พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 155

ลุคยังคงกระตุ้นเบียงก้าอย่างเร้าใจ และเฝ้าดูสีหน้าของเธออย่างมีความสุข

ชายผู้นี้เฝ้ากัดริมฝีปากเธอเป็นระยะ

ดูเหมือนว่าเขาจะสนุกกับเรื่องนี้ไม่น้อย

ชื่อ 'ชาร์ลส์ ฟินน์' ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์ของลุค

ลุคมองไปข้างหลังและเตือนเธอขณะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “จับคอผมแล้วก็นิ่งไว้ ขืนยังดิ้นไปดิ้นมา คุณได้หงายหลังแน่”

เธอนั่งคร่อมอยู่บนตักเขาและไม่ได้จับอะไร ถ้าเผลอเอนหลังไป มีหวังไปหงายหลังไปจริง ๆ แน่

“ลุงชาร์ลส์ มีอะไรรึเปล่าครับ?” ลุคกังวลว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเด็กสองคน ดังนั้นเขาจึงต้องรับสายชาร์ลส์

ชาร์ลส์พูดอะไรบางอย่าง

เบียงก้าค่อย ๆ สงบลงและพยายามสุกความสามารถที่จะดึงตัวเองออกจากความรู้สึกแปลก ๆ ซึ่งกำลังครอบงำเธออยู่ เธอไม่สนใจว่ามันจะดูงุ่มง่ามหรือไม่ แต่เธอค่อย ๆ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าขาเธอจะไม่รู้สึกชาเมื่อแตะถึงพื้น เธอลุกขึ้นยืนโดยไม่ลังเล

หลังจากหลุดจากมือชายคนนั้น กระโปรงก็ตกลงตามแรงโน้มถ่วง

เธอไม่กล้ามองหน้าเขา เบียงก้าก้มตัวลงและของเล่นชิ้นต่าง ๆ และผลิตภัณฑ์คุมกำเนิดขึ้นมา

เธอรีบเก็บของอย่างรวดเร็วและรูดซิปกระเป๋าเดินทางนั้น

ขณะเบียงก้าจัดระเบียบข้าวของ เธอก็จัดทรงผมยุ่ง ๆ ที่เขาทำไว้ให้ดีเป็นผู้เป็นคนอีกครั้ง เช่นเดียวกับสายรัดชุดชั้นในที่หลวมและห้อยอยู่ครึ่งหนึ่งบนไหล่เธอ

กระโปรงก็ยังอยู่ในสภาพดี เพราะทำจากผ้าที่เป็นรอยได้ยาก

ส่วนด้านในกระโปรง...

ลุคไม่ได้ถอดชุดชั้นในแต่สอดนิ้วเข้าไปจากด้านข้างแทน

เมื่อเบียงก้ากำลังจะเดินออกจากม่านกั้นห้องพร้อมกับกระเป๋าเดินทาง เธอได้ยินลุคพูดจากด้านหลังว่า “ตาของเรนนี่โอเคไหมครับ? ลุงส่งเธอไปที่โรงพยาบาลรึเปล่า?”

“เกิดอะไรขึ้นกับเรนนี่เหรอคะ?”

หลังจากที่เบียงก้าได้ยินดังนั้น เธอจึงหันกลับมามองลุคด้วยความเป็นห่วง

ลุคขมวดคิ้ว นิ้วที่เปื้อนยังวางอยู่บนเข่าและไม่แตะต้องสิ่งอื่นใด

เขาเหลือบมองเธอ และฟังเรื่องราวของชาร์ลส์ทางโทรศัพท์อย่างเงียบเชียบ ในที่สุด เขาก็ลุกขึ้นและเอ่ยว่า "กำลังไปหาเดี๋ยวนี้แหละครับ"

หลังจากนั้น ชายคนนั้นก็วางสาย

เบียงก้าเดินตามไปเอ่ยถามเขา เหมือนพ่อแม่ในโรงพยาบาลที่กำลังถามหมอว่า "เกิดอะไรขึ้นกับเรนนี่คะ? พูดอะไรหน่อยสิ"

ลุคในชุดสูทเต็มยศหันกลับมามองเธอ ภายใต้แสงไฟที่สาดส่องเข้ามา ชายร่างสูงตระหง่านดูเหมือนพวกโรคจิตที่กู่ไม่กลับ เขาถามว่า “คุณไม่ต้องรีบขายของพวกนี้เหรอ?”

“มันพังไปหมดแล้วนิ จะให้ฉันเอาที่ไหนมาขายได้อีกเล่า...” เธอพูดขณะมองลงไปยังกระเป๋าเดินทาง

อันที่จริง เธอแค่อยากไปพบเรนนี่กับเขา

เธอชอบลูก ๆ ของลุคเป็นทุนเดิมตั้งแต่ตอนที่ทั้งคู่ยังเป็นลูกลุคในฐานะของเจ้านาย แม้ว่าจะมีระยะห่างระหว่างพวกเขาบ้าง แต่ตอนนี้เธอรู้เสียทีว่าเด็กทั้งสองคนเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอเอง เธออดไม่ได้ที่จะกังวลมากขึ้นว่าเกิดอะไรขึ้นกับทั้งสองหรือไม่

ลุคหันมา มีอ่างล้างมืออยู่ตรงนั้น เขาเปิดก๊อกน้ำและล้างมือในขณะที่พูดว่า "ในเมื่อของพวกนั้นพังไปหมดแล้ว คุณจะทำยังไงต่อ?"

เบียงก้าไม่ได้พูดอะไร เพราะเธอไม่มีเงินจะชดเชยค่าเสียหายด้วยซ้ำ

ราคาต้นทุนแต่ละกล่องนั้นถูกมาก แต่เจ้านายเธอโก่งราคาไว้ให้สูงเพื่อจะได้ขายสินค้าราคาแพงได้มากขึ้น

เธอรู้ว่าเขาจะต้องเรียกร้องค่าเสียหายจากเธอแน่นอน

ลุคมองเธอผ่านกระจก เขาถูสบู่และพูดว่า “มาเอากระเป๋าผมไปสิ เอาไปจ่ายค่าเสียหายและจัดการเรื่องนี้ไว ๆ ด้วย แล้วไปรับเรนนี่ด้วยกัน”

เบียงก้าตกตะลึง

ลุคเกือบล้างมือเสร็จแล้ว เขาพูดด้วยน้ำเสียงอันหนักแน่นว่า “ขืนยังยืนอมพะนำชักช้าอยู่ตรงนั้น ก็ไม่ต้องไปด้วยกันแล้ว”

"..."

เบียงก้าไม่ลังเลอีกต่อไป เธอเดินเข้าไปหาเขาและล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงด้วยมือเล็ก ๆ เธอเพิกเฉยต่อต้นขาอันแข็งแกร่งของลุคและถามว่า “กระเป๋าเงินของคุณ…”

“ในกระเป๋าเสื้อสูทต่างหาก” ลุคเพิ่งล้างมือเสร็จ แต่เนื่องจากมือยังเปียกอยู่ เขาจึงยืนตัวตรงและขอให้เธอไปเอากระเป๋าเงินมา

'ให้ตายสิ'

สัมผัสของเธอทำให้ร่างกายเขาเปล่งประกายขึ้นอีกครั้ง

เบียงก้ายืนอยู่ต่อหน้าชายร่างสูงตระหง่าน เธอยังคงได้กลิ่นกาแฟที่หลงเหลืออยู่บนร่างกายเขา ขณะที่หยิบกระเป๋าเงินออกจากกระเป๋าด้านในเสื้อสูท

เนื่องจากทั้งสองคนอยู่ใกล้ชิดแนบแน่นจนเกือบจะเป็นคนเดียว ๆ กันบนโซฟา อุณหภูมิร่างกายของเขาจึงถูกถ่ายเทไปอยู่ในกระเป๋าเงินของเขา

"ถ้าเงินสดไม่พอก็เอาบัตรไปรูดเลย แล้วก็อย่าเอ้อระเหยไปคุยกับคนอื่นด้วยล่ะ" ลุคก้มมองเธอ

เขาสัมผัสได้ว่าความรักของตนช่างน่ารังเกียจเหลือเกิน เพราะเขาทนเห็นเธอคุยกับผู้ชายคนอื่นไม่ได้ เขาอยากให้เธอสื่อสารแลกเปลี่ยนผู้ชายคนอื่นเพียงแค่คำหรือสองคำเพียงเท่านั้น

เบียงก้าพยักหน้าและพูดว่า "... ค่ะ"

เธอหยิบกระเป๋าสตางค์และกำลังจะออกไป

เมื่อเธอกำลังจะหันกลับไปถามเขาว่ารหัสผ่านของบัตรคืออะไร เธอเห็นเขาหันกลับมา ดวงตาของทั้งสบกันและราวกับว่าเขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ “รหัสผ่านคือวันเกิดของลูก ๆ ”

เบียงก้าอ้าปากค้างอย่างเงียบ ๆ

เธอถือกระเป๋าเดินทางและเทผลิตภัณฑ์คุมกำเนิดทั้งหมดที่อยู่ในนั้นออก ขณะที่เดินไปที่โถงทางเดิน และนับว่าสิ่งของทั้งหมดนี้ราคาเท่าไหร่

...

ในห้องโถงส่วนตัว เมื่อทุกคนเห็นเบียงก้าออกไป ใครบางคนมายื่นน้ำให้เบียงก้าเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

ชายคนนั้นเดินไปถอดฉากกั้นห้องออกแล้วมองไปรอบ ๆ

เขาพบว่ามีการใช้ก๊อกน้ำบนอ่างล้างจานแล้ว ต้องหมายความว่ามีคนล้างมือหรือล้างส่วนอื่นของร่างกายไป

นอกจากนี้ยังมีร่องรอยของการเคลื่อนไหวบนโต๊ะกาแฟและบนพื้น ซึ่งดูราวกับว่ามันถูกชนโดยบังเอิญตอนที่ร่างทั้งสองปะทะกันอย่างแรง แน่นอนว่าคงจะไม่มีใครตั้งใจโยกย้ายของเหล่านั้นแน่นอน

มีริ้วรอยบนพื้นผิวโซฟาสีแดง เมื่อชายและหญิงกระทำบางสิ่งอย่างดุเดือด ร่างกายของทั้งคู่ก็จะดันตัวเข้าหากัน และเป็นเรื่องปกติที่พื้นผิวของโซฟาจะมีลักษณะเช่นนั้น

“หญิงสาวที่ดูไม่มีพิษไม่มีภัยอะไร กลับกลายเป็นแม่สาวดาวยั่วไปวะ?” ชายคนนั้นที่เดินเข้ามาตรวจดูความเรียบร้อยแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ในที่สุด วันนี้ก็มาถึง วันที่พ่อฤษีอย่างลุคก็ยอมแตะต้องผู้หญิงเสียที

ลุคยืนอยู่หน้าโซฟาและจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ เขาหายใจออกช้า ๆ และขมวดคิ้ว “อย่ามาตลก เธอเป็นแม่ของลูก ๆ ฉันเอง”

“อะไรนะ? มะ-แม่ของลูกนายเหรอ?”

ในวินาทีนั้น ทุกคนก็ตกใจ

ตอนนั้นทารกแฝดเกิดได้อย่างไร? มันไม่ได้เกิดจากการอุ้มบุญหรือเด็กหลอดแก้ว แต่เกิดจากความสนิทสนมใกล้ชิดของคนสองคน?

คนที่ถูกส่งไปดูความเรียบร้อยเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นก็เช็ดหน้าและตระหนักว่านายท่านไม่ได้เป็นพวกตายด้าน เขาเป็นชายหนุ่มแสนมาดแมนและซื่อสัตย์ถึงที่สุด

เขาดูแลตัวปกป้องหญิงสาวผู้ให้กำเนิดของทารกแฝดอย่างระมัดระวัง

เมื่อก่อน ทุกคนต่างเป็นกังวลเรื่องของชายหนุ่มที่ไม่ชอบสุงสิงกับใครคนนี้มาก แต่ตอนนี้ เขาทั้งหลายอดหนาวสั่นไม่ได้ เพราะไม่มีใครในกลุ่มชายหนุ่มนั้นมีลูกได้มากเท่ากับพ่อฤษีที่จำศีลมาเป็นเวลาหลายปีเลย

เมื่อพวกเขาคิดถึงเรื่องนี้อีกครั้ง ดูเหมือนว่าพ่อของฝาแฝดจะสูญเสียพรหมจรรย์ไปเร็วกว่าพวกเขาในกลุ่มทั้งหมดเสียอีก

พวกเขาหัวร้อนจนถึงที่สุด!

ไม่มีใครสนใจลุคอีกต่อไป คนที่เล่นโป๊กเกอร์ก็เล่นโป๊กเกอร์ต่อ ในขณะที่คนร้องคาราโอเกะยังคงร้องเพลงต่อไป

เมื่อทุกคนรู้ความจริง ก็ต่างพากันเพิกเฉยต่อลุคกันหมด!

พวกเขายังเคยหัวเราะเยาะลุค และมองว่าเขาเป็นปีศาจในคราบมนุษย์ แต่ตอนนี้พวกเขาเห็นลุคเป็นเจ้าหนุ่มตัวแสบที่สุดในกลุ่มไปเสียแล้ว

แต่ถึงกระนั้น ลุคเพียงแค่สูบบุหรี่ และยิ้มเยาะพลางเผยดวงตาคมกริบซึ่งเต็มไปด้วยความพึงพอใจออกมา นั่นทำให้พวกเขายิ่งหงุดหงิดใส่ลุคมากขึ้น

…

ในอีกด้านหนึ่ง

เพื่อนร่วมชั้นหญิงของเบียงก้าได้ยินว่าเธอขายผลิตภัณฑ์หมดเกลี้ยง เธอจึงเริ่มลบเครื่องสำอางออกทันทีเพื่อเผยความงามตามธรรมชาติเฉกเช่นเบียงก้า แถมเธอยังมัดผมหางม้าธรรมดาเหมือนกับเพื่อนของตนทำอีกด้วย

ดูเหมือนว่าภาพนี้จะทำให้ยอดขายเพิ่มมากขึ้น

เบียงก้าใช้บัตรของลุคและใส่จำนวนเงินที่ถูกต้องลงในเครื่องคิดเงินแม้ว่าจะเป็นเงินของลุค แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียใจเมื่อเห็นจำนวนเงิน

มันแพงหูฉี่เลยแหละ