคนนั้น อย่าให้สองคนนั้นรู้ตัวตนผม แต่สามารถหาโอกาสแอบพูดกับเจมส์ สมิธให้ชัดเจน พระคุณนี้ผมให้ไปฟรี ๆ ไม่ได้ ต้องให้ตาคนนี้รู้ว่า ใครเป็นคนให้โอกาส”
เว่ยเลี่ยงพูดทันทีว่า：“เข้าใจแล้วอาจารย์เย่ ถึงตอนนั้นผมจะหาโอกาสคุยกับเขาให้ชัดเจนต่อหน้า！”
พูดจบ เว่ยเลี่ยงคิดอะไรได้ จึงรีบถามอีกว่า：“อาจารย์เย่ ครั้งนี้ผมเจอเจมส์ สมิธแล้ว งั้นให้บอกตัวตนที่แท้จริงของคุณแก่เขาไหมครับ？”
เย่เฉินตอบอือ พูดว่า：“พูดกับเขาไปตรง ๆ เลย ก่อนหน้านี้ผมก็ตั้งใจว่ารับคน ๆ นี้มาไว้ใช้ประโยชน์พอดี งั้นครั้งนี้ก็ดึงเขามาเข้าร่วมด้วย”
เว่ยเลี่ยงถามอย่างตกใจว่า：“อาจารย์เย่ คุณอยากให้เจมส์ สมิธร่วมมือกับพวกเรา？”
เย่เฉินพูด：“ไม่ใช่แค่ร่วมมือ ผมจะให้เขาเข้าร่วมกับพวกเรา เป็นส่วนหนึ่งของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน”
พนักงานรักษาความปลอดภัยรออยู่สักพัก ไม่เห็นมีคนออกมารับพวกเขา จึงเดินเข้ามาพูดว่า：“ทั้งสาม พวกคุณเลยเวลาแล้ว กรุณาย้ายไปรอนอกเส้นล้อมด้วย”
หูเล่อฉีรีบพูดว่า：“คุณรอก่อน อีกแป๊บเดียวน่าจะมีคนมารับพวกเราแล้ว”
พนักงานรักษาความปลอดภัยพูดอย่างจริงจังว่า：“ถึงเวลาแล้ว ทั้งสามย้ายไปนอกเส้นล้อมก็ไม่ส่งผลอะไรด้วย รอคนของพวกคุณมาแล้ว ผมค่อยให้พวกคุณเข้าไป”
หูเล่อฉีหมดหนทาง ได้แต่พยักหน้าพูดว่า：“โอเค งั้นพวกเราไปรอที่เส้นล้อมเถอะ”
พูดจบ ก็ได้ยินผู้ชายคนหนึ่งพูดว่า：“หัวหน้าซุน พวกนี้คือเพื่อนผมเอง ให้พวกเขาเข้ามาเถอะ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
สมน้ำหน้าไอฉางควน เหมาะกับหม่าหลันดี ขี้โม้เหมือนกัน ว่าคนที่มีความสามารถว่ากระจอกเหมือนกัน หลงตัวเองเหมือนกัน พูดมาได้ไงมึงกับหานเหมยชิงเป้นคู่ฟ้าประทาน 5555 สมล่ะที่คบกังหม่าหลันได้...
ทั้งที่เป็นผู้ชาย แรงเยอะกว่า ตัวใหญ่ก็ว่า แต่กลัวกับอีหม่าหลันพูดขู่แค่นี้เนี่ยน่ะ ไม่น่าเกิดเป็นผู้ชายเลยมึงไอเชียวฉางควน กูคิดว่าเป็นตุ๊ด ปากบอกรอเหมยชิงมานาน อยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ อยากจะมีเพศสัมพันธ์อยากจะอยู่กับเหมยชิง อยากแต่งงานกะเหมยชิงอีกครั้ง ทั้งที่เหมยชิงยอมกลับมาหาเพื่อมึง แต่มึงกลับไม่กล้าทำไรกะอีหม่าหลันสักอย่าฃ แค่หม่าหลันพูดขู่ว่าจะไปหาเรื่องเหมยชิง แทนที่จะให้เหมยชิงจ้างบอดีการ์ดมา อีหม่าก้ทำไรไม่ได้ล่ะ หรือไอฉางควนปกป้อง สู้กันจริงๆหม่าหลันก้สู้คงไม่ได้หรอก ทำมึงกลับกลัวหัวหด ชาตินี้ก้คงไม่ได้อยุ่กับคนรักหรอก ฝันไปเถอะมึง กระจอก...
ไม่ใช่ว่าข้อมูลของเย่เฉิน ตอนตั้งแต่9ขวบจนถึงปัจุบัน ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่ลบไปแล้วไม่ใช่หรอหรือเก้บซ่อนไว้ ถ้า้ป้นอย่างงี้ แสดงว่าองกรพั้วชิงก้สามารถหาได้เช่นกันดิ ถ้างั้น ไม่ใช่ว่าถังซื่อไห่มันลบออกข้อมูลตอนเด้กของพระเอกออกไปหรอกหรอ -.-"...
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...