พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 173

“แล้วถ้าเกิดท้องขึ้นมา คุณคิดจะทำแท้งไหม?” สายตาจริงจังของลุคจ้องมองเธอ ขณะเดียวกัน เขาก็ถอดนาฬิกาข้อมือออก

เบียงก้าคิดว่านี่ถึงเวลาที่เขาต้องพักผ่อนแล้ว

ในตอนนั้นเอง เบียงก้ารู้สึกว่าบทสนทนาระหว่างเธอกับเขาช่างไร้สาระเหลือเกิน “ทำไมฉันต้องปล่อยให้ตัวเองท้องด้วยล่ะ?... ถ้าหากฉันจะไปมีอะไรกับใคร ฉันก็จะขอให้เขาใช้ถุงยาง เพราะงั้น... มันไม่ควรจะมีคำถามเมื่อกี้ผุดขึ้นมาด้วยซ้ำค่ะ”

หลังจากพูดไปแบบนั้น เบียงก้าก็กลับห้องไป

ลุคยืนอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ท่าทางสุขุมของเขาดูไม่เข้ากับห้องนั่งเล่นแคบ ๆ นี่เลยสักนิด เขาถอดนาฬิกาออกแล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต ทั้งยังถอนหายใจตอนที่เห็นเบียงก้ากลับเข้าห้องไป

มันเป็นเรื่องจริงที่ซาเวียร์ใช้คุณปู่มาขู่บังคับให้เธอจดทะเบียนกับเขา

สองสามวันก่อน ลุงกับป้าเป็นคนมาบอกเขาเองว่าซาเวียร์แต่งงานแล้ว

และหลังจากที่ซาเวียร์พาเบียงก้ามาถึงห้องส่วนตัวของโรงแรม คดีการหายตัวไปของคุณปู่เธอก็ได้รับการคลี่คลาย

ซาเวียร์ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว นอกจากจะเล่นงานเบียงก้าด้วยจุดอ่อนซึ่งก็คือปู่ของเธอ

ซาเวียร์นั้นเป็นคนอ่อนไหวและขี้ระแวง เวลาคนประเภทนี้ทำอะไรก็จะรอบคอบเป็นอย่างมาก แต่เมื่อคุณลงเล่นกับไฟ ไฟนั้นก็คงไม่พ้นจะเผาผลาญคุณ

หลังจากซาเวียร์ได้ชดใช้ความผิดที่เขาก่อ และถูกปล่อยตัวออกมา เขาก็ยิ่งเป็นคนที่ระวังตัวแจว่าช่วงวัย 20 เสียอีก

เขาลักพาตัวปู่ของเบียงก้าโดยไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้ ช่างเป็นผลงานที่ไร้ที่ติเพราะเขาไม่ได้ทิ้งหลักฐานอะไรไว้เลย

กฎหมายจะเป็นตัวกำหนดโทษทางอาชาญากรรมของใครต่อใครได้ก็ต่อเมื่อพวกเขามีหลักฐานมากพอ

เบียงก้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซาเวียร์

แต่สำหรับความเจ็บช้ำน้ำใจที่เธอได้รับ ลุคจะเป็นคนทวงความยุติธรรมคืนให้เธอเอง เขาจะทำทุกอย่างตราบที่เธอเอ่ยปากขอ

ลุคปิดไฟหลังจากอาบน้ำอย่างลวก ๆ บ้านเช่าหลังนี้จึงตกอยู่ในความมืด ถึงไม่มีผ้าม่านก็ไม่มีใครมองเข้ามาเห็นอยู่ดี

เขานุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเล็กไว้รอบเอว ก่อนจะเดินไปสูบบุหรี่ในห้องครัว

อาหารเย็นของเรนนี่นั้นเค็มเกินควร เพราะน้องสาวของปู่นำผักดองติดมาที่โรงพยาบาลด้วย เธอไม่เคยกินของพวกนี้มาก่อนจึงคิดว่ามันอร่อย เรนนี่จึงกินมันเข้าไปมากเกินเพราะความเห็นแก่กิน

ขณะหลับ เธอส่งเสียงออกมาด้วยความงัวเงีย “น้ำ หนูอยากดื่มน้ำ…”

เบียงก้ายังไม่หลับ เธอยังคงเฝ้ามองเรนนี่อยู่ใกล้ ๆ ทันทีที่เธอได้ยินว่าเรนนี่กระหาย เธอก็รีบปลอบเด็กน้อยแล้วลุกขึ้นมาหาน้ำให้เธอ

เมื่อเปิดประตูออกมา เธอก็พบว่าห้องนั่งเล่นตกอยู่ในความมืด เบียงก้าจึงคิดว่าลุคคงหลับไปแล้ว

ในตอนที่เบียงก้าเดินไปที่ห้องครัว ใจของเธอก็เริ่มล่องลอยออกไปอย่างนึกสงสัย ตอนที่เรนนี่กับลานี่นอนอยู่ที่คฤหาสน์ครอว์ฟอร์ดเพียงลำพัง เด็กน้อยทั้งสองคนต้องทนนอนกระหายไปทั้งคืนรึเปล่า?

เบียงก้าใช้แสงจากโทรศัพท์นำทางมาจนถึงห้องครัว แล้วจึงเอื้อมมือไปเปิดไฟ

เมื่อเงยหน้าขึ้น เธอก็ต้องตกใจ

ร่างกายกำยำของชายหนุ่มประจักษ์แก่สายตาเธอ มัดกล้ามของเขานั้นทั้งแน่นและแข็งแรง ไหล่กว้าง ในขณะที่หน้าท้องรูปตัววีดูช่างเย้ายวน กระทั่งเลื่อนต่ำลงไป...

เบียงก้าหันหน้าหนี ใบหน้าเธอร้อนผ่าวและขึ้นสี มือที่ถือโทรศัพท์ไว้สั่นตามร่างกายของเธอ

ภาพสรีระของชายหนุ่มที่จำเป็นต้องถูกสงวนไว้ติดอยู่ในสมองของเธอ

นี่มันแย่จริง ๆ!

ถึงแม้เธอจะเคยเห็นและเคยสัมผัสร่างกายของชายคนนี้มาก่อน แต่เบียงก้าก็ยังไม่วายตกใจจนต้องวิ่งหนีกลับไปที่ห้อง เธอลืมไปจนสิ้นแล้วว่าต้องออกมารินน้ำไปให้เรนนี่

เรนนี่หลับลึกไปแล้ว เธอจึงไม่คิดถึงเรื่องที่เธอกระหายน้ำอีก

ลุคไม่ได้ใส่ชุดนอน เขาแค่นุ่งผ้าขนหนูไว้รอบเอวเท่านั้น แถมผ้าผืนนั้นก็เล็กเกินไปจนพันรอบเอวเขาไม่หมด นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผ้าผืนนั้นถึงได้ตกลงมากองที่พื้น และเขาก็วางมันทิ้งไว้ข้าง ๆ โดยไม่ได้เอามันกลับมาพันรอบเอวอีกหน

หลังจากสูบบุหรี่เสร็จ ลุคก็ทิ้งก้นบุหรี่ไว้กับที่เขี่ยบุหรี่อันสะอาดสะอ้าน ซึ่งหยิบมาจากห้องนั่งเล่น ก่อนนำมันกลับไปวางที่เดิม

กางเกงที่เปียกของเขายังไม่ทันแห้ง แต่เขาก็ยังหยิบมันมาใส่เพราะไม่อยากให้เบียงก้ากลัวจนไม่กล้าออกมาอีก

ถ้าเบียงก้าไม่ได้อยากดื่มน้ำ เธอคงไม่เดินมาที่ครัวในเวลาแบบนี้หรอก