บทที่ 4 ไล่พวกเขาออกไป
นี่เป็นครั้งแรกที่เย่เฉินเจอหวังตงเสวี่ยนเช่นกัน
ไม่พูดไม่ได้ล่ะ หวังตงเสวี่ยนสวยไม่มีใครเทียบได้เลย!
เธออายุ20ปลายๆ หุ่นสวย หน้าตาดี ดูสูงส่งและมีความสามารถมากๆ
เย่เฉินนั่งลงตรงหน้าโต๊ะทำงานของหวังตงเสวี่ยน และพูดขึ้น:“ต่อไปผมคงไม่ค่อยมาที่ตี้เหากรุ๊ป ดังนั้นเรื่องทางด้านตี้เหากรุ๊ป ในภาพรวมยังคงต้องให้คุณเป็นประธานไปก่อน แล้วก็อย่าให้คนภายนอกรู้เรื่องสถานะของผม”
หวังตงเสวี่ยนรู้ดีว่าตระกูลของคุณชายเย่ที่อยู่ตรงหน้าตนนั้นมีอำนาจมาก สำหรับตระกูลเขาแล้ว ตี้เหากรุ๊ปเป็นแค่ส่วนเล็กๆ ไม่ต้องมาบริหารด้วยตัวเองก็เป็นเรื่องปกติ
เธอจึงรีบพูดขึ้น:“คุณชายเย่ ต่อจากนี้ไม่ว่ามีเรื่องอะไร คุณแค่สั่งฉันมาก็พอค่ะ”
ในขณะนั้นเองมีเลขาผู้หญิงคนหนึ่งเคาะประตู พลางพูด:“รองประธานหวังคะ มีคนชื่อหวังเหวินเฟย พร้อมคู่หมั้นของเขามาขอเข้าพบคุณค่ะ”
หวังตงเสวี่ยนพูดขึ้นทันที:“ตอนนี้ฉันคุยกับแขกคนสำคัญอยู่ ให้พวกเขารอไปก่อน”
เย่เฉินถามเธอ:“คุณรู้จักหวังเหวินเฟยงั้นเหรอ?”
หวังตงเสวี่ยนรีบพูด:“ตระกูลของหวังเหวินเฟยเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนทางธุรกิจของเรา ธุรกิจส่วนใหญ่ล้วนพึ่งพาทางเรา ทางตระกูลเขาจึงพูดมาตลอดว่าอยากเข้าพบหน่อย ที่จริงมาหลายครั้งแล้วล่ะค่ะ ”
เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา:“นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ตี้เหากรุ๊ปจะไม่ทำธุรกิจใดๆทั้งสิ้นกับตระกูลหวัง ธุรกิจอะไรที่กำลังร่วมมือและเตรียมจะร่วมมือก็บอกให้หยุดซะ หากตระกูลหวังยังสามารถหาเงินจากตี้เหากรุ๊ปได้อีกสักแดงเดียว ตำแหน่งรองประธานนี้คุณก็ไม่ต้องเป็นมันแล้ว!”
เมื่อหวังตงเสวี่ยนได้ยินเช่นนั้นก็กลัวขึ้นมาทันที ไม่ต้องถามก็รู้ ว่าคนในตระกูลหวังคงทำให้คุณชายไม่พอใจแน่ๆ
ดังนั้นเธอจึงรีบพยักหน้า แล้วพูด:“คุณชายไม่ต้องกังวล ฉันจะสั่งให้ยุติความร่วมมือกับตระกูลหวังทั้งหมดเดี๋ยวนี้เลย!”
เย่เฉินพูด:“บอกพวกเขาไปว่าตี้เหากรุ๊ปไม่อาจร่วมมือทำธุรกิจกับพวกกากๆได้ แล้วก็ให้รปภ.ไล่พวกเขาออกไป”
......
หวังเหวินเฟยและเซียวเวยเวยกำลังรอด้วยความตื่นเต้นอยู่ด้านนอก
ตระกูลหวังอยากเป็นพันธมิตรกับตี้เหากรุ๊ปมาตลอด ดังนั้นจึงหวังเป็นอย่างมากว่าจะตีสนิทกับหวังตงเสวี่ยนได้
แต่คิดไม่ถึงว่าจู่ๆเลขาของหวังตงเสวี่ยนจะพารปภ.มาจำนวนหนึ่ง
หวังเหวินเฟยจึงถามเธอ:“สวัสดีครับ รองประธานหวังมีเวลาที่จะให้เราเข้าพบไหม?”
เลขามองเขา พลางพูดอย่างเย็นชา:“ขอโทษนะคะ รองประธานหวังบอกว่า ตี้เหากรุ๊ปไม่อาจร่วมมือทำธุรกิจกับพวกกากๆได้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จะยกเลิกความร่วมมือทั้งหมดกับตระกูลคุณ !”
“ว่าไงนะ?!“
หวังเหวินเฟยตกใจและประหลาดใจ ทำไมคำพูดนี้มันคุณหูจัง?
อ้อ ใช่!เมื่อครู่ตอนที่อยู่ลานจอดรถ เย่เฉินก็พูดแบบเดียวกันเป๊ะ!
รองประธานหวังหมายความว่าไง?หรือว่าจะยุติความร่วมมือกับตระกูลหวัง?
หวังเหวินเฟยรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที
เกิดอะไรขึ้น?
ยุติความร่วมมือทั้งหมดงั้นเหรอ?
ผลกำไรเกินกว่าครึ่งของตระกูลหวังได้มาจากตี้เหากรุ๊ปทั้งนั้นเลยนะ!
ถ้ายุติความร่วมมือ งั้นอำนาจของตระกูลก็ไม่ถูกลดลงไปเกินกว่าครึ่งหรอกเหรอ?!
เขาไม่อาจยอมรับความเป็นจริงแบบนี้ได้ จึงพูดตะโกนเสียงดัง:“ฉันจะไปพบรองประธานหวัง!ฉันจะถามต่อหน้ารองประธานหวังให้ชัดเจน!”
เลขาพูด:“ขอโทษด้วยค่ะ รองประธานหวังไม่พบคุณหรอกค่ะ แล้วก็หลังจากนี้ไม่อนุญาตให้คุณเข้ามาในตี้เหากรุ๊ปอีกแม้แต่ก้าวเดียว!”
หวังเหวินเฟยด่าทออย่างเดือดดาล:“เธอจงใจแกล้งฉันใช่ไหม?พวกเราเป็นพันธมิตรระยะยาวของตี้เหากรุ๊ป บอกว่าจะยุติก็ยุติได้งั้นเหรอ!”
ถึงแม้ไม่รู้ว่าทำไมตี้เหากรุ๊ปถึงแบนตระกูลหวัง แต่ทุกคนล้วนรู้ว่าต้องมีคนในตระกูลหวังทำให้ตี้เหากรุ๊ปไม่พอใจแน่ๆ
ตอนนี้ตระกูลหวังจบเห่แล้ว
อำนาจตระกูลหวังลดดิ่งลงไปกว่าครึ่ง เดิมทีมาตรฐานเกือบจะเทียบกับตระกูลระดับสูงได้อยู่แล้ว แต่ตอนนี้กลับตกลงไปอยู่ระดับกลาง
พอนายหญิงใหญ่เซียวรู้ข่าวนี้ ก็โกรธจนตัวสั่นเหมือนกัน
เธออยากยกเลิกการหมั้นของเซียวเวยเวยกับหวังเหวินเฟยมากๆ แต่ตระกูลหวังถึงจะตกต่ำแต่ก็เคยยิ่งใหญ่มาก่อน ตระกูลเซียวไม่อาจล่วงเกินได้ จึงทำได้เพียงยกเลิกไปชั่วคราวก่อน
......
ณ ห้องทำงานของหวังตงเสวี่ยน
เย่เฉินรู้เรื่องทั้งหมดเมื่อครู่แล้ว เขาชื่นชมสไตล์การทำงานของเธอเป็นอย่างมาก
เย่เฉินพูดอย่างพอใจ:“ตงเสวี่ยน เรื่องเมื่อกี้ทำได้ดีมาก ตั้งแต่วันนี้ไปเงินเดือนของคุณจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า”
หวังตงเสวี่ยนทั้งตกใจและดีใจ รีบยืนขึ้นแล้วโค้งคำนับให้เย่เฉิน พลางพูด:“ขอบคุณค่ะคุณชายเย่!”
เย่เฉินพยักหน้าพูด:“แล้วก็ ผมอยากให้คุณประกาศเรื่องออกไป2เรื่อง”
“ว่ามาเลยค่ะคุณชาย”
“เรื่องแรกคือเรื่องที่ตี้เหากรุ๊ปเปลี่ยนเจ้าของ ประธานคนใหม่เข้ารับตำแหน่ง แต่ไม่ต้องเปิดเผยว่าประธานคนใหม่เป็นใคร แค่บอกไปว่านามสกุลเย่ก็พอ”
“เรื่องที่สอง ประกาศว่าตี้เหากรุ๊ปจะลงทุนที่เมืองจินหลิง1หมื่นล้าน ในการสร้างโรงแรมระดับ6ดาว ในขณะเดียวกันก็เริ่มเปิดประมูลพันธมิตร ทั้งบริษัทก่อสร้าง และบริษัทตกแต่งทั้งหมดในเมือง สามารถเข้าร่วมการประมูลได้!”
ธุรกิจหลักๆของบริษัทเซียวซื่อคือการตกแต่ง นายหญิงใหญ่อยากร่วมทำงานกับตี้เหากรุ๊ปเอามากๆ หากใครสามารถร่วมมือกับตี้เหากรุ๊ปได้ คงกลายเป็นคนดังของบริษัทเซียวซื่อแน่ๆ
ตอนนี้ตี้เหากรุ๊ปเป็นของตนแล้ว แน่นอนว่าต้องมอบความสุขเล็กๆน้อยๆให้แก่ภรรยาตนอยู่แล้ว

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน
พูดมาได้ไงไม่ได้หวังเกินตัว แต่อยากมีลูกกะเย่เฉิน ถึงกับขนาดที่ว่าจะแอบมีความสัมพันกับพระเอกตอนหลับ แบบนี้ไม่ได้เรียกหวังเกินตัวเลยงั้นอ่าดิ 555 ผมชอบอ่านเรื่องโรงแมนติกน่ะ เพราะมันพอดี แต่เรื่องนี้อ่านแล้วไม่ฟินอ่ะ เรื่องความรักชายหญิง เพราะมันลุกหนักเกินไปจน จนไม่มีให้ลุ้นอาะ...
ไม่เข้าใจจริง ว่าทำไมต้องให้พระเอกชดเชย หรือชดใช้ความรักให้หญิงสาวพวกนี้ ถ้าเป้นกุ้ซิวอี้พอยอมรับได้เพราะ เป้นคู่หมั่นพระเอก แต่พวกที่เข้ามาหาพระเอก พระเอกก้แค่ช่วยไปเท่านั้น ให้จะได้สะดวกต่อการทำงานร่วมกัน ไม่ได้ช่วยเพราะรัก แต่พวกหล่อนกับบอกให้ชดใช้ ทั้งที่ที่พวกหล่อนมารักพระเอกแท้ๆ แต่กลับจะให้พระเอกชดใช้เนี่ยน่ะ...
เฮเลน่า แม่งก่น่ารังเกียจเกิ้น...
เฮเลน่ามึงก้ฝันกลางวันเกิ้น ถามหน่อยสู้ไรกับนานาโกะหรือกู้ซิวอิ้วอีกได้บ้าง เรื่องนี้ผู้หญิงแม่งก้มโนเก่งเกิน คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตร่วมกับพระเอก 555...
แล้วตู้ไหชิง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ไอซูเต้าขอแต่งงานหรอ ไม่รู้คนเขียน หรือคนแปลที่แปลมั่ว ซูเต้า ไม่เคยขอใครแต่งงาน แล้วไห่ชิงนั้นไม่ได้เรียกว่าขอแต่งงานหรอกหรอ 555...
พระเอกมันเป้นห่วงความรุ้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น ไม่อยากให้เศร้าใจมากขนาดนี้น ทำไมไม่แต่งงานกับนานาโกะไปเลยล่ะ ขัดใจ ถ้าเป้นครอบครัวอื่นอยากยกความดีความชอบให้ลูกสาวอีกฝ่ายก้ไมาแปลก แต่ครอบครัวนานาโกะยังไงต่อให้ไม่ยกความดีความชอบให้นานาโกะ พ่อนานาโกะก้รักนานาโกะมากอยุ่ล่ะ แคร์ความรู้สึกนานาโกะมากขนาดนั้น แต่งงานไปนานาโกะไปเลย ได้จบๆ 555...
บางที อ.ก้เขียนลำเอียงเกินไป วานพั่วจวิ้นทำงานแค่ตายจนกว่าจะได้ยามา แต่ซูรั่วรี่ไม่ได้ทำไรเลย มาถึงก้ได้ยาล่ะ 555...
หม่าหลังนเอ๋ย หม่าหลัน!! คุณมึงมีสิทธิ์ไปสอนคนอื่นด้วยหรอ ตัวคุณมึงเองยังทำที่พูดไม่ได้เลย ยังมีน่าไปสอนคนอื่น 555 สนุกมาๆเลยครับ เรื่องแรกเลยที่อ่านแล้วอินขนาดนี้ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านครับ แต่ปรับให้ผญ.ที่เข้าหาพระเอก ไม่ต้องลุกหนักเกินไป มันดูน่าเบื่อ ดูขัดใจกับคนอ่าน เรื่องรักที่มีแต่พระเอกเข้าใจได้ แต่เรื่องที่อ่อยพระเอกขั้นสุด มันดูน่าเบื่อเกินไป ไม่ฟิน...
หม่าหลังนมากก...
สะใจมากกก...