พราวกลิ่นบุปผาตัณหารัก นิยาย บท 184

หลังจากที่ได้ยินเรื่องนี้ เพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ จากแผนกออกแบบต่างมองไปที่อีวอนน์เป็นตาเดียว

ต้องเป็นเพราะอีวอนน์นอนคุยกับท่านประธานแน่ ๆ เลย! อีวอนน์ไม่ธรรมดาเลยจริง ๆ!

มีคู่รักคู่หนึ่งอยู่ท่ามกลางฝูงชน ผู้ชายกระซิบกับหญิงสาวว่า “เจ้านายเป็นคนเคร่งขรึมและเย็นชามาก อีกอย่าง เขายังทำตัวห่างเหินจากคนภายนอกอยู่ตลอดเลย แต่ว่ามันเป็นเรื่องที่น่าทึ่งมาก ที่พอคุยกับอีวอนน์ปุ๊บ เขามาอยู่ร่วมในกิจกรรมภาคสนามแบบนี้ปั๊บ”

หญิงสาวกลอกตาไปมา "รู้ไหมว่ามันหมายความยังไง?"

"อะไรล่ะ?" เขาไม่รู้จริง ๆ เขาเพียงแค่หัวเราะออกมา

หญิงสาวหัวเราะเยาะอย่างเย้ยหยัน “พวกคุณไม่รู้กันจริง ๆ น่ะเหรอว่านี่หมายความว่าอย่างไร? มันก็หมายความว่าแม้แต่ผู้ชายในตำแหน่งที่สูงขนาดนี้ก็ไม่สามารถต้านทานการยั่วยวนของสาวน้อยได้ไง ถ้าเมื่อคืนนี้บรรดาสาว ๆ พวกนั้นให้เสนอตัวให้คุณบนเตียง คุณก็จะสามารถทำทุกอย่างเพื่อพวกเธอได้!”

“อะไรเล่า ฉันก็แค่…” ชายคนนั้นทำหน้าบูดบึ้ง “นี่เรื่องกำลังคุยเรื่องจริงจังกันอยู่นะ ทำไมคุณถึงต้องพูดจาหาเรื่องผม?”

“ทำไมคุณถึงคิดว่าฉันหาเรื่องคุณกันล่ะ? เจ้านายของเราเป็นพวกเผด็จการแถมจริงจังอีกต่างหาก เขาก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว นับประสาคนขี้แพ้ที่เอาแต่คุยโทรศัพท์คุยเรื่องไร้สาระเกี่ยวกับคนอื่นในเวลาว่างอย่างคุณ” หลังจากที่หญิงสาวพูดอย่างนั้น เธอก็ต่อยแฟนหนุ่มอย่างแรง

เบียงก้าขาเป็นตะคริว เธอจึงไปนั่งอยู่บนก้อนหินก้อนใหญ่แล้วก้มศีรษะลง เธอกัดฟันและทนต่อความเจ็บปวดนั้นอยู่

ความเจ็บปวดในร่างกายทำให้เธอกระวนกระวายใจอยู่แล้ว ในเวลาเดียวกัน ทั้งคู่ก็เริ่มทะเลาะกันหลังจากล้อเล่น ตอนนี้พวกเขากลายเป็นคนโง่เขลากันไปแล้ว

ตอนนี้มันยิ่งดังมากขึ้นไปอีก

ผู้ชายไม่รู้ว่าทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงโกรธ เขาคว้าตัวหญิงสาวแล้วพูดว่า “ไปหาหลักฐานเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาก่อนเถอะ ถ้าเป็นเพราะการที่อีวอนน์นอนคุยกับท่านประธานจริง ๆ คุณควรไปช่วยถือกระเป๋าและป้อนข้าวป้อนน้ำเธอนะ มันง่ายมากที่จะเลียแข้งเลียขาเจ้านายโง่ๆ ด้วยวิธีแบบนั้นแทน”

“ไอ้คนไม่มีหัวคิด!” หญิงสาวหันกลับมาก่นด่า

เบียงก้าได้ยินเรื่องทั้งหมด

ไม่แน่ ทั้งคู่คงคิดว่าไม่ได้รบกวนเธอเลยและพวกเขาก็เลยไม่ยั้งปากยั้งคำกันเลย

นอกจากนี้ ทุกคนในสำนักงานยังคิดที่จะดูดเงินอีวอนน์ แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดออกมาแบบโจ่งแจ้ง

เมื่อเบียงก้าได้ยินหญิงสาวก่นด่าผู้ชาย เธอไม่ได้รู้สึกอึดอัดใจ แต่กลับรู้สึกเพลิดเพลินราวกับว่าเป็นเสียงเพลงที่ผ่านเข้าหู

อีกด้านหนึ่ง อีวอนน์หน้าแดงและหัวใจของเธอเต้นแรง เธอมองไปที่ท่านประธานซึ่งกำลังคุยกับเจ้าหน้าที่แผนกข้าง ๆ เธอพูดกับเพื่อนร่วมงานหญิงราวกับพูดกับสายลมว่า “ฉันไม่ได้คาดหวังสิ่งนี้เช่นกัน ฉันแค่พูดชวนก่อนนอน แต่เขากลับ… เขาอยู่ที่นี่จริง ๆ…”

ท่าทีแสนเขินอายและคำพูดที่แฝงความละอายมาด้วยเป็นเครื่องพิสูจน์เรื่องนี้ได้อย่างดี ต้องขอขอบคุณการพูดคุยก่อนนอนของอีวอนน์เสียจริง

เบียงก้าก้มศีรษะลง

มีคนตะโกน "อา! เจ้านายเป็นแฟนที่ยอดเยี่ยมมากเลย!”

เพื่อนร่วมงานหญิงที่ได้ยินสิ่งที่อีวอนน์พูด แล้วล้อมรอบเธอและอุทานด้วยความอิจฉาริษยา

นีน่าได้ยินบทสนทนาบาดหูทุกคำ เธอทำได้เพียงแค่มองเบียงก้าพร้อมกับไฟแห่งความโกรธแค้นที่สุมอยู่ในอก

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เจ้านายกลายไปเป็นผู้ชายบนเตียงของอีวอนน์?

แถม...พวกเขายังคุยเรื่องคุยกันตอนนอนด้วย?

จะอ้วก!

ถ้าคนยิ่งเยอะ ก็จะมีการสนทนามากมายเกิดขึ้น ในขณะเดียวกันก็มีคนจำนวนมากที่แอบฟังเช่นกัน ด้วยเหตุนี้ นีน่าจึงไม่อยากไปถามเบียงก้าโดยตรง

มีเสียงปรบมือดังจากแผนกข้าง ๆ จากนั้น ลุคก็มาถึงแผนกของพวกเขาพร้อมกับรัศมีอันทรงพลัง

ด้านหลังของลุค มีชายที่ดูท่าทางก้าวร้าวสองคนอยู่ในคราบชุดสูท พวกเขามีหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้เจ้านาย

ในทางกลับกัน เจสันยืนอยู่ข้างหลังไม่ไกลจากลุค เขาขมวดคิ้วขณะรายงานบางอย่างกับลุค

“เจ้านายมาแล้ว จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยหน่อย” หัวหน้าแผนกหญิงเตือนทุกคนในเวลาที่เหมาะสม

ถ้าพวกเธอไม่พร้อมจะกระโจนใส่เจ้านายทุกเมื่อ แล้วพวกเธอจะมานั่งหน้าสลอนอยู่ตรงนี้ทำไม?

พวกเขาคือพนักงานแผนกออกแบบ ไม่ใช่แผนกที่มีแต่เรื่องอย่างว่าหรือหิวโหย

ในขณะยืนอย่างมีระเบียบ พวกเขาก็พลางก้มศีรษะเพื่อจัดการกับเสื้อผ้า เพราะพวกเขาเพิ่งผ่านกิจกรรมว่ายน้ำมา เลยไม่มีเวลาเปลี่ยนชุด

บางคนก็คลุมตัวด้วยผ้าเช็ดตัว บางคนก็สวมเสื้อคลุม

เบียงก้าเองก็ลงว่ายน้ำด้วย การว่ายน้ำเป็นกีฬาที่เธอโปรดปรานมาก เพราะสามารถลดระดับความเครียดลงได้ ถึงอย่างนั้น ในช่วงฤดู​​หนาวนี้ นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอว่ายน้ำกลางแจ้งในเมืองเอ

เธอไม่ได้เช็ดผมที่เปียกปอนอยู่ทำได้เพียงแค่ยืนบนพื้น ขาเธอจะเป็นตะคริวเป็นครั้งคราว น้ำเย็นเกินไปสำหรับเธอ แต่เธอถูกครอบงำด้วยความเจ็บปวดจนไม่มีเวลาไปกังวลเรื่องอื่น

เบียงก้าห่มผ้าเช็ดตัวที่บริษัทจัดหาให้ไว้รอบกายเธอ

อย่างไรก็ตาม โชคไม่ดีที่ผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ไม่พอ ถ้าเธอเริ่มห่มตัวเองจากคอ มันยาวไปถึงแค่ต้นขาเธอเท่านั้น เพื่อให้ร่างกายอบอุ่น เบียงก้าจึงย่อตัวลงเพื่อให้คลุมได้ทั้งตัว

น่องของเธอรู้สึกอุ่นขึ้นเล็กน้อย ขาของเธอจึงไม่เป็นตะคริวอีกแล้ว

เสียงทุ้มและมีเสน่ห์ของลุคดังมาจากที่ ๆ ไกลกว่าสิบเมตร เบียงก้ายังคงนั่งยองอยู่ในฝูงชน หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็เงยหน้าขึ้น

ขาเรียวยาวหลายคู่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

ทุกคนปกปิดร่างกายส่วนบนของพวกเขาเท่านั้น

จิตใจของเบียงก้าเริ่มล่องลอยไป เธอคิดว่าถ้าอีวอนน์ไม่ได้โกหก เธอจะรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวในหัวใจ จากนั้น น่องของเธอก็จะเริ่มเป็นตะคริวอีกครั้ง

ตอนนี้เธอตกอยู่ในอารมณ์ที่น่ากลัวอะไรเช่นนี้

ทั้งหมดในแผนกไม่มีใครกล้าที่จะพูดอะไร ทุกอย่างดูเงียบงัน ราวกับเวลากำลังถูกสะกดให้หยุดลง มีเพียงเสียงที่ยียวนและเย้ายวนของเจ้านายเท่านั้นที่ติดอยู่ในหูของทุกคน

น้ำเสียงของลุคสร้างความตกตะลึงให้ทุกคนที่ไม่เคยได้ยินเขาพูดกันมาก่อน แม้แต่คนที่เคยได้ยินเสียงของเขามาก่อนก็ยังตกใจ

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ ทุกคนสังเกตเห็นว่าเจ้านายกำลังจ้องมองไปที่ฝูงชนอย่างเข้มงวดเมื่อสิ้นสุดคำพูด

เพื่อนร่วมงานหญิงคนหนึ่งแหย่อีวอนน์และพูดอย่างเงียบ ๆ ว่า 'ดูสิ เจ้านายกำลังมองมาที่คุณ ตายแล้ว! วอนน์ เจ้านายเขาเอาใจคุณมากเลย!”

“แม้แต่ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบที่สุดก็ยังมีจุดอ่อน วอนน์ พอกลับบริษัทไป ช่วยสอนวิธีมัดใจชายให้เราบ้างสิ เธอจับผู้ชายในฝันของผู้หญิงทุกคนในเมืองนี้ด้วยการลองเพียงครั้งเดียว เธอนี้ควบคุมทุกอย่างได้ดังใจนึกจริง ๆ เลยนะ มันเหมือนกับละครน้ำเน่าในออฟฟิศเลยว่าไหม” เพื่อนร่วมงานหญิงอีกคนพูดด้วยความอิจฉา

อีวอนน์ยังเพ้อฝันถึงสิ่งมหัศจรรย์ทั้งหมดที่เพื่อนร่วมงานของเธอพูด

“เจ้านายกำลังมา! วอนน์!” เพื่อนร่วมงานที่อยู่ข้างกายเข้าไปหาเธอและอุทานออกมาด้วยเสียงแผ่วเบา

เพื่อนร่วมงานที่อยู่ข้างหน้าเธอก็หาทางให้เจ้านายเช่นกัน

หัวหน้าแผนกและซูไม่ใช่พนักงานที่ไม่เกี่ยวข้อง พวกเขาสามารถปรับตัวได้ไวไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นเช่นไร พวกเขารอคอยอย่างอดทนเพื่อดูว่าเจ้านายต้องการทำอะไร

อีวอนน์ยืนอยู่ด้านหลัง เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับลุคในวันนี้ที่ทำให้เขาถึงกำลังเดินเข้ามาหาเช่นนี้… บางทีในที่สุดเขาก็ตระหนักได้ว่าหญิงสาวอายุ 19 ปีอย่างเธอสามารถให้ความสุขและความปิติแบบใดกับเขาได้สินะ?

เธอก้มศีรษะลงและตีเนียนแอบดึงชุดว่ายน้ำของเธอลง เพื่อให้เขาได้เห็นหน้าอกของเธอมากขึ้น

จากนั้น อีวอนน์ก็กัดริมฝีปากและก้มศีรษะลงอย่างเขินอาย

แม้ว่าหัวใจของเธอจะเต้นแรงเมื่อก้มศีรษะลง อีวอนน์ก็สามารถสัมผัสได้ว่าร่างสูงและเรียวของลุคอยู่ตรงหน้าเธอ

แต่ผู้ชายคนนั้น…

อีวอนน์ไม่รู้สึกว่าชายคนนั้นหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ มันตรงกันข้าม เขาเดินผ่านเธอไป เธอไม่เข้าใจ! เธอเงยหน้าขึ้นมอง

เพื่อนร่วมงานที่คิดว่าอีวอนน์เป็นคนรักของเจ้านายตลอดเวลา ถึงกับต้องอ้าปากค้างและตกใจราวกับไก่ตาแตก

“วอนน์…” เพื่อนร่วมงานหญิงที่ซุบซิบกับเธอก่อนหน้านี้เรียกเธอด้วยความงุนงง

นีน่ามองไปที่ซูที่ยืนห่างจากเธอสองเมตร เธอพูดในใจว่า 'อีวอนน์เพิ่งจะฆ่าตัวตายต่อหน้าต่อตาทุกคนงั้นเหรอ?'

เธอสร้างเรื่องโกหกที่ไม่น่าเชื่อขึ้นมาและในที่สุดความจริงก็ถูกเปิดเผย!