พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 123

“อ๊าา! ช่วยด้วย! ช่วยฉันด้วย!”

เมื่อเห็นกองเลือดนองเต็มเตียง เธอจึงร้องตะโกนออกมาด้วยความตกใจและเจ็บปวด

ซาเวียร์สวมชุดสูทที่ถูกรีดมาอย่างประณีตซึ่งผู้ช่วยส่งมาให้ในตอนเช้า เขาจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบและกดโทรออก เขาเผยรอยยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ผมหวังว่าคุณคงเข้าใจลูกพี่ลูกน้องของผมนะ ตอนที่อยู่ในคุก พี่ชายของเธอ เขาดีกับผมมาก หลังจากที่ออกมาแล้ว ผมยังไม่ได้ทำอะไรตอบแทนเขาเลย แต่เดี๋ยวก่อนนะ ผมรู้สึกเหมือนกับว่าน้องสาวของหลานทำอะไรที่เลวร้ายลงไปมาก ๆ เลยแหละ”

มาลีซึ่งยืนอยู่บนกองเลือดกำลังมองดูชายคนนั้นอยู่ เขาไม่สนใจไยดีเธอหรือแม้แต่กองเลือดนั่นเลยด้วยซ้ำ เขาแค่คุยกับใครสักคนทางโทรศัพท์ จากนั้นก็เปิดประตูและออกจากห้องไป

มาลีหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอด้วยความตื่นตระหนกและพบว่าโทรศัพท์นั้นปิดเครื่องอยู่

เธอเปิดโทรศัพท์และโทรหา 911

ในขณะนั้นเอง ประตูที่ปิดอยู่ก็ถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง ผู้หญิงกับผู้ชายสองคนเดินเข้ามา

คนนั้นคือเลขาสาวซึ่งทำหน้าที่บริการตรงทางเข้าคลับเฮาส์ เมื่อคืนนี้ เธอเข้าใจผิดคิดว่ามาลีเป็นคนที่กำลังหามา เธอจึงส่งตัวมาลีไปให้กับซาเวียร์ เลขาสาวจ้องมองเตียงนองเลือดด้วยสายตาที่เย็นชา และสั่งชายฉกรรจสองคนที่มากับเธอ “พาหล่อนไปแต่งตัวและลากไปขึ้นรถซะ”

ชายทั้งสองเดินไปหามาลีทันที

"คิดจะทำอะไรน่ะ?" มาลีต้องการหนีไปซ่อน

เลขาสาวประกาศก้อง “ถ้าไม่อยากตาย ก็ทำตามที่ฉันบอกซะ ฉันสามารถทำให้เธอนอนเน่าตายอยู่ในโรงแรมนี้ได้ และไม่มีใครมาเจอหรือแม้แต่ได้ยินเสียงร้องโหยหวนของเธอได้อีกเลย”

มาลีรู้สึกหวาดกลัว เธอกุมท้องน้อยที่เจ็บปวดด้วยมือทั้งสองโดยไม่รู้ตัว จากนั้นก็ถูกพาขึ้นรถไปพร้อมใบหน้าที่ซีดเซียว

ณ โรงพยาบาล

มาลีได้รับยาสลบและเข้ารับการผ่าตัด

หลังจากที่เธอออกจากการผ่าตัดและยาสลบหมดฤทธิ แพทย์บอกกับมาลีว่าเด็กในครรภ์ไม่อยู่กับเธอแล้ว

“ฉันควรแจ้งคู่หมั้นของคุณดีไหม?” คำถามที่เลขาสาวคนนี้เอ่ยถามทำให้หัวใจเธอรับรู้ถึงเรื่องที่น่าตื่นตระหนกอีกหนึ่งเรื่องได้

มาลีนอนอยู่บนเตียงอย่างอ่อนแรง เธอเจ็บบริเวณท้องน้อยมาก แต่สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวที่สุดคือคำชี้แจงอันไร้ปรานีของแพทย์ว่าเธอจะไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีกเพราะว่าเธอไม่ดูแลเนื้อดูแลตัวเองให้ดีเท่าที่ควร

เมื่อฌองและแอนนามาถึง ฌองก็ดูเงียบกว่าผู้เป็นแม่ผู้ตื่นตระหนกราวกับโลกกำลังจะแตก

ถ้าฌองเต็มใจที่จะทำตามข้อเสนอของเพื่อนในอินเทอร์เน็ตผู้นั้น และทำตามคำแนะของแม่สาวทรงใหญ่คนนั้นที่ว่าให้ส่งตัวมาลีไปให้กับชายคนอื่นเสีย นั่นหมายความว่าในกรณีนี้ เขาก็จะไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบอะไรเลย

เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับมาลีเลย ดังนั้นฌองจึงไม่สนว่าเธอจะนอกใจ เพราะเขานอกใจเธอเช่นกัน

เมื่อแอนนาเข้าไปในห้อง เธอรีบปรี่ตัวเข้าไปตบหน้ามาลีฉาดใหญ่

เพี๊ยะ!

มาลีที่เพิ่งเคลิ้มหลับไปสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด

มาลีผู้อ่อนเพลียหันมามองค้อนใส่แอนนา “นางบ้านี่ กินยาลืมเขย่าขวดรึไง?”

แอนนาตบหน้าเธออีกครั้ง การตบปากอันอวบอิ่มนั้นยังไม่สาแก่ใจพอ เธอเหนื่อยหอบและตบหน้ามาลีต่อด้วยกระเป๋าถือของตน

“นางผู้หญิงไร้ยางอาย! แกไปมั่วกับคนอื่น แถมยังฆ่าหลานชายของฉันอีก!” แอนนาด่าทอพร้อมน้ำตา เธอใจสลายที่หลานชายเสียชีวิต สิ่งมีชีวิตน้อย ๆ จากโลกใบนี้ไปเพียงเพราะความโง่เง่าของแม่ตนเอง

และฉับพลัน แอนนาก็รู้สึกเสียใจกับความโง่เง่าของตนที่เสียรู้ไปดาวน์บ้านให้นางผู้หญิงไม่รู้จักพอคนนี้ได้

...

ณ บริษัท ที คอร์ปอเรชั่น

เมื่อได้รับโทรศัพท์จากแม่ของตน นีน่าจึงรีบตรงดิ่งไปยังห้องพักพนักงาน

หลังจากที่นีน่าอยู่ในที่ลับตาคน เธอขมวดคิ้วและพูดปลอบแม่ว่า “เอาละแม่ เด็กน้อยไปดีแล้ว แม่อย่าร้องไห้อีกเลยนะคะ มองเรื่องนี้เป็นบทเรียนนะแม่นะ? ยังไง เราทำอะไรไม่ได้อีกแล้ว”

“หลานชายของฉัน!”

“หลานชายแม่?” นีน่าพูดไม่ออก “ไม่ใช่ว่าหนูจะดูถูกพี่หรอกนะ แต่แม่แน่ใจได้ยังไงว่าเด็กในท้องนั้นเป็นลูกของพี่จริง ๆ”

ณ โรงพยาบาล แอนนาถือกระเป๋าถืออยู่ในมือ เธอกำลังเดินไปที่ป้ายรถเมล์ ทันใดนั้นเธอก็คิดขึ้นได้หลังจากได้ฟังที่ลูกสาวพูด