พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 163

“ใครคะ?” ปฏิกิริยาจากจิตใต้สำนึกของเบียงก้ากำลังสั่นไหวราวกับเธอกำลังติดอยู่ในห้วงความฝันที่ไม่อาจอธิบายหรือจับต้องได้ ใบหน้าของเธอแดงขึ้นและหัวใจก็สั่นไหวไปหมด

เมื่อเบียงก้าเปิดประตูห้องน้ำออก ก็เห็นลุคยืนอยู่ที่หน้าประตู

เบียงก้าก้าวออกไปแล้วพูด “ฉันจะออกไปนะคะ คุณจะได้อาบน้ำ”

ลุคก้าวเข้าไปในห้องน้ำ แล้วพูดกับเธอโดยไม่ได้หันมามอง “รีดเสื้อกับหากางเกงให้ผมสักตัวนะ ขอบคุณครับ”

“ได้ค่ะ” เบียงก้าพยักหน้าและรับปาก ก่อนจะปิดประตูห้องน้ำแล้วเดินออกไป

เธอไม่ชินกับความสุภาพที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันของเขา

เสื้อเชิ้ตสีขาวของลุคถูกแขวนไว้ที่ห้องนั่งเล่น เบียงก้าพบเครื่องรีดผ้าไอน้ำ เธอสำรวจฟังก์ชันการทำงานแล้วรีดเสื้อผ้าอย่างชำนาญ

หลังจากรีดเสื้อเสร็จ เบียงก้าเดินไปหากางเกงให้ตามที่ชายหนุ่มขอ

ห้องแต่งตัวของลุคนั้นใหญ่โตจนเกือบจะเท่าสองห้องนอนและหนึ่งห้องนั่งเล่นในบ้านที่เธอเช่าด้วยซ้ำ กางเกงของเขาถูกรีดและแขวนเรียงกันเป็นแถวเป็นแนว มันมีสีสันต่างกันอยู่เป็นร้อยตัว

เบียงก้าหยิบกางเกงสแล็คสีเทาอ่อนที่น่าจะเข้ากันได้ดีกับเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา

ในสายตาของเบียงก้า ลุคมีรูปร่างไม่ต่างไปจากนายแบบทั่วไป นั่นคือแข็งแรงและดูเย้ายวนเหมือนกับไม้แขวนเสื้อเดินได้

เด็กทั้งสองยังคงนอนหลับอยู่

ลุคอาบน้ำเสร็จและเดินออกมา ก่อนจะไปเดินไปปลุกลูกสาวและลูกชายในตื่นที่ห้องของทั้งสอง

หลังจากช่วยผู้ใหญ่อาบน้ำแต่งตัวแล้ว เบียงก้าก็ไปช่วยเด็ก ๆ ต่อ

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ทั้งผู้ใหญ่และเด็กเล็กสองคนต่างก็แต่งตัวกันเรียบร้อยแล้ว เบียงก้าจึงทำอาหารเช้าแสนเรียบง่ายให้ทั้งสามคนรับประทาน