ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 5783
พวกเขาหันหน้าไปมอง จึงพบว่า คนที่พูดกันเป็นผู้จัดการทั่วไปของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน เว่ยเลี่ยง
พนักงานรักษาความปลอดภัยที่ถูกเรียกว่าหัวหน้าซุนเห็นเว่ยเลี่ยงมา พูดอย่างเกรงใจทันทีว่า：“ประธานเว่ย ในเมื่อพวกเขาคือเพื่อนของพวกคุณ งั้นคุณช่วยลงทะเบียนข้อมูลพวกเขาด้วย”
ตามกฎของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน แขกที่มาจากข้างนอกต้องให้เจ้าหน้าที่ภายในมารับไปเท่านั้น
และพนักงานที่มารับทุกคนจะต้องลงทะเบียนข้อมูลของผู้มาเยี่ยมตามความเป็นจริง ซึ่งแบบนี้จะสะดวกในการเก็บเข้าระบบ แม้ว่าจะเป็นเว่ยเลี่ยงก็ไม่มีข้อยกเว้น
เว่ยเลี่ยงพยักหน้า มองไปที่ทั้งสามคน ยิ้มไปพูดไปว่า：“คุณสมิธผมรู้จัก อีกสองคน กรุณาโชว์เอกสารยืนยันตัว ผมจะลงทะเบียน”
หูเล่อฉีพูดอย่างตื่นเต้น：“ประ……ประธานเว่ยสวัสดีครับ ผมหูเล่อฉี นี่แฟนผมซูหลาน พวกเรา……พวกเราเป็นเพื่อนอะเฉิน เขาให้พวกเรามาหาคุณ ……”
เว่ยเลี่ยงยิ้ม แล้วพูดว่า：“ผมรู้ เขาโทรหาผมแล้ว พวกคุณไม่ต้องห่วง เรื่องที่เขารับปากพวกคุณ ผมจะทำตามสัญญา”
หูเล่อฉีและซูหลานน้ำตาไหลด้วยความดีใจทันที
ในความคิดของผู้ป่วยโรคมะเร็ง สถานะของบริษัทผลิตยาเก้าเสวียน สูงกว่าเมโยคลินิกมาก ได้บริษัทผลิตยาเก้าเสวียนมารับทดลองทางคลินิก ก็หมายความว่าเราได้หันไปด้านหน้าสถานที่อันตราย แล้วเริ่มเดินกลับไปแล้ว
เจมส์ สมิธอุ้มลูกไว้ก็ยิ่งร้องไห้ด้วยความดีใจ เขามองเว่ยเลี่ยง พูดอย่างรู้สึกขอบคุณและละอายใจอย่างมาก：“คุณเว่ย ขอบคุณที่ให้โอกาสจิมมี่ ……และได้โปรดยกโทษให้กับความเย่อหยิ่งและความไม่รู้ของผมตอนแรกด้วย ……”
ทั้งสองรีบพยักหน้า
สำหรับพวกเขาแล้ว ไม่สำคัญว่าจะมีคนในครอบครัวมาด้วยหรือไม่ สิ่งสำคัญคือทั้งสองไปด้วยกันได้แค่นั้นก็พอแล้ว
ตอนนี้เองเว่ยเลี่ยงมองไปที่เจมส์ สมิธอีก แล้วพูดว่า：“คุณสมิธ กลุ่มเด็กของเรา ผู้ป่วย 2 รายนอนในห้องเดียวกัน แต่ผู้ปวยเด็กทุกคนจะมีผู้ปกครองมาช่วยดูแลได้ คุณหรือภรรยาคุณก็อยู่ดูแลเขาได้ แต่ทุกครั้งจะเฝ้าได้คนเดียว ถ้าต้องการเปลี่ยนคน ต้องใช้บัตรผ่านเฉพาะ ลงทะเบียนที่ด้านนอกประตู”
เจมส์ สมิธพูดอย่างไม่ลังเลว่า：“ผมช่วยดูแล！”
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
หม่าหลันมันไม่ได้ไร้เดียงสาต่อโลกหรอก แต่เขียนให้ถูกคือหม่าหลันมันโง่นั้นเอง เข้ามหาลัยมีชื่อเสียงได้ไง โง่ดักดานขนาดนี้ อาจารย์ที่เขียน ก้เขียนให้อีหม่าหลันดูดีเกิ้น 555...
เอาตรงๆน่ะ ผมชอบที่พระเอกมีสาวมาติด แบบเป็นปกติ หลงรักพระเอกโงหัวไม่ขึ้นผมไม่ขัดใจหรอก มาขัดใจตอนคือแบบผญ เรื่องนี้มีนลุกหนักเกินไป จนทำใจอ่านแล้วขัดใจ ถ้าลุกพอประมาณแบบนี้คืออ่านสนุกเว่อร์ แต่นี่อ่อยหนักจนเกิน เกิดอาการขัดใจสุดๆ 555...
ห๊า พระเอกไปเป็นหนี้พวกหล่อนตรงไหน พวกตัวเองชอบเย่เฉินเอง เย่เฉินไม่ได้บังคับ แล้วจะให้พระเอกคืนความรักให้พวกเอ็งเนี่ยน่ะ ส่วนพระเอกกุเห้นมึงก้ปวดใจกับผู้หญิงทุกคนแหละ -.-"...
อ๋อ พึ่งรู้ว่าพระเอกไปช่วยใคร ก้คิดว่าพระเอกชอบคนนั้น ในใจมีเขาอยู่ จะหลุดกับความคิดเฟ่ยเข้อสินถึงๆด้บอกเรื่องนี้มีแต่พวกหลงตัวเอง มีแค่ชูหรันกับซิวอี้นี่แหละความรักผญ.ดี ๆม่หลงตัวเองขนาดนั้น ขอโทษด้วยครับพอดีอินไปหน่อย...
ผู้หญิงเรื่องนี้หลงตัวเองโครต เป้นเพราะชูกันเถอะ พระเอกถึงได้มีแรงผลักนั้น ไม่ใช่นานาโกะ มโนเก่งเนาะ อีเฟ่ย...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โครตน่าหงุดหงิด จะร้องเชี่ยไรนักหนา ร้องทั้งตอน ผญ.อยู่ข้างเย่เฉินนิสัยผญ.หมด แต่ไอนี้แม่งปัญญาอ่อน ไอหลิวม่านฉิง...
โง่ทั้งพระเอกทั้งหลิวม่านฉง ทำตัวเป้นเมียพระเอกสะงั้น จนต้องเลื่อนผ่านขก.อ่าน ขัดใจ พระเอกแม่งก้จะแคร์ผู้หญิงทั้งโลกเลยรึไง...
ไอหลิวท่านฉง ก้มั่นหน้าเกินน่ะ คิดว่าพระเอกจะชอบมึงรึไง เล่นตัว จะหลุด...
ตระกูลเฟ่ยแม่งก้น่าขยะแขยงกันทุกตัวแหละ มีแค่เฟ่ยเข่อขิน เป้นตระกุลเดียวที่ไม่อยากให้เย่เฉนร่วมมือด้วยเลยจริงๆ เฟ่ยเจี้ยนจงแม่งก้ไม่ใช่คนดีไรนักหรอก ปากก้เอาเครื่องสวรรค์มาอ้าง สุดท้ายก้อยากจะไว้ชีวิตหลานตัวเอง น่าขยะแขยง...