ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน นิยาย บท 4

บทที่ 4 ไล่พวกเขาออกไป

นี่เป็นครั้งแรกที่เย่เฉินเจอหวังตงเสวี่ยนเช่นกัน

ไม่พูดไม่ได้ล่ะ หวังตงเสวี่ยนสวยไม่มีใครเทียบได้เลย！

เธออายุ20ปลายๆ หุ่นสวย หน้าตาดี ดูสูงส่งและมีความสามารถมากๆ

เย่เฉินนั่งลงตรงหน้าโต๊ะทำงานของหวังตงเสวี่ยน และพูดขึ้น：“ต่อไปผมคงไม่ค่อยมาที่ตี้เหากรุ๊ป ดังนั้นเรื่องทางด้านตี้เหากรุ๊ป ในภาพรวมยังคงต้องให้คุณเป็นประธานไปก่อน แล้วก็อย่าให้คนภายนอกรู้เรื่องสถานะของผม”

หวังตงเสวี่ยนรู้ดีว่าตระกูลของคุณชายเย่ที่อยู่ตรงหน้าตนนั้นมีอำนาจมาก สำหรับตระกูลเขาแล้ว ตี้เหากรุ๊ปเป็นแค่ส่วนเล็กๆ ไม่ต้องมาบริหารด้วยตัวเองก็เป็นเรื่องปกติ

เธอจึงรีบพูดขึ้น：“คุณชายเย่ ต่อจากนี้ไม่ว่ามีเรื่องอะไร คุณแค่สั่งฉันมาก็พอค่ะ”

ในขณะนั้นเองมีเลขาผู้หญิงคนหนึ่งเคาะประตู พลางพูด：“รองประธานหวังคะ มีคนชื่อหวังเหวินเฟย พร้อมคู่หมั้นของเขามาขอเข้าพบคุณค่ะ”

หวังตงเสวี่ยนพูดขึ้นทันที：“ตอนนี้ฉันคุยกับแขกคนสำคัญอยู่ ให้พวกเขารอไปก่อน”

เย่เฉินถามเธอ：“คุณรู้จักหวังเหวินเฟยงั้นเหรอ？”

หวังตงเสวี่ยนรีบพูด：“ตระกูลของหวังเหวินเฟยเป็นหนึ่งในหุ้นส่วนทางธุรกิจของเรา ธุรกิจส่วนใหญ่ล้วนพึ่งพาทางเรา ทางตระกูลเขาจึงพูดมาตลอดว่าอยากเข้าพบหน่อย ที่จริงมาหลายครั้งแล้วล่ะค่ะ ”

เย่เฉินพูดอย่างเย็นชา：“นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ตี้เหากรุ๊ปจะไม่ทำธุรกิจใดๆทั้งสิ้นกับตระกูลหวัง ธุรกิจอะไรที่กำลังร่วมมือและเตรียมจะร่วมมือก็บอกให้หยุดซะ หากตระกูลหวังยังสามารถหาเงินจากตี้เหากรุ๊ปได้อีกสักแดงเดียว ตำแหน่งรองประธานนี้คุณก็ไม่ต้องเป็นมันแล้ว！”

เมื่อหวังตงเสวี่ยนได้ยินเช่นนั้นก็กลัวขึ้นมาทันที ไม่ต้องถามก็รู้ ว่าคนในตระกูลหวังคงทำให้คุณชายไม่พอใจแน่ๆ

ดังนั้นเธอจึงรีบพยักหน้า แล้วพูด：“คุณชายไม่ต้องกังวล ฉันจะสั่งให้ยุติความร่วมมือกับตระกูลหวังทั้งหมดเดี๋ยวนี้เลย！”

เย่เฉินพูด：“บอกพวกเขาไปว่าตี้เหากรุ๊ปไม่อาจร่วมมือทำธุรกิจกับพวกกากๆได้ แล้วก็ให้รปภ.ไล่พวกเขาออกไป”

......

หวังเหวินเฟยและเซียวเวยเวยกำลังรอด้วยความตื่นเต้นอยู่ด้านนอก

ตระกูลหวังอยากเป็นพันธมิตรกับตี้เหากรุ๊ปมาตลอด ดังนั้นจึงหวังเป็นอย่างมากว่าจะตีสนิทกับหวังตงเสวี่ยนได้

แต่คิดไม่ถึงว่าจู่ๆเลขาของหวังตงเสวี่ยนจะพารปภ.มาจำนวนหนึ่ง

หวังเหวินเฟยจึงถามเธอ：“สวัสดีครับ รองประธานหวังมีเวลาที่จะให้เราเข้าพบไหม？”

เลขามองเขา พลางพูดอย่างเย็นชา：“ขอโทษนะคะ รองประธานหวังบอกว่า ตี้เหากรุ๊ปไม่อาจร่วมมือทำธุรกิจกับพวกกากๆได้ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป จะยกเลิกความร่วมมือทั้งหมดกับตระกูลคุณ ！”

“ว่าไงนะ？！“

หวังเหวินเฟยตกใจและประหลาดใจ ทำไมคำพูดนี้มันคุณหูจัง？

อ้อ ใช่！เมื่อครู่ตอนที่อยู่ลานจอดรถ เย่เฉินก็พูดแบบเดียวกันเป๊ะ！

รองประธานหวังหมายความว่าไง？หรือว่าจะยุติความร่วมมือกับตระกูลหวัง？

หวังเหวินเฟยรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที

เกิดอะไรขึ้น？

ยุติความร่วมมือทั้งหมดงั้นเหรอ？

ผลกำไรเกินกว่าครึ่งของตระกูลหวังได้มาจากตี้เหากรุ๊ปทั้งนั้นเลยนะ！

ถ้ายุติความร่วมมือ งั้นอำนาจของตระกูลก็ไม่ถูกลดลงไปเกินกว่าครึ่งหรอกเหรอ？！

เขาไม่อาจยอมรับความเป็นจริงแบบนี้ได้ จึงพูดตะโกนเสียงดัง：“ฉันจะไปพบรองประธานหวัง！ฉันจะถามต่อหน้ารองประธานหวังให้ชัดเจน！”

เลขาพูด：“ขอโทษด้วยค่ะ รองประธานหวังไม่พบคุณหรอกค่ะ แล้วก็หลังจากนี้ไม่อนุญาตให้คุณเข้ามาในตี้เหากรุ๊ปอีกแม้แต่ก้าวเดียว！”

หวังเหวินเฟยด่าทออย่างเดือดดาล：“เธอจงใจแกล้งฉันใช่ไหม？พวกเราเป็นพันธมิตรระยะยาวของตี้เหากรุ๊ป บอกว่าจะยุติก็ยุติได้งั้นเหรอ！”