ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5782
“เจมส์ สมิธ？！”
เว่ยเลี่ยงตกใจมาก อดไม่ได้ที่จะถามว่า：“อาจารย์เย่ ผมขอถามหน่อยนะ คุณพูดอย่างไรกับเขา？”
เย่เฉินพูดด้วยรอยยิ้มว่า：“ถือเป็นรางวัลที่ซ่อนไว้ให้เขา ผมเคยพูดกับเขาว่า ถ้าเขาทำบุญด้วยใจจริง ๆ โดยไม่ขออะไรตอบแทน บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนก็อาจจะให้โอกาสเขา ครั้งนี้ก็ตัดคำว่าก็อาจไปละกัน”
เว่ยเลี่ยงพูดโดยไม่คิดว่า：“ครับอาจารย์เย่ คุณไม่ต้องห่วง ผมจัดการเอง”
เย่เฉินพูดอีกว่า：“อีกสองคน เป็นคนหนุ่มสาวที่ยังแข็งแรง และมีวาสนาต่อกัน คุณก็จัดการให้ตามความเหมาะสมด้วย”
พูดไป เย่เฉินจึงสั่งไปว่า：“แต่ว่า หลังจากรับคนไข้มารักษาแล้ว คุณก็ให้ลูกชายของเจมส์ สมิธไปที่แผนกผู้ป่วยเด็ก แยกกับสองคนนั้น อย่าให้สองคนนั้นรู้ตัวตนผม แต่สามารถหาโอกาสแอบพูดกับเจมส์ สมิธให้ชัดเจน พระคุณนี้ผมให้ไปฟรี ๆ ไม่ได้ ต้องให้ตาคนนี้รู้ว่า ใครเป็นคนให้โอกาส”
เว่ยเลี่ยงพูดทันทีว่า：“เข้าใจแล้วอาจารย์เย่ ถึงตอนนั้นผมจะหาโอกาสคุยกับเขาให้ชัดเจนต่อหน้า！”
พูดจบ เว่ยเลี่ยงคิดอะไรได้ จึงรีบถามอีกว่า：“อาจารย์เย่ ครั้งนี้ผมเจอเจมส์ สมิธแล้ว งั้นให้บอกตัวตนที่แท้จริงของคุณแก่เขาไหมครับ？”
เย่เฉินตอบอือ พูดว่า：“พูดกับเขาไปตรง ๆ เลย ก่อนหน้านี้ผมก็ตั้งใจว่ารับคน ๆ นี้มาไว้ใช้ประโยชน์พอดี งั้นครั้งนี้ก็ดึงเขามาเข้าร่วมด้วย”
เว่ยเลี่ยงถามอย่างตกใจว่า：“อาจารย์เย่ คุณอยากให้เจมส์ สมิธร่วมมือกับพวกเรา？”
เย่เฉินพูด：“ไม่ใช่แค่ร่วมมือ ผมจะให้เขาเข้าร่วมกับพวกเรา เป็นส่วนหนึ่งของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน”
พนักงานรักษาความปลอดภัยรออยู่สักพัก ไม่เห็นมีคนออกมารับพวกเขา จึงเดินเข้ามาพูดว่า：“ทั้งสาม พวกคุณเลยเวลาแล้ว กรุณาย้ายไปรอนอกเส้นล้อมด้วย”
หูเล่อฉีรีบพูดว่า：“คุณรอก่อน อีกแป๊บเดียวน่าจะมีคนมารับพวกเราแล้ว”
พนักงานรักษาความปลอดภัยพูดอย่างจริงจังว่า：“ถึงเวลาแล้ว ทั้งสามย้ายไปนอกเส้นล้อมก็ไม่ส่งผลอะไรด้วย รอคนของพวกคุณมาแล้ว ผมค่อยให้พวกคุณเข้าไป”
หูเล่อฉีหมดหนทาง ได้แต่พยักหน้าพูดว่า：“โอเค งั้นพวกเราไปรอที่เส้นล้อมเถอะ”
พูดจบ ก็ได้ยินผู้ชายคนหนึ่งพูดว่า：“หัวหน้าซุน พวกนี้คือเพื่อนผมเอง ให้พวกเขาเข้ามาเถอะ”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...