ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 3

บทที่3 รับช่วงต่อในตี้เหากรุ๊ป

เช้าวันรุ่งขึ้น

หลังจากเย่เฉินทำอาหารเสร็จ ก็ขับรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าของตนไปตี้เหากรุ๊ป

จอดรถไว้ที่ลานจอดรถของตี้เหากรุ๊ป ขณะที่เพิ่งล็อครถเสร็จ ก็มีรถเบนท์ลีย์สีดำคันหนึ่ง ขับมาจอดตรงที่จอดรถด้านตรงข้าม

เย่เฉินเงยหน้าขึ้นอัตโนมัติ เห็นเป็นวัยรุ่นหนุ่มสาวคู่หนึ่งลงมาจากรถ

ผู้ชายใส่ชุดสูทหรู ดูดีมีมาดมากๆ ผู้หญิงแต่งตัวสวยหยาดเยิ้ม ถึงแม้จะดูฉูดฉาดไปหน่อย แต่ก็ถือว่าเป็นคนสวยเธอเจอได้น้อยนัก

คนๆนั้นก็คือเซียวเวยเวย ลูกพี่ลูกน้องของเซียวชูหรัน และคุณชายหวังว่าที่สามีของเธอ หวังเหวินเฟย

เย่เฉินไม่รู้ว่าเซียวเวยเวยและหวังเหวินเฟยมาทำอะไรที่ตี้เหากรุ๊ป แต่เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องวุ่นวาย เขาจึงจะหลบๆไปก่อน

แต่คิดไม่ถึงว่ายิ่งหลบจะยิ่งเจอ

ตาอันแหลมคมของเซียวเวยเวยเห็นในทันที เรียกเสียงสูง：“อ้าว พี่เขย！”

เซียวเวยเวยเรียกว่าพี่เขยอย่างสนิทสนม พอเย่เฉินได้ยินก็รู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

ไม่อาจเสียมารยาท เขาจึงทำได้เพียงหยุดเดิน พอสองคนนั้นเดินมาใกล้ๆ เขาจึงเอ่ยขึ้นอย่างยิ้มๆ：“เวยเวย เธอมาที่นี่ได้ไงเหรอ？”

เซียวเวยเวยหัวเราะเบาๆ：“ฉันกับเหวินเฟยมาพบคุณหวังตงเสวี่ยน รองประธานตี้เหากรุ๊ป！”

พูดจบเธอก็หันไปพูดกับหวังเหวินเฟยด้วยสีหน้ารักใคร่：“ครอบครัวเหวินเฟยมีความร่วมมือกับทางตี้เหากรุ๊ปเยอะมาก ในอนาคตไม่เพียงได้ช่วยตระกูลหวัง ยังช่วยตระกูลเซียวของเราได้อีกด้วย”

เย่เฉินไม่รู้เลยว่าตี้เหากรุ๊ปมีความร่วมมือกับตระกูลหวังด้วย ตี้เหากรุ๊ปเพิ่งจะกลายเป็นอสังหาริมทรัพย์ของเขา เขายังไม่ทันได้ทำความเข้าใจ

แต่เขาก็ไม่ได้แสดงท่าทีออกมา เพียงพูดออกไปด้วยรอยยิ้ม：“คุณชายหวังมีความเป็นเอกลักษณ์ ความสามารถไม่ธรรมดา คุณทั้งสองคนเหมาะสมกันอย่างกิ่งทองใบหยกจริงๆ！”

หวังเหวินเฟยมองเหยียดเย่เฉิน ในใจรู้สึกถึงความไม่ยุติธรรม

ไอ้ยาจกนี่ เมื่อวานโดนนายหญิงใหญ่เซียวด่าเหมือนหมา วันนี้กลับยิ้มร่าอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ทำไมคนสวยๆอย่างเซียวชูหรันถึงมาแต่งงานกับไอ้ขยะนี่เนี่ย？

ถ้าไม่มีไอ้ขยะนี้ ตนคงรุกจีบเซียวชูหรันแน่นอน ไม่มาหมั้นกับคนที่เป็นรองอย่างเซียวเวยเวยหรอก？

คิดเช่นนั้นหวังเหวินเฟยก็ไม่ค่อยพอใจ จึงถามอย่างจงใจ：“พี่เขยมาตี้เหากรุ๊ปทำไมเหรอ？”

เย่เฉินพูดไปงั้นๆ：“ฉันมาหางานทำหน่ะ”

“หางาน？”เขาพูดอย่างเย้ยหยัน：“คนที่ทำอะไรไม่ได้เรื่องสักอย่างแกเนี่ยนะ ยังจะกล้ามาหางานทำที่ตี้เหากรุ๊ป？”

เย่เฉินงุนงง：“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายเหรอ？”