พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 124

บลองช์ซึ่งยังคงอยู่ในอ้อมกอดของคุณปู่เหลือบมองซาเวียร์ที่จ้องมองมาทางเขา เขากะพริบตาอย่างไม่รู้สาเหตุและรู้สึกกลัวเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงเบือนหน้าหนีและกอดคอของคุณปู่ต่อไป

บลองช์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยเมื่อถูกจ้องมอง

“เจ้าหนูมาเถอะ มากอดลุงหน่อยเร็ว!” ซาเวียร์ยื่นมือไปทางบลองช์

บลองช์จำคุณลุงคนนี้ไม่ได้และไม่ชอบสายตาของลุง บลองช์จึงไม่หันกลับมามองเพราะไม่อยากกอดคุณลุงคนนั้น

คุณปู่พูดกับเด็กที่อยู่ในอ้อมแขนว่า "ลานี่ นี่คือคุณลุงของหลานเอง"

“แต่ผมไม่เคยเห็นเขามาก่อนครับ” ด้วยสายตาที่น่ากลัว บลองช์คิดว่าคุณลุงคนนี้ดูเหมือนคนใจร้าย

“เขาเป็นลุงของหลานจริง ๆ นี่เป็นลูกชายแท้ ๆ ของปู่เอง หลานกลัวอะไร? ถ้าเขาดุหลาน บอกปู่มาได้เลย แล้วปู่คนนี้จะถลอกหนังเขาออกมาทั้งเป็นเลยคอยดูสิ”

เมื่อแดเนียลพูดอย่างนั้น เขาก็ยกเด็กน้อยเข้าไปในอ้อมแขนของซาเวียร์

ซาเวียร์กอดบลองช์อย่างระมัดระวัง

บลองช์ลังเลเล็กน้อยและมองไปทางพ่อเพื่อขอความช่วยเหลือ เขาไม่อยากมองใบหน้าซาเวียร์

ซาเวียร์อุ้มบลองช์และเดินไปหาลุคซึ่งนั่งอยู่อีกทางพร้อมกับเรนนี่บนตัก

“ดูเหมือนว่าถึงเวลาแล้วที่ฉันจะหาที่หาทางของตัวและมีครอบครัวได้สักทีแล้วสินะ” ซาเวียร์บอกกับลุค

บลองช์เหลือบมองชายผู้เรียกตนเองว่าลุง และทำหน้าบึ้งพลางพูดว่า "คุณลุงยังไม่แต่งงานเหรอครับ?"

“ใช่ ก็เหมือนพ่อของหลานนั่นแหละ ไม่มีใครเอาคนแก่ ๆ อย่างเราหรอก” ซาเวียร์ยิ้มแล้วมองดูใบหน้าของเด็กอย่างละเอียดถี่ถ้วน เขามองให้ดีตั้งแต่รูปศีรษะ คิ้วจรดปลายคาง

หลังจากมองอย่างถี่ถ้วน ซาเวียร์ก็เงยหน้าขึ้นและเหลือบมองเรนนี่

ลุคจ้องมองบรรดาญาติของตนซึ่งยืนอย่างไกลออกไปพลางถามออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เแล้วทำไมคนอย่างนายถึงได้เกี่ยวข้องกับปาปารัซซีสาวคนนั้นได้ล่ะ?”

ซาเวียร์จ้องไปที่ใบหน้าน้อย ๆ ของบลองช์และวิเคราะห์อย่างละเอียดถี่ถ้วนในขณะที่พูดว่า “ปาปารัสซี่สาวคนนั้นเป็นแค่น้องสาวของเพื่อนในคุกน่ะ เขาคือเพื่อนแสนดีของฉันเอง หลังจากที่ถูกปล่อยตัวออกมาจากคุก ฉันตั้งใจจะให้เงินกับครอบครัวนั้น แต่พี่สาวของเขาไม่ต้องการ เธอแค่อยากจะโด่งดังในโลกปาปารัสซี่ เธอบอกฉันว่าเธออยากเป็นปาปารัสซี่สาวคนแรกในประเทศ”

บลองช์ฟังสิ่งที่ผู้ใหญ่กำลังพูดกันอย่างตั้งใจพร้อมกับจ้องมองใบหน้าคุณลุงแปลกหน้าตาไม่กะพริบ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมลุงต้องจ้องมาที่เขา ทั้ง ๆ ที่กำลังพูดอยู่

“เพราะเธอไม่สนใจเรื่องเงิน แต่เธอตัดสินใจว่าจะเป็นปาปารัสซี่หญิงอันดับหนึ่งของประเทศ ฉันค่อนข้างประทับใจในความทุ่มเทนั้น แต่น่าเสียดาย ที่เธอไม่สเปกของฉัน” ซาเวียร์พูดแล้วยกมือขึ้นหยิกแก้มเล็ก ๆ ของบลองช์ เขายิ้มและเอ่ยต่อ "แล้วฉันก็คิดว่านายไม่เคยมีเรื่องอื้อฉาวและสื่อไม่เคยรายงานเกี่ยวกับชีวิตส่วนตัวนายเลย นอกจากนี้ ผู้ช่วยคนนั้นของนายมักห้ามไม่ให้ใครถ่ายรูปนาย ฉันก็เลยบอกเธอไปว่าเชิญถ่ายรูปนายได้ตามสบาย”

ในขณะนั้นเอง เขาใช้มือใหญ่ยักษ์บีบใบหน้าของบลองช์

"เด็กคนนี้น่ารักจัง" ซาเวียร์ตัดสินใจปล่อยมือและหยุดหยอกล้อเด็กน้อย เขานั่งลงที่เก้าอี้แล้วกล่าวว่า "ถ้าเธอเปิดโปงชีวิตส่วนตัวของเจ้านายใหญ่ที่น่าเกรงขามแห่งบริษัท ที คอร์ปอเรชั่นได้ ฉันมั่นใจว่าบริษัทเธอจะดังพลุแตกในชั่วข้ามคืน และเธอก็จะมีชื่อเสียงในโลกของปาปารัสซี่ได้อย่างแน่นอน"

ลุคมีคำถามข้อกังวลอีกข้อ “ถ้าปาปารัสซี่หญิงคนนี้ไม่ใช่สาวแบบที่นายชอบ แล้วต้องผู้หญิงแบบไหนล่ะ?”

ก่อนเข้ามา ลุคได้รับโทรศัพท์จากคุณลุงแดเนียล

ชายชราเพียงต้องการแสดงความเสียใจเกี่ยวกับช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เมื่อซาเวียร์อยู่ในเรือนจำ พ่อเขาก็แก่ลง

ในที่สุด เขาก็ได้เห็นลูกชายได้รับการปล่อยตัวออกจากเรือนจำ

ในฐานะพ่อ แดเนียลเพียงต้องการเห็นลูกชายกลับตัวกลับใจเป็นคนดี เขาย่างเข้าสามสิบปีแล้ว เขาสนุกสนานมามากพอแล้ว เขาคิดว่าการแต่งงานจะทำให้ลูกชายดีขึ้นและไปในทิศทางที่ถูกต้อง

มันคงไม่มีประโยชน์ที่อะไรจะเกลี้ยกล่อมให้ลูกชายเขาแต่งงานให้เร็วที่สุด

หากน้ำเสียงของเขาดูเคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย เขาก็กลัวว่าลูกชายของเขาอาจหนีไปอยู่นอกบ้าน

วิธีสุดท้ายที่แดเนียลทำ คือขอความช่วยเหลือจากหลานชาย นั่นเป็นเหตุผลที่เขาบอกลุคเกี่ยวกับเรื่องนี้

ตัวลุคเองก็ยังไม่ได้แต่งงาน ดังนั้นจึงรู้สึกแปลกไม่ใช่น้อยที่อยู่ดี ๆ จะไปแนะนำคนอื่นให้แต่งงาน ถึงอย่างนั้นเมื่อซาเวียร์พูดถึงเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เขาบอกกับลุคว่าอาจถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องแต่งงานและสร้างครอบครัวแล้ว

ลุคนึกถึงความลำบากที่ลุงและป้าของตนต้องทนมาตลอดห้าปีที่ผ่านมา ซาเวียร์อยู่ตรงนั้นจ้องมองใบหน้าน่าเอ็นดูของบลองช์ พลางนึกถึงผู้หญิงคนหนึ่ง เขาเลิกคิ้วและหันไปมองลุค “ทำไม? นายตั้งใจจะแนะนำผู้หญิงแบบที่ฉันชอบรึไง?”

“ทำไมไม่ลองบอกรายละเอียดให้ฉันฟังมากกว่านี้ล่ะ?” ลุคหยิบถ้วยชาบนโต๊ะและจิบอย่างสง่างาม

“ฉันไม่มีสเปกแน่นอนหรอกนะ ทำไมนายไม่เปลี่ยนเป็นลองแนะนำใครก็ได้ให้ฉันรู้จักแทนล่ะ ฉันชอบผู้หญิงที่เล่นกับเด็ก ๆ แนว ๆ นั้นมากกว่า”

ซาเวียร์พูดอย่างเฉยเมยว่า “ฉันชอบเด็กนะ ฉันได้ยินมาว่าการจะมีลูกแฝดได้ ไม่ว่าพ่อหรือแม่จะต้องมียีนนั้น ครอบครัวแทนเนอร์ของเราไม่มีลูกแฝดเลยสักคน ฉันเลยได้แต่ได้แต่หวังพึ่งผู้หญิงคนนั้น”

บลองช์รู้ว่าเรนนี่กับเขาเป็นฝาแฝดกัน แปลว่าคุณแม่ต้องสุดยอดมากแน่นอน

นิ้วเรียวยาวของลุคลูบไล้ไปด้วยถ้วยชา ใบหน้าของเขายังคงไร้ความรู้สึก แต่จิตใจหวนย้อนกลับไปเมื่อกว่าห้าปีที่แล้ว

เมื่อเขารู้ว่าเบียงก้ากำลังตั้งท้องลูกแฝด ขณะนั้นกำลังเซ็นเอกสารสำคัญ ทันทีที่เฟย์แจ้งข่าวนี้กับเขา เขาก็หยุดทุกสิ่งที่ทำอยู่ แม้ว่าจะเซ็นสัญญาไปแล้วแค่ครึ่งทางก็ตาม

เขารู้ดีว่ากว่าที่ผู้หญิงจะตั้งครรภ์ได้ลำบากเพียงใด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เด็กหญิงอายุสิบแปดปีย่างเข้าสิบเก้าปี เธอท้องลูกแฝดในการตั้งท้องครั้งแรก มันทำให้เขารู้สึกสนใจมากขึ้น จากนั้น เขาทำทุกอย่างที่สามีควรทำให้ภรรยาของเขาอยู่เบื้องหลัง

แต่เธอไม่เคยรู้เรื่องนี้เลย

เขาไม่เคยคิดที่จะบังคับเธอ แต่ด้วยช่วงชีวิตในตอนนั้น เขาไม่มีทางเลือก ถ้าเธอไม่ได้ตั้งครรภ์กับเขาเมื่อห้าปีก่อน เธอคงจะมีชีวิตที่ยากลำบากกว่านี้และไปมีลูกกับผู้ชายคนอื่นเพื่อแลกค่ารักษาพยาบาลให้พ่อเขาแทน

เขาพยายามจะเป็นเจ้าของเธอแต่เพียงผู้เดียวและต้องการช่วยเธอด้วยในเวลาเดียวกัน เมื่อเขาให้ค่ารักษาพยาบาลและหาผู้บริจาคตับให้พ่อเธอ เขาก็พอใจกับความรักและความเห็นแก่ตัวที่ฝังอยู่ในใจมานานหลายปี

เบียงก้าคลอดลูกแฝดให้กับเขา และทุกครั้งที่เขาคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ภูมิใจมากจนความสุขแทบเอ่อล้นออกมา

“ช่างมันเถอะ เดี๋ยวฉันก็เจอคนคนนั้นเองแหละ นายไม่สนใจอยู่แล้วนิ” ซาเวียร์เดาว่าจิตใจของลุคอาจจะลอยไปเพราะเขากำลังคิดถึงมารดาผู้ให้กำเนิดสองฝาแฝด

บลองช์พ่นลมหายใจอุ่น ๆ ออกมาอย่างโล่งอก ในที่สุดลุงที่น่ารำคาญก็จากไป

ซาเวียร์ไปที่โรงรถนำรถออก เขาขึ้นรถและเหยียบคันเร่งออกจากโรงรถโดยไม่บอกใคร จากนั้นเขาจึงแยกตัวออกจากงานเลี้ยงสังสรรค์ของครอบครัวมา

เมื่อแดเนียลเห็นการกระทำของเขา เขาก็โทรหาและตะคอกลูกชายผ่านโทรศัพท์ทันที "นี่แกเล่นตลกอะไร? กลับมาเดี๋ยวนี้นะ! ทุกคนมาที่นี่เพื่อฉลองที่แกออกจากคุกนะ ทำไมแกถึงออกไปแบบนั้นล่ะ?"

“เดี๋ยวผมกลับมาครับ” ซาเวียร์พูดแล้ววางสาย

หลังจากขับด้วยเร็ว เวลาผ่านไปสามสิบนาที ในที่สุดเขาก็มาถึงยังห้างในรูป

เขาจอดรถปอร์เช่คาเยนน์ในที่จอดรถข้างถนน จากนั้นซาเวียร์ก็เดินไปหาเบียงก้าซึ่งกำลังแจกใบปลิว

"สวัสดีค่ะ ถ้าคุณพอมีเวลา ช่วยดูหน่อย ขอบคุณค่ะ" เบียงก้าพูดคำเดิมซ้ำ ๆ ขณะที่เธอยื่นใบปลิวให้คนคนหนึ่ง กระนั้น คนที่รับใบปลิวจากเธอยังยืนอยู่ที่นั่นและไม่ขยับหลังจากรับใบปลิว

เบียงก้ามองขึ้นไปที่บุคคลนั้น

“อ่าว คุณนี่เอง ถ้าผมจำไม่ผิด คุณคือ... แฟนเก่าของลุคใช่ไหมครับ?” ซาเวียร์แสร้งทำเป็นประหลาดใจที่เห็นเธอบังเอิญ เขาส่งยิ้มอ่อนโยนให้เธอ