พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 117

"แฟนเก่าเหรอ?” บลองช์จิ้มมีดลงบนสเต๊กเมื่อได้ยินคำพูดของผู้เป็นอา เด็กชายเงยหน้าขึ้นมองอาของตน

เรนนี่เองก็เงยหน้าขึ้นและกะพริบตาราวกับตุ๊กตาด้วยขนตาหนาสีดำที่เป็นประกาย

หลังจากถูกสายตาของหลานชายและหลานสาวจับจ้อง หลุยส์ก็อธิบายด้วยความเคอะเขินว่า “ใช่ แฟนเก่า เอ่อ…ผู้ชายที่เป็นแฟนน้าบีก่อนพ่อของหลาน ๆ ไง…”

หลังจากที่อธิบายจบ หลุยส์ก็รู้สึกราวกับว่ามีมีดอันเย็นยะเยือกขว้างใส่หน้าเขาอย่างจัง เขาเงยหน้าขึ้นมองลุคที่แขนได้รับบาดเจ็บด้วยความประหม่า

หลังจากที่บลองช์และเรนนี่ได้ยินคำอธิบายของคุณลุง เด็ก ๆ ก็จ้องมองไปที่พ่อพร้อมกัน

“เธอทำงานในแผนกเดียวกันกับแฟนเก่าของเธออย่างนั้นเหรอ? ช่างยุ่งเหยิงเสียจริง ๆ!” ซูซานกล่าว

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ลูกชายของเธอได้ไล่เธอให้ออกไปเล่นไพ่ หรือจะไปอยู่ในกระท่อมในป่าที่ห่างออกไปจากในเมืองก็ได้

ซูซานไม่ใช่คนโง่ ดังนั้นเธอจึงเดาได้ว่าทำไมเขาต้องการเช่นนั้น

ลูกชายของอลิสันที่มีผู้หญิง ได้พาเธอเข้ามาเพื่อพบกับครอบครัวเป็นครั้งแรก จากนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็ได้เห็นเรื่องยุ่ง ๆในครอบครัวของลูกชายของเธอ

เพื่อป้องกันไม่ให้เหตุการณ์เช่นนั้นเกิดขึ้นอีก คนเหล่านี้จึงต้องการให้เธอออกไปจากบ้าน เพื่อที่พวกเขาจะได้มีทางสะดวก

เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่เบียงก้าก้าวเข้ามาในบ้าน ซูซานก็จะอยู่ที่นี่ด้วยไม่ได้

ซูซานเก็บความโกรธของเธอลง อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอพบว่าลูกสะใภ้ในอนาคตของอลิสันทำงานร่วมกับแฟนเก่า เธอจึงปล่อยให้โอกาสในการระบายความโกรธของเธอผ่านไปไม่ได้

อลิสันนั่งอยู่ตรงข้ามกับซูซาน

อลิสันเงยหน้าขึ้นมองซูซาน และต้องการจะบอกว่า ลูกชายของเธอได้เลิกรากับเบียงก้าผู้นั้นแล้ว!

แต่เธอก็ตระหนักได้ว่าผู้อาวุโสยังไม่ทราบเรื่องนี้ ดังนั้น อลิสันจึงเก็บคำพูดเหล่านั้นลงไปและแสดงท่าทางสุภาพต่อไปโดยไม่ตอบโต้ซูซาน

ผู้อาวุโสที่นั่งเงียบอยู่ตลอดเวลาก็ถามหลานชายขึ้นว่า “หลุยส์ เรื่องเป็นยังไงมายังไง? เล่าให้ปู่ฟังหน่อยสิ”

"เอ่อ" หลุยส์เหลือบมองลุค เขากลัวว่าเขาจะพูดอะไรผิดไป แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่ต้องการปิดบังเพราะมันคงจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ ถ้าหากว่าเบียงก้าจะเคยมีแฟนเก่า มันไม่ใช่เรื่องที่ผิดกฎหมายเสียหน่อย!

“ก่อนหน้านี้ที่บีไปเรียนอยู่ที่ต่างประเทศ เธอเคยมีแฟนมาก่อน หลังจากนั้น เมื่อทั้งคู่กลับมาที่นี่ พวกเขาก็ได้เข้าทำงานที่บริษัทของเรา แต่แล้วความสัมพันธ์ของพวกเขาก็อยู่ได้ไม่นาน พวกเขาคบกันได้เพียงแค่ปีกว่า ๆ” หลุยส์หยุดไปชั่วขณะและพูดต่ออย่างตื่นตระหนก “แต่สุดท้าย เจ้าหมอนั่นกลับนอกใจบี แล้ว…”

"แล้วอะไร?" ชายชราขมวดคิ้ว

ทุกคนที่อยู่ในโต๊ะอาหารต่างก็จ้องมาที่หลุยส์

ลุควางส้อมและมีดลง “ผมกินเสร็จแล้ว ขอตัวก่อน”

“แล้วเขาก็นอกใจบีไปหาพี่สาวต่างแม่ของบี...” หลุยส์กล่าว

ในที่สุด ซูซานก็เข้าใจได้ “ลูกกำลังจะบอกว่าลุครู้จักกับบีเพียงแค่ไม่ถึงเดือนอย่างนั้นเหรอ…”

หลังจากที่ลุคขึ้นไปที่ชั้นบนแล้ว ซูซานก็มีความกล้าที่จะพูดในสิ่งที่น่ารังเกียจมากขึ้น “คุณพ่อคะ คุณพ่อควรจะระมัดระวังเรื่องการเลือกหลานสะใภ้ให้ดีนะคะ เพราะอาจพลาดไปเลือกผู้หญิงสกปรกอย่างอลิสันมาอีกก็ได้ เราต้องเป็นห่วงเรื่องภาพลักษณ์และการทุ่มเทให้กับงานของลุค ถ้าไม่แบบนั้น ฉันเกรงว่าตระกูลครอว์ฟอร์ดของเราอาจจะต้องถูกประณามไปตลอดถ้าหากว่าวันหนึ่ง ทุกคนรู้ว่า ภรรยาของแซคคารี่เป็นผู้หญิงเต้นกินรำกินและเป็นนัดขุดทอง และถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ หุ้นของบริษัทที คอร์ปอาจจะต้องร่วงลงอย่างมากแน่นอน…”

“หุบปาก! หยุดพูดเรื่องไร้สาระต่อหน้าเด็ก ๆ ได้แล้ว!” อลิสันทุบส้อมลงอย่างบ้าคลั่ง

ซูซานที่ถูกต่อว่าไม่ได้มีท่าทีโกรธ แต่เธอกลับหัวเราะเยาะอย่างสะใจ “เธอมีสิทธิ์อะไรที่จะโกรธเหรอ? บอกมาสิว่าฉันพูดอะไรผิดตรงไหนในเมื่อทุกอย่างเป็นความจริง ฉันกำลังสอนให้เด็ก ๆ จำเอาไว้ว่า ใครกันแน่ที่เป็นนายหญิงของตระกูลที่แท้จริง และใครกันแน่ที่เป็นคนคดโกง ไร้ยางอายและต่ำต้อยที่สุดในบ้านหลังนี้!”

“ผมอิ่มแล้ว" บลองช์วางช้อนส้อมลงบนโต๊ะและลุกขึ้นจากเก้าอี้

"หนูก็อิ่มเหมือนกัน" เรนนี่ทำตามพี่ชายของเธอ

เมื่อลุกออกจากโต๊ะไปแล้ว เด็กทั้งสองคนไม่ได้ขึ้นไปที่ชั้นบนแต่ไปที่สวนแทน