พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 100

เมื่อทุกอย่างมาถึงจุดนั้น อลิสันก็บังคับตัวเองให้ยืดอกขึ้นและไม่ต้องกลัวสิ่งใด

เธอผ่านความทุกข์ยากและความยากลำบากมานานหลายสิบปี ไม่มีอะไรที่เธอจะต้องกลัว

เมื่อเธอขึ้นไปชั้นบนและมุ่งหน้าไปยังห้องของลุค อลิสันเห็นเตียงเสริมในห้องในทันที

ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดกำลังนั่งอยู่ถัดจากเบียงก้าบนเตียง

“เกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่เธอเหรอ? บี ฉันได้ยินมาว่าเขาอาเจียนเลือดออกมา” อลิสันดูประหม่าขณะที่เธอเดินไปวางกระเป๋าหนังสุดหรูไว้บนโต๊ะ

“คุณเรย์นเป็นโรคความดันโลหิตสูง ความเครียดและความวิตกกังวลทำให้อาการแย่ลง ซึ่งจำเป็นต้องได้รับพักผ่อนให้เพียงพอและอย่าทำอะไรให้เขาโกรธ ถ้าเขาโกรธ ชีวิตของเขาอาจตกอยู่ในอันตราย” ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดผู้ตื่นตระหนกอธิบาย

แม้ว่าจะดูเหมือนผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดกำลังคุยกับอลิสัน แต่คำพูดและเจตนาดูตั้งใจมุ่งไปที่เบียงก้าต่างหาก

พ่อเฒ่าเรย์นกำลังนอนหลับอยู่ เขาอายุมากแล้ว และร่างกายต้องการพักผ่อนมากขึ้น เรื่องการงีบหลับระหว่างก็ไม่ควรเป็นเรื่องที่มองข้าม

“เขาไม่ควรไปโรงพยาบาลเหรอคะ?” อลิสันถามอย่างไม่เข้าใจ

“สภาพแวดล้อมของโรงพยาบาลไม่เป็นผลดีสำหรับคุณเรย์นหรอก แพทย์ประจำครอบครัวเรา เตรียมพร้อมอยู่แล้ว การรักษาตัวที่บ้านเป็นเรื่องที่ดีมากกว่านะ นอกจากนี้ ร่างกายก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวไปมาได้ในตอนนี้” ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดชี้แจง

เมื่ออลิสันเข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอก็หันหน้ามามองที่เบียงก้า “บี มากับฉันหน่อยสิ”

เบียงก้าก็ลุกขึ้นและตามอลิสันออกไปจากห้อง

แม้ว่าเธอต้องการจะโต้ตอบผู้หญิงคนนี้ แต่เธอไม่สามารถต่อปากต่อคำในห้องนี้ได้ หมอบอกว่าด้วยสถานการณ์ปัจจุบันของคุณปู่ เขาห้ามโกรธโดยเด็ดขาด

หลังจากที่อลิสันเดินออกจากห้อง เธอหันกลับมามองหน้าเบียงก้าขณะที่เธอกัดฟัน “เธอกับปู่ของเธอตั้งใจจะทำบ้าอะไรกันแน่! ไอเป็นเลือดงั้นเหรอ? ประจวบเหมาะดีจริง ๆ เลยนะ เริ่มไอเป็นเลือดตอนที่มานอนอยู่บ้านฉันเนี้ยนะ”

"ไม่ทราบว่ามีวิธีอะไรที่จะมาช่วยรักษาอาการไอเป็นเลือดของคุณปู่ฉันได้อีกไหมละ? ฉันล่ะอยากฟังวิธีแก้พวกนั้นจากคุณใจจะขาดอยู่แล้ว!" เบียงก้าฉุน

“เป็นไปได้ยังไงที่มีผู้หญิงอย่างอลิสันปรากฏบนโลกใบนี้!"

อลิสันเริ่มโกรธและชี้หน้าเบียงก้า “เธอไม่ต้องการเครื่องประดับมูลค่าหลายล้านสินะ เธอไม่ต้องการเงิน แต่ฉันรู้นะว่าเธอกำลังพยายามอดเปรี้ยวไว้กินหวานในท้ายที่สุด! อายุแค่นี้กลับคิดการใหญ่ หน้าไม่อายอะไรขนาดนี้?! จะพาปู่เธอมาอยู่ที่นี่กับเรางั้นเหรอ? ทำไมยังไม่ยอมไปอีก?!"

หลังจากที่สาปแช่งเบียงก้า อลิสันก็มองไปรอบ ๆ ก่อนจะพูดต่อ “ฉันอยากเห็นปู่ของเธอไอเป็นเลือดออกเยอะจนตายไปเลย พอเธอกลับมาเก็บศพปู่ เธอจะได้รู้ซึ้งว่าสิ่งที่ตัวเองทำลงไปทั้งหมดมันผิดมหันต์!”

“ฉันหวังว่าคนอย่างคุณมันจะมีสามัญสำนึกเหลืออยู่บ้างนะ ไม่ว่าจะมากหรือน้อยก็แต่ แต่ช่วยคิดด้วยว่าคนที่ไอเป็นเลือดอยู่ในห้องคือพ่อบังเกิดเกล้าของชายที่ช่วยชีวิตคุณ ตอนที่คุณตกทุกข์ได้ยากนะ” เบียงก้าโศกเศร้าที่เธอมีแม่ผู้ให้กำเนิดเช่นนี้

ถ้าเป็นไปได้ เธอยอมปิดหูปิดตาไม่รู้เรื่องแม่ผู้ให้กำเนิดเธอเลยตลอดชีวิตเลยเสียดีกว่า

“บี คุณปู่ของหนูตื่นแล้ว!” ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดยืนอยู่หน้าประตูและเรียกเบียงก้าที่โถงทางเดิน

อลิสันซึ่งยังคงเต็มไปด้วยความโกรธได้เปลี่ยนมาใส่หน้ากากแห่งความเห็นอกเห็นใจ เธอยกมือขึ้นและลูบไล้ผมสีดำของเบียงก้าและพูดกับชายชราว่า “ฉันคุยใกล้จะเสร็จแล้ว พ่อ ฉันแค่อยากปลอบบีเท่านั้น”

ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดหวังว่าเธอจะเข้ากันได้ดีกับบี ซึ่งจะมาเป็นสะใภ้ของเธอตอนที่แต่งงานเข้ามา เมื่อชายชราเห็นว่าอลิสันปฏิบัติต่อเธอดีเพียงใด เขาก็รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

…

ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดพูดกับพ่อเฒ่าเรย์นที่กำลังฟื้นคืนสติว่า “บีกำลังคุยกับแม่สามีในอนาคตอยู่นอกห้อง แม้อลิสันเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการ แต่เธอจะไม่เป็นอย่างนั้นกับคนที่เธอชอบหรอกนะ แต่ก็นะ ฉันคิดว่าบีเข้ากันได้ดีกับลูกสะใภ้ของฉันนะ”

'อลิสัน'

พ่อเฒ่าเรย์นเอ่ยถามว่า "นามสกุลเดิมของอลิสันคืออะไรงั้นเหรอ?"

“แทนเนอร์”

ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่

พ่อเฒ่าเรย์นขมวดคิ้วและนึกถึงผู้หญิงที่เคยหลอกลวงลูกชายเขาในตอนนั้น เขาจำได้ชัดว่าเธอ มีนามสกุลเดียวกันกับเธอผู้นี้...