พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 99

“ขอโทษค่ะ ฉัน... คือฉันไม่รู้ว่าคุณอยู่ข้างใน...”

ทันทีที่เบียงก้าหลับตา เธอก็นึกขึ้นได้ว่าควรหันหลังและเดินออกไป

หลังจากปิดประตูห้องน้ำอย่างเร่งรีบ เบียงก้าโทษคุณปู่ทั้งสองที่ไม่ยอมบอกเธอว่าลุคอยู่ข้างใน แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็หน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย...

ชายสูงอายุสองคนรู้ว่าหลานชายกำลังอาบน้ำอยู่ในนั้น พวกเขาซึ่งมีประสบการณ์ด้านความสัมพันธ์มานานหลายสิบปีทราบดีว่า 'สัมผัสอันใกล้ชิด' เป็นสิ่งจำเป็นในการพัฒนาความสัมพันธ์ของชายหญิง

สัมผัสอันใกล้ชิดอาจอยู่ในรูปแบบของความใกล้ชิดทางร่างกายหรือสิ่งยั่วยวนทางสายตา

หากปราศจากสิ่งยั่วยวนก็จะไม่มีที่ว่างสำหรับความคิดที่โลดโผนและเพ้อฝัน

หากปราศจากความคิดที่โลดโผนและเพ้อฝัน ก็จะไม่มีการพัฒนาหรือเติมเต็มต่อกัน

ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดทำราวกับว่าเขาไม่ได้สังเกตเห็นความอับอายของเบียงก้าเลยแม้แต่น้อย และย้ายเก้าอี้มานั่งลง จากนั้นเขาเริ่มปอกแอปเปิลให้พ่อเฒ่าเรย์น

เบียงก้ายืนอยู่นอกห้องน้ำ เธอคิดไม่ถึงว่าจะติดอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่น่าจะเป็นแบบนี้ไปได้

เมื่อลุคออกมาในชุดคลุมอาบน้ำ เขาก็เดินผ่านเธอไป

ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งรีบร้อนตรงไปยังเตียงขนาดมหึมาของตน สายรัดของเสื้อคลุมผูกหลวม ๆ รอบเอวชายเผยให้เห็นกล้ามเนื้อหน้าท้องที่กระชับและสมส่วน

เบียงก้าเข้าไปหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำหมาด ๆ แล้วออกมาเช็ดเหงื่อบนใบหน้าให้คุณปู่

“อาการดีขึ้นแล้วเหรอคะ คุณปู่?”

“ปู่ดีขึ้นมากแล้วล่ะ…สุขภาพของปู่แย่ลงทุกวัน ๆ” พ่อเฒ่าเรย์นรู้สึกผิดอย่างยิ่งกับเรื่องนี้

เป็นครั้งแรกที่เขาหลอกหลานสาวโดยแสร้งทำคนป่วย

แต่เนื่องจากเขาลงมือไปแล้ว ไม่มีทางที่เขาจะกลับถอยกลับได้ในตอนนี้

หลานสาวคงจะโกรธมากหากรู้ว่าทั้งหมดนี้เป็นการจัดฉาก

นอกจากนี้ เขากำลังทำสิ่งนี้เพื่ออนาคตของคนหนุ่มสาวสองคน ดังนั้นเขาสมควรได้รับการอภัย

เมื่อเห็นว่าริมฝีปากของคุณปู่แห้งแตก เบียงก้าก็พูดว่า "นอนลงเถอะนะคะคุณปู่ เดี๋ยวหนูจะหาน้ำให้ดื่ม"

ชายชราพูดทันทีว่า “เทให้ลุคแก้วหนึ่งด้วยนะ ปู่คิดว่าหลานลุคไม่ได้ดื่มน้ำตั้งแต่เช้าแล้ว”

"..." เบียงก้าไม่พูดอะไร

ขณะนี้คุณปู่กำลังพักฟื้นอยู่ในครอบครัวครอว์ฟอร์ด และผู้อาวุโสของครอบครัวครอว์ฟอร์ดได้เชิญแพทย์ประจำครอบครัวมารักษาคุณปู่ของเธอ ไม่ใช่เรื่องยากเย็นนักสำหรับเธอที่จะรินน้ำให้ลุคสักแก้วขณะที่เธออยู่ที่นั่น

ใช้เวลาไม่นานเธอก็กลับมาหลังจากรินน้ำไปสองแก้ว

หลังจากป้อนให้คุณปู่จิบน้ำสองอึก เบียงก้าหยิบแก้วอีกใบแล้วยื่นให้ลุค

เบียงก้าถือแก้วน้ำไว้ในมือ และยืนอยู่ข้างเตียงแต่เธอไม่รู้จะเริ่มอย่างไร

ลุคสวมเพียงชุดคลุมอาบน้ำสีเข้ม เขานอนอย่างเกียจคร้านอยู่บนเตียงใหญ่ ใช้มือทั้งสองข้างหนุนหลังศีรษะ ขายาวข้างหนึ่งงอเข้า ในขณะที่อีกข้างเหยียดตรง ทำให้ดูมาดเจ้าชู้มากกว่านายแบบในนิตยสารเสียอีก

จากมุมของผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ด ท่าทางของหลานชายดูเหมือนอันธพาล...

บนเสื้อคลุมอาบน้ำไม่มีกระดุมสักเม็ด มีเพียงสายรัดรอบเอวสองเส้นที่ห้อยหลวมจนดูน่าหงุดหงิด

ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดไอกระแอมเพราะกังวลว่าเขาจะทำสิ่งที่น่าอึดอัดใจยิ่งขึ้นไปอีก

เขาบ่นลุคว่า “ดูตัวเองหน่อยสิ หลานควรจะใส่เสื้อผ้าแบบนั้นรึไง?! มันถึงขั้นที่กางเกงในของหลานต้องโผล่ออกมาอย่างนั้นเลยเหรอ?”

หลังจากโดนคุณปู่ดุ ลุคก็เบิกตากว้าง ดูราวกับว่าเขาเพิ่งสังเกตเห็นผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างเตียง

เบียงก้าไม่รู้ว่าจะเอาตาคู่งามไปวางไว้ตรงไหนดีจึงก้มหน้าลงเพื่อวางแก้วน้ำไว้บนโต๊ะข้างเตียง

“รบกวนคุณเอาช่วยเอาผ้าห่มมาให้หน่อยได้ไหม?” เสียงแหบห้าวของลุคดังก้องอยู่ในห้องที่ปรับปรุงใหม่อย่างหรูหรานี้

ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดบอกเธอทันท่วงที “ในตู้มีผ้าห่มอยู่ ไปให้หยิบมาห่มให้เขาหน่อยเถอะ”

เบียงก้าเหลือบมองชายที่นอนอยู่บนเตียงและสังเกตเห็นว่าดวงตาของเขาปิดอยู่ ขณะที่คิ้วหนาของเขาขมวดเล็กน้อย ริมฝีปากบางซีดเผือด เขาคงจะไม่ค่อยสบายดีนัก

"เมื่อคืนนี้ใครรู้บ้างว่าเจ้าหลานตัวดีนี้มีไข้ขึ้นสูงตั้งแต่กลับมาเมื่อคืน" ผู้อาวุโสครอว์ฟอร์ดเฉลยอาการป่วยของหลานชายเพื่อให้เบียงก้าจะรู้สึกสงสารลุค